„Ksiądz Profesor Jan Kracik jest znany jako wybitny przedstawiciel krakowskiego środowiska historycznego, sumienny poszukiwacz prawdy i nauczyciel akademicki wielkiego formatu” – napisał rektor Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II o zmarłym dziś ks. prof. Janie Kraciku, wieloletnim i zasłużonym pracowniku uczelni.
Jak czytamy w komunikacie rektora rektora UPJPII, bogaty dorobek naukowy Księdza Profesora stanowi niezgłębione źródło wiedzy i z pewnością czerpać będą z niego pokolenia naukowców i wszyscy, dla których ważna jest historyczna świadomość własnego miejsca we współczesnym świecie. Ks. Kracik jest autorem ok. 450 publikacji, w tym kilkunastu książek.
Ks. prof. Kracik od 1973 r. był wykładowcą historii Kościoła na Papieskim Wydziale Teologicznym w Krakowie (późniejszych Papieskiej Akademii Teologicznej i Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II). Kierował Katedrą Historii Nowożytnej. „Swoją pasją badawczą zainspirował Ksiądz Profesor całe pokolenia studentów naszej uczelni do pracy naukowej, przekazując im jednocześnie rzetelny warsztat badawczy historyka” – napisał rektor UPJPII.
Wybitny historyk Kościoła był stałym współpracownikiem Tygodnika Powszechnego. Wczoraj, kapituła nagrody im. Księdza Józefa Tischnera, przyznała ks. Kracikowi wyróżnienie w kategorii pisarstwa religijnego lub filozoficznego, które kontynuuje tischnerowskie „myślenie według wartości”. Nagrodę odebrał w jego imieniu brat – Stanisław Kracik. Jak informuje Tygodnik Powszechny, ks. Kracik postanowił nagrodę finansową przeznaczyć na, prowadzony przez wyróżnionego wraz z nim ks. Jacka Ponikowskiego, Dom dla Niewidomych Mężczyzn im. Matki Elżbiety Czackiej w Niepołomicach.
Msza św. pogrzebowa zostanie odprawiona 2 maja o godz. 10.00 w bazylice św. Floriana w Krakowie. Pochowanie Zmarłego o godz. 15.00 na cmentarzu parafialnym w Krakowie-Bielanach.
Ks. Jan Kracik urodził się 11 listopada 1941 r. w Spytkowicach koło Rabki-Zdroju. W 1959 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie, święcenia kapłańskie przyjął z rąk abp Karola Wojtyły 11 kwietnia 1965 r. w katedrze na Wawelu. W 1972 obronił rozprawę doktorską pt. „Duszpasterstwo parafialne w dekanacie Nowa Góra w I poł. XVIII wieku” na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W czasie studiów doktoranckich odbył roczny staż naukowy na Uniwersytecie Katolickim w Leuven. W 1979 habilitował się na podstawie pracy pt. „Vix venerabiles. Z dziejów społecznych niższego kleru parafialnego w archidiakonacie krakowskim w XVII - XVIII wieku”. Stanowisko profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1990 r. a osiem lat później tytuł profesora nauk humanistycznych. Profesorem zwyczajnym został mianowany w 2008 r. Był współpracownikiem Tygodnika Powszechnego oraz miesięcznika Znak, członkiem zespołu redakcyjnego „Folia Historica Cracoviensia”. Jest autorem kilkuset publikacji, w tym kilkunastu książek. Jednym z jego wychowanków jest obecny biskup pomocniczy krakowski Grzegorz Ryś.