Ojciec Święty zaznaczył, że jednym z elementów świadectwa prorockiego zgromadzenia Misjonarzy Afryki jest wierność korzeniom i charyzmatowi pozostawionemu przez kard. Charlesa Lavigerie. Ten dar zachowuje swoją moc w takim stopniu, w jakim prowadzi do Chrystusa i przekazuje Ewangelię. Ważne, aby czynić to przede wszystkim na sposób świadectwa. Szczególnie dotyczy to tych, którzy powołani są do przeżywania misji w kontekście pierwszej ewangelizacji oraz dominującej religii islamskiej.

„Świadectwo oznacza zasadniczo dwie rzeczy: modlitwę i braterstwo. Serce otwarte na Boga oraz serce otwarte na naszych braci i siostry. Przede wszystkim przebywanie w obecności Boga, pozwalanie Mu, by patrzył na ciebie, każdego dnia, w adoracji. Tam czerpać soki, w tym «trwaniu w Nim», w Chrystusie, które jest warunkiem bycia apostołem (por. J 15, 1-9). To jest paradoks misji: możesz wyjechać tylko wtedy, gdy zostaniesz – podkreślił Papież. – Jeśli nie jesteś zdolny do pozostawania z Panem, nie powinieneś jechać. Ostatnio świadectwo Karola de Foucauld zostało zaproponowane do czci Kościołowi powszechnemu: jest to z pewnością inny charyzmat, ale ma on również wiele do powiedzenia wam, jak i wszystkim chrześcijanom naszych czasów. On, «wychodząc od intensywnego doświadczenia Boga, przeszedł drogę przemiany, aż do poczucia, że jest bratem wszystkich» (Enc. Fratelli tutti, 286). Modlitwa i braterstwo: Kościół powinien powrócić do tego podstawowego rdzenia, do tej promieniującej prostoty, oczywiście nie w sposób jednolity, ale w różnorodności swoich charyzmatów, posług i instytucji“ - powiedział papież.

Ojciec Święty zwrócił uwagę, że misja prorocka ma przede wszystkim charakter wspólnotowy. Każda mała wspólnota, która żyje modlitwą i braterstwem jest wezwana do dialogu ze środowiskiem, w którym żyje, z konkretnymi ludźmi oraz z lokalną kulturą.