Z Dziejów Apostolskich
Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy jeszcze wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: «Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba». (Dz 1, 9-11)
Refleksja
Reklama
Wniebowstąpienie Jezusa do Ojca zapoczątkowało powrót do utraconego raju odrodzonej ludzkości, która wstępuje tam, podążając za swym Panem: oto rozpoczęło się nowe panowanie Jezusa w królestwie Ojca, dokąd i my również zdążamy przez całe nasze ziemskie pielgrzymowanie. Wniebowstąpienie jest przyjęciem ofiary Chrystusa ze strony Ojca. Triumfujące człowieczeństwo Chrystusa wstępuje do nieba. Jego Krew wstępuje tam wraz z Jego Ciałem i jaśnieje przed tronem Boga, jako zwycięskie trofeum, nie tylko po to, aby otrzymać należną nagrodę, ale aby otworzyć nam zamknięte drzwi do raju. Wołanie miłości Boskiej Krwi nie przestaje rozbrzmiewać w niebiosach, aby wypraszać u Ojca Jego miłosierdzie. Wstępując na zawsze do chwały nieba, Jezus zdobył dla siebie i dla nas wszystkich prawo i godność bycia mieszkańcami niebiańskiego przybytku. A to posiadanie nieba przez Chrystusa jest i dla nas gwarancją tego, że również my – jeżeli zechcemy – możemy to osiągnąć, podążając drogą przez Niego otwartą. Wniebowstąpienie staje się również zapowiedzią paruzji, w której zakończenie ziemskiego czasu Jezusa zawiera już w sobie zakończenie ziemskiego czasu Kościoła.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Z „Komentarza do Ewangelii św. Jana” Orygenesa, kapłana (Księga 6, 56)
Kiedy następnie wstępuje w niebo, zdobny w zwycięstwa i trofea, wraz z ciałem powstałym z martwych, wtedy niektóre Potęgi mówią: Któż to jest Ten, który przybywa z Edomu, z Bosry idzie w szatach szkarłatnych? Ten wspaniały w swoim odzieniu, który kroczy z wielką swą mocą? (Iz 63, 1). Ci, którzy wprowadzają Go do bram niebiańskich, mówią: Bramy, podnieście swe szczyty i unieście się, prastare podwoje, aby mógł wkroczyć Król chwały (Ps 24, 7). Dlatego później pytają, tak jak gdyby było konieczne mówić w ten sposób, widząc Jego skrwawioną prawicę i Jego samego wypełnionego zbawczymi czynami: Dlaczego krwawa jest Twoja suknia i szaty Twe jak u tego, co wygniata winogrona w tłoczni? (Iz 63, 2) On odpowiada: Sam jeden wygniatałem je do kadzi (Iz 63, 3). Zaiste, potrzebował obmyć w winie swą odzież i w krwi winogron swą szatę (Rdz 49, 11). Istotnie, wziął na siebie nasze słabości, nasze choroby, poniósł grzechy całego świata.
Prośby
Ojciec oddał wszystkie sprawy w ręce Jezusa Chrystusa, zmartwychwstałego i wstępującego do chwały nieba. On wstawia się za nami. Wołajmy z wiarą:
Prowadź nas do siebie, Panie.
Prośmy za Kościół, by dzięki mocy Ducha Świętego dawałmwiarygodne świadectwo chwały, która nas oczekuje:
Reklama
Prowadź nas do siebie, Panie.
Prośmy, by codziennie kierowała nami nadzieja nowego świata oraz miłość bliźniego:
Prowadź nas do siebie, Panie.
Prośmy za naszymi zmarłymi, by mieli udział w chwale Chrystusa, który siedzi po prawicy Ojca w niebie:
Prowadź nas do siebie, Panie.
Panie, pragniemy oczekiwać Twego przyjścia jak wierni słudzy i roztropne niewiasty. Chcemy mieć nasze lampy rozpalone wiarą i miłością, i składać Ci naszą ofiarę uwielbienia. Udzielaj nam tego, Ty, który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
Tekst pochodzi z książki: KREW CHRYSTUSA - codzienne rozważania na lipiec
