Jubileusz to okazja do spojrzenia w przeszłość, a zarazem dostrzeżenia nowych horyzontów przyszłości. Takiego spojrzenia dokonali uczestnicy sympozjum historycznego w Paradyżu. Okazją było 30-lecie istnienia diecezji i 50-lecie obecności Seminarium Duchownego w Paradyżu. Sympozjum rozpoczęło się uroczystą Mszą św. koncelebrowaną pod przewodnictwem bp. Pawła Sochy.
Po wprowadzeniu rektora ks. dr. Ryszarda Tomczaka jako pierwszy wygłosił wykład ks. prof. Anzelm Weiss z Wydziału Teologii KUL. W referacie pt. "Z przeszłości diecezji lubuskiej" skupił się na trzech zasadniczych punktach: literatura i przegląd źródeł, początki biskupstwa i zarys dziejów organizacji diecezji. Początki diecezji do tej pory budzą wiele wątpliwości, zwłaszcza określenie dokładnej daty powstania. Przypuszcza się, że diecezja powstała w latach 1123-1133, na co wskazuje zgodność z polityką prowadzoną przez księcia Bolesława Krzywoustego. Diecezja ze stolicą w Lubuszu składała się z 8 dekanatów, 174 parafii, z czego 166 powstało w XIII w. W 1506 r. biskupi lubuscy zostają kanclerzami uniwersytetu we Frankfurcie.
"Ks. prał. Zygmunt Szelążek - trzeci rządca diecezji gorzowskiej" - to temat drugiego referatu, wygłoszonego przez bp. dr. Pawła Sochę. Biskup przedstawił biografię ks. prał. Szelążka, który był rządcą ordynariatu gorzowskiego w latach 1952-56, ukazując jego troskę o diecezję, powiększenie liczby kapłanów oraz zatroskanie o seminarium duchowne. To on doprowadził do przeniesienia w 1952 r. Wydziału Filozoficznego do Paradyża.
Kolejny wykład to "Polityka władz partyjno-państwowych wobec Kościoła gorzowskiego w latach 1945-1956", który przedstawił dr Krzysztof Kowalczyk z Instytutu Politologii Uniwersytetu Szczecińskiego. Ukazał on chronologię wydarzeń, począwszy od zakończenia II wojny światowej. Do najważniejszych wydarzeń zaliczył: rok 1948 - nowa polityka wyznaniowa państwa, rok 1950 - upaństwowienie kościelnej Caritas, rok 1951 - usunięcie administratorów apostolskich, w końcu lata 1953-56 - apogeum represji, uwięzienie Prymasa, usunięcie religii ze szkół, i wreszcie rok 1956 - oczekiwana odwilż, uwolnienie Prymasa.
Dr Tadeusz Dzwonkowski, dyrektor Archiwum Państwowego w Zielonej Górze mówił nt. stanu źródeł dziejów Kościoła katolickiego na Ziemi Lubuskiej po II wojnie światowej. Zwrócił uwagę na zasadnicze trzy grupy źródeł, znajdujących się w archiwach państwowych: materiały Wydziału Administracyjnego Komitetu Wojewódzkiego (sprawozdania z konferencji, charakterystyki duchownych, akta dotyczące seminarium, akta księży); Kancelaria I Sekretarza (informacje o rządcach administracji, instytucji centralnych dot. Kościoła); Urzędy ds. wyznań (akta partyjne).
W wykładzie "Wkład Księży Misjonarzy św. Wincentego a Paulo w proces formacji do kapłaństwa WSD w Paradyżu" ks. dr Stanisław Rospond z Instytutu Teologicznego Księży Misjonarzy w Krakowie mówił o znaczeniu zgromadzenia, wskazując ważniejsze sylwetki związane z naszą diecezją: ks. dr. Gerarda Dogiela - rektora seminarium w latach 1952-1971, ks. Ludwika Chodzidło - ojca duchownego oraz ks. prof. Aleksandra Usowicza - profesora seminarium.
Ostatni wykład pt. "Stan prawny Kościoła katolickiego na Ziemi Lubuskiej w kontekście integracji europejskiej" wygłosił ks. dr Tadeusz Stanisławski z Wydziału Prawa KUL. Przedstawił ogólny zarys stanu prawnego Kościoła, a zarazem ukazał wyzwania, przed jakimi staje Kościół u progu wejścia do Unii Europejskiej. Problemy te dotyczą regulacji prawnych, ewidencji nieruchomości, odpisów z ksiąg wieczystych, zawierania umów o pracę z różnymi pracownikami kościelnymi.
Na zakończenie sympozjum odbyła się dyskusja, w której podjęto zagadnienia przedstawione przez prelegentów. Nie do końca jednakże wyjaśniła ona całe spektrum spraw, które nurtują nie tylko historyków i czekają na wyjaśnienie. Wyrażono więc potrzebę zorganizowania kolejnego sympozjum.