Na tak postawione pytanie można odpowiedzieć, że jest to problem medyczny i kosmetyczny, a także psychologiczny. Zwłaszcza u kobiet łysienie prowadzi do znacznego pogorszenia samooceny, samopoczucia, a nawet do depresji.
W pierwszej części artykułu omówiony został pokrótce cykl życiowy włosa, jego budowa, a także najczęściej występujące nadmierne wypadanie włosów, tzw. łysienie męskie, inaczej androgenowe. Omówiono także sposoby leczenia tego typu łysienia. W niniejszym artykule zostaną omówione inne typy łysienia u kobiet.
Należy podkreślić, że przyczyn nadmiernego wypadania włosów u kobiet może być dużo, stąd dokładną diagnozę może postawić tylko lekarz. Niektóre mogą sygnalizować poważną chorobę.

Łysienie plackowate (alopecia areata)

Jak sama nazwa wskazuje, charkterystyczną cechą tego typu łysienia są owalne miejsca całkowicie pozbawione włosów. Najczęściej pojawiają się one na głowie, chociaż mogą występować też na twarzy (u mężczyzn), jak i na całym ciele. Stopień nasilenia choroby może być różny, od jednego placka aż do całkowitej utraty włosów. Włosy zwykle po jakimś czasie odrastają, a nowe placki tworzą się w innych miejscach. Bywa, że w niektórych przypadkach może dojść do całkowitej utraty włosów (tzw. alopecia totalis). Czas trwania choroby też bywa różny. Bardzo często dochodzi do nawrotów schorzenia, czasami po wielu latach.
Łysienie plackowate występuje zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn, częściej u dzieci i ludzi młodych. Choroba dotyka ok. 1,7 proc. populacji, a na bieżąco cierpi na nią od 0,1 do 0,2 proc. osób.
Dokładne przyczyny tego schorzenia nie są w pełni poznane, wiadomo jednak, że własny układ odpornościowy atakuje mieszki włosów. Przyczyną są pewne błędy zapisane w genach. Od ich kombinacji zależy prawdopodobnie skłonność i stopień nasilenia choroby. Przypuszcza się, że stres może być często czynnikiem początkującym chorobę. Osoby cierpiące na ten typ łysienia są zwykle zdrowe, chociaż częściej występują u nich alergie, bielactwo i choroby tarczycy.
Leczenie musi być prowadzone przez lekarza dermatologa i trwa zazwyczaj kilka miesięcy. Najczęściej stosuje się: nastrzykiwanie skóry kortykosteroidami, kremy z antraliną, minoksydyl, naświetlania promieniami UV i in.
Telogen effluvium - pod tym tajemniczym terminem kryje się przejściowe, zwiększone wypadanie włosów. Ma ono ścisły związek z cyklem rozwojowym włosa. Włos w swoim życiu rośnie przez kilka lat i ten okres nazywa się fazą anagenową. Potem przestaje rosnąć i następuje faza przejściowa zwana katagenową, trwająca kilka tygodni. Włos nie wypada od razu, ale dopiero po kilku miesiącach i ten okres zwie się fazą telogenową. Zaburzenie tego cyklu powoduje, że więcej włosów niż zwykle przechodzi w fazę telogenową i wypada. W wyniku tego następuje przerzedzenie włosów na głowie, czasami znaczne. Tego typu wypadanie włosów tylko wyjątkowo prowadzi do trwałego wyłysienia. Zazwyczaj po ok. roku następuje powrót do normalnej gęstości fryzury. Jakie czynniki powodują zaburzenie cyklu włosa? Są to np.: silny stres psychiczny, ciąża i poród, poważna operacja, wysoka gorączka, infekcje, drastyczna dieta z szybkim spadkiem wagi ciała, niedoczynność tarczycy oraz inne zaburzenia związane z gospodarką hormonalną, zatrucia metalami ciężkimi (np. ołów, rtęć), stosowanie niektórych leków (przeciwnowotworowe, antykonwulsyjne, heparyna, witamina A). Wypadanie włosów zaczyna się po 2-4 miesiącach od zadziałania czynnika stresowego. W większości przypadków tego typu wypadania włosów specjalnie się nie leczy. Zwykle kuracja sprowadza się do usunięcia lub złagodzenia czynnika stresogennego. Czasem stosowana jest kuracja minoksydylem.

Łysienie spowodowane zniszczeniem mieszków włosowych

Łysienie bliznowaciejące występuje w trakcie przebiegu chorób zapalnych, prowadzących do zniszczenia mieszków włosa i skóry oraz tworzenia blizn. Zalicza się tu łysienie w wyniku takich chorób, jak toczeń rumieniowaty, liszaj płaski, głębokie zakażenia skóry bakteryjne i grzybicze, gruźlica, sarkoidoza, kiła, HIV. Leczenie tej postaci łysienia jest skierowane na leczenie schorzeń podstawowych, powodujących bliznowacenie skóry.
Zniszczenie mieszków włosowych może być także spowodowane przez zbyt częste i agresywne zabiegi kosmetyczne oraz nieodpowiednie kosmetyki do włosów. Również pociąganie włosów na tle nerwowym (trichotillomania) może doprowadzić do ograniczonego łysienia w miejscu wyrywania włosów.
Zniszczenie mieszków włosowych powoduje trwałe wyłysienie.