Ojczyzno moja skrwawiona i święta.
historia twoja grobami pisana,
kraszona krwią twych dzieci poległych za ciebie,
użyźniona trudem tych, co budowali.

Ojczyzno moja żywcem pogrzebana,
uśpiona w letargu, czekająca chwili,
gdy przyjdzie oddany, co kamień odwali,
rozkuje kajdany, w słońce wzlecieć każe.

Ojczyzno moja, którą źli sąsiedzi
deptali bezkarnie przy zgodzie rządzących,
wyprostuj swe plecy, wznieś twarz jowiszową
uszanuj swą godność, niech się liczą z tobą.

Tyś była tu wcześniej, niż niejeden naród
zaledwie wśród innych liczyć się zaczynał.
Czyżby zapomniano, żeś w przeciągu dziejów
nie tylko siebie, lecz innych broniła?

Stąd twoje prawo, byś równa z innymi
w rodzinie narodów Wspólnoty stanęła,
nie czekając łaski ani przyzwolenia tych,
co ciebie nie raz w historii zdradzili.