Pewnie najważniejszym parametrem skanowania jest rozdzielczość. To liczba określająca ilość punktów przypadających na jednostkę długości. Wyrażana jest w dpi, co oznacza liczbę punktów na cal. Aby obraz był zrozumiały dla komputera, w procesie skanowania zostaje podzielony na drobne punkciki. Są one najmniejszymi jednostkami, zawierającymi informacje o cząstce obrazka, którą reprezentują. Dla komputera informacje te są instrukcjami opisującymi dany fragment obrazka (np. jaki ma kolor). Wraz ze wzrostem rozdzielczości polepsza się jakość skanowanego dokumentu, ale do pewnej granicy, wyznaczonej jakością skanowanego oryginału i samego skanera. Jednocześnie zwiększa się objętość pliku. Istnieje kilka rodzajów rozdzielczości, np.: wyjściowa, wejściowa, optyczna, interpolowana. Nie będę jednak ich opisywał, bo przy amatorskim skanowaniu najważniejsza jest rozdzielczość wyjściowa, czyli rozdzielczość otrzymanego pliku. Kolejny parametr to głębia barwna, inaczej nazywana głębią bitową lub rozdzielczością bitową, definiująca tzw. tryb skanowania. Prościej mówiąc, określa, czy wybrany materiał ma być skanowany w kolorze, w odcieniach szarości, czy jako czarno-biały. Trzecim ważnym parametrem jest format pliku. Podczas skanowania obraz zamieniany jest na postać cyfrową (plik), czyli zbiór informacji zrozumiałych dla komputera. Formaty plików określają rodzaj zapisanych informacji oraz zgodność ze standardami przyjętymi w różnych programach komputerowych. Rozpoznaje się je po rozszerzeniach nazw pisanych po kropce. Istnieje wiele różnych formatów, ale najbardziej uniwersalnymi i najczęściej używanymi są: bezstratny TIFF (.tif) oraz JPEG (.jpg) - format umożliwiający zastosowanie znacznej kompresji, dzięki której pliki mają niewielkie rozmiary za cenę utraty jakości obrazu. Opcji, efektów i filtrów przy skanowaniu jest jeszcze wiele, w zależności od tego, jaki jest typ skanera i jakie oprogramowanie służy do jego obsługi.

witold.iwanczak@niedziela.pl