Jest najmilszą zabawką dziecięcą od zarania dziejów. Liczy tyle lat, ile ma ludzkość. Wyciosana z kamienia, wystrugana z drewna, ulepiona z gliny, uszyta ze szmatek czy uformowana ze sztucznego tworzywa - wyzwala zawsze te same serdeczne i opiekuńcze uczucia. W dziecięcych oczach staje się żywą istotą, której powierzyć można wszystkie swoje zmartwienia, radości i pragnienia. Z tą prawdą zgadzają się wszyscy psychologowie: lalka jest zabawką jedyną w swoim rodzaju. Jej magia ciągle trwa mimo postępującego czasu i wielu innych zabawek na rynku.
Najstarsze z lalek liczą prawie cztery tysiące lat. Jest to zbiór drewnianych lalek egipskich. Wprawdzie wycięte zostały z deseczek, ale mają ruchome ręce i nogi oraz włosy z koralików. Ich urok tkwi jednak przede wszystkim w tym, że patrzą na nas tym samym głębokim spojrzeniem, jakim obdarzały kiedyś małe egipskie dziewczynki.
O późniejszych lalkach starożytnej Grecji i Rzymu wiemy już o wiele więcej. Do ich produkcji przeznaczano nieraz kosztowne materiały, jak złoto i srebro, kość słoniową i bursztyn, drogie kamienie i szkło. Takie lalki znajdowano przede wszystkim w grobowcach.
Mijały lata, a lalki były coraz piękniejsze, zwłaszcza te wykonywane we Francji, skąd moda na nie rozeszła się po całej Europie.
Lalki końca XIX i początku XX wieku mają różne twarze, mogą się śmiać, płakać, mrugać oczami, wołać „mama” itp. W 1864 r.Julian Steiner, Francuz, wykonał model lalki chodzącej. W 1876 r. Emil Jumegu zadziwił wszystkich lalką, która pływała w wodzie. Współczesne lalki mają przeróżne mechanizmy, pozwalające zabawce płakać, śmiać się, śpiewać i mówić.
O lalkach można by pisać bardzo dużo. Powiedzieć mogą o nich wiele ich byłe i obecne właścicielki. Dla nich lalka pozostanie na zawsze spełnionym marzeniem o zabawce, którą można kochać tak jak rodziców i rodzeństwo.
Pomóż w rozwoju naszego portalu