Nadchodzące wybory do Parlamentu Europejskiego nie cieszą się dużym zainteresowaniem obywateli (według sondaży tylko ok.13 procent uprawnionych obywateli zamierza pofatygować się do urn). Świadczy to - sądzę - o rosnącej obywatelskiej dojrzałości politycznej. Parlament Europejski zaczyna być coraz rzadziej postrzegany jako ważna instytucja międzynarodowa, coraz częściej - jako demokratyczny kwiatek do kożucha mało demokratycznej Unii Europejskiej, maskujący jej deficyt demokracji. Zważywszy, że Parlament Europejski nie stanowi europejskiego prawa (stanowieniem prawa UE zajmują się unijni urzędnicy i przedstawiciele administracji krajów członkowskich, co raczej urąga demokracji, niż ją buduje...) - jest coraz powszechniej postrzegany jako miejsce wyjątkowo intratnych synekur dla partyjnych prominentów, stwarzających pozory walki o interesy krajowe. Że jednak to partie wystawiają swych przedstawicieli jako kandydatów na europosłów - trudno mówić o reprezentacji interesów narodowych na forum Parlamentu Europejskiego.
Wybory do Parlamentu Europejskiego naznaczone są walką o 7 tys. euro miesięcznie z pieniędzy podatników, co pozwala kandydatom - w polskich warunkach - zostać milionerami podczas jednej tylko kadencji. Można zauważyć ironicznie, że zawęża to krąg zainteresowanych tymi wyborami do najbliższego otoczenia kandydata, jego partyjnego zaplecza i osób, które z wyborem danego kandydata wiążą rachuby na swe indywidualne kariery. Wybory te traktowane są zarazem przez partie jako test popularności przed wyborami krajowymi, co powoduje, że zaostrza się medialne, partyjniackie kopanie po kostkach, i nie tylko po kostkach, spychające w cień naprawdę ważne sprawy krajowe i zagraniczne. Jednakże traktowanie tych wyborów jako politycznego testu na popularność poszczególnych partii przed krajowymi wyborami może się okazać mylące, właśnie ze względu na deklarowaną przez obywateli w sondażach niską frekwencję. Próbka 13-procentowa (czy nawet 20-procentowa), ograniczona w dodatku do osób osobiście zainteresowanych wyborem tego czy innego kandydata na europosła, może być nader zwodniczym testem partyjnej popularności, gdy chodzi o wybory krajowe. W wyborach do Parlamentu Europejskego biorą też udział ugrupowania zdecydowanie przeciwne Unii Europejskiej, co może dziwić. Udział ten uzasadniany jest potrzebą obecności tam, gdzie decydują się ważne sprawy. Rzecz jednak w tym, że właśnie w Parlamencie Europejskim nie decydują się żadne ważne sprawy (na tym polega ów słynny deficyt demokracji w Unii Europejskiej), ale takie, jak np. pożądana krzywizna banana czy pożądana zawartość procentowa tłuszczu w jogurcie... Wolno zatem sądzić, że owa potrzeba obecności tam, gdzie decydują się ważne sprawy przybiera nagminnie, w praktyce, postać ludowego porzekadła: „Dostawszy się między wrony, trzeba krakać jak i one”. Uzasadnienie to przypomina kaptowanie młodych ludzi do PZPR-u w latach minionych: „Chcecie zmieniać Polskę, to wstępujcie do partii”. Ale to nie PZPR rządziła naprawdę, bo PZPR-em rządziła Moskwa... - i naiwne wstępowanie do partii sprowadzało się koniec końców do krakania między wronami. To nie Parlament Europejski rządzi Unią Europejską i nie on stanowi jej prawa, on tylko stwarza pozory, że europejskie narody mają coś do powiedzenia w tej biurokratycznej strukturze, swoistej „międzynarodówce” biurokratów. Nie brak dobrze uzasadnionych opinii, że w istocie rządzi nią ten, kto najwięcej „inwestuje” w to polityczne przedsięwzięcie, będące kontynuacją starej niemieckiej koncepcji: „Mittel Europa”, czyli Europy Środkowo-Wschodniej jako obszaru gospodarczego niekonkurencyjnego i uzupełniającego dla gospodarki niemieckiej. I rzeczywiście - likwidacja polskiego przemysłu stoczniowego, cukrowniczego, cementowego (długo by jeszcze wyliczać) pokazuje, że takim niekonkurencyjnym i uzupełniającym obszarem gospodarczym zwolna, krok po kroku, stajemy się...
Tymczasem w internecie krąży lista polskich europarlamentarzystów, którzy nie życzyli sobie - głosując przeciw - by rotmistrz Witold Pilecki uznany został w UE za bohatera walki z totalitaryzmem i ofiarę totalitaryzmu komunistycznego... Bez względu na uczestnictwo w wyborach do Europarlamentu - z tą listą nazwisk warto się zapoznać...