Unia Wolności, która pchała AWS ku osławionym "reformom", ku akcesowi do Unii Europejskiej "za wszelką cenę", ku "obniżkom podatków poprzez podwyżkę" - wycofała się z koalicji, gdy już załatwiła swe partyjne cele: majątek dla żydowskiej mniejszości narodowej i posady w dyplomacji to ważniejsze z tych celów. Bo zauważmy, że chociaż UW wycofała z koalicji swych ministrów, to pozostawiła swych wiceministrów, dyrektorów departamentów w ministerstwach i swoich ludzi w dyplomacji. W ten sposób, nie będąc formalnie w rządzie, kontroluje nadal faktycznie poczynania rządowe, a zważywszy, że od jej stanowiska zależy dłuższe lub krótsze trwanie rządu AWS - rząd ten zarazem pozostaje jej zakładnikiem politycznym.

Taka partyjniacka, partykularna polityka doprowadziła jednak do nader poważnej utraty popularności przez UW. Obawa przed zasłużoną kompromitacją publiczną była tak wielka, że UW zrezygnowała nawet z wystawienia swego kandydata na prezydenta: no cóż, koń jaki jest, każdy widzi...

Po połowicznym "wycofaniu się" z rządu UW najwyraźniej poświęciła czas na znalezienie pomysłu politycznego, aby po wyborach parlamentarnych jakoś powrócić do władzy, najchętniej pod szyldem " prawicy". Że jednak "prawicowość" Unii Wolności jest silnie skompromitowana, potrzebne jest jakieś jej uwiarygodnienie. I chyba z tego powodu UW - poprzez swoją prasę i media - udzieliła mocnego poparcia "kandydatowi niezależnemu", czyli Olechowskiemu. Andrzej Olechowski uzyskał niezły wynik wyborczy, co świadczy też, że coraz mniej osób skłonnych jest w AWS upatrywać "prawicę", a zwłaszcza - "jedyną prawicę"...

Olechowski nie zamierza tworzyć własnej partii politycznej, ale "na bazie" swych komitetów wyborczych założył stowarzyszenie pn. Ruch Obywatelski. Jedynym celem tego Ruchu jest, jak się wydaje, jak najszybsze utworzenie wspólnej listy wyborczej z Unią Wolności. Ta wspólna lista polegałaby na tym, że bezpartyjni członkowie komitetów wyborczych Olechowskiego zostaliby umieszczeni na listach wyborczych Unii Wolności. Nie ulega wątpliwości, kto decydowałby o obsadzie i kolejności miejsc na tych listach: Unia Wolności. Nie ulega też wątpliwości, kogo by podczas kampanii media UW popierały konkretnie: raczej członków UW, niż członków owych słabo zorganizowanych komitetów wyborczych Olechowskiego... Pomysł jest więc czytelny: Ruch Obywatelski Olechowskiego ma być dla UW trampoliną do ponownego "skoku do władzy", jako że bez takiego uwiarygodnienia się sama UW o takim skoku nawet marzyć nie może.

Aby to uwiarygodnienie było mocniejsze, p. Olechowski kusi niewielką partię polityczną - SKL, aby wystąpiła z AWS i również przystąpiła do Ruchu. Wtedy już można by głośno obwieszczać, że z list UW kandyduje do wyborów parlamentarnych sama "nastajaszcza" prawica...

Znamienne jest jednak, że Olechowski nie zaprosił do swego Ruchu np. Unii Polityki Realnej. A przecież jest to niekwestionowana polska prawica, od ponad 10 lat stojąca niezmiennie na gruncie konserwatywnym, dysponująca w dodatku silniejszym elektoratem, niż SKL, które do Ruchu zaproszono...

Nie ulega wątpliwości, że obecność UPR w tej nowej "prawicy" byłaby dowodem, że nie mamy do czynienia z nową li tylko prawicową retoryką, ale z rzeczywistą próbą wdrożenia bardziej prawicowej polityki. A że tak się nie stało - można sądzić, że ta "nowa prawica" będzie kolejną "prawicą koncesjonowaną": tym razem przez Unię Wolności. Innymi słowy mówiąc: narzędziem realizacji jej partyjnych celów.

"Przepołowienie" polityczne AWS polegało na tym, że lewicujący ze swej istoty związek zawodowy osłaniany był w swej polityce prawicową retoryką przez trzy współtworzące AWS niewielkie partie. Stąd porażka wyborcza, stąd sukces Olechowskiego. Ale "nowa prawica", powstająca właśnie wokół list wyborczych Unii Wolności, będzie tworem politycznie jeszcze bardziej podejrzanym dwuznacznym: w takiej mierze, w jakiej sama Unia Wolności nie jest wiarygodna w roli polskiej prawicy...