Moi Bracia i Moje Siostry!
Przyjmijcie z rąk Ojca Świętego na rozpoczęcie dwudziestego piątego roku Jego Pontyfikatu list apostolski "Rosarium Virginis Mariae" - o Różańcu Świętym. Jest to szczególne orędzie Piotra naszych czasów, płynące z najgłębszych - mistycznych przestrzeni zjednoczenia z Jezusem i synowskiej miłości do Maryi.
Podejmując przesłanie Roku Jubileuszowego, Ojciec Święty mówi: "...odczuwam potrzebę rozwinięcia refleksji o różańcu, dając tamtemu Listowi apostolskiemu - "Novo millennio ineunte" (przyp. Red.) - niejako maryjne ukoronowanie, by zachęcić do kontemplowania oblicza Chrystusa w towarzystwie i w szkole Jego Najświętszej Matki. Odmawiać różaniec bowiem to nic innego, jak kontemplować z Maryją oblicze Chrystusa. By bardziej uwydatnić tę zachętę, korzystając z okazji zbliżającej się sto dwudziestej rocznicy ogłoszenia wspomnianej Encykliki Leona XIII o różańcu, pragnę, by tę modlitwę przez cały rok w szczególny sposób proponowano i ukazywano jej wartość w różnych wspólnotach chrześcijańskich. Ogłaszam zatem okres od tegorocznego października do października roku 2003 Rokiem Różańca. Powierzam to wskazanie duszpasterskie inicjatywie poszczególnych wspólnot kościelnych. Nie chcę, by było ono przeszkodą dla planów duszpasterskich Kościołów partykularnych, ale raczej niech służy ich dopełnieniu i ugruntowaniu. Ufam, że zostanie przyjęte wspaniałomyślnie i z gotowością. Kiedy odkrywa się pełne znaczenie różańca, prowadzi on do samego serca życia chrześcijańskiego i daje powszednią a owocną sposobność duchową i pedagogiczną do osobistej kontemplacji, formacji Ludu Bożego i nowej ewangelizacji" (RVM, 3).
Odmawianie Różańca będzie wymagać z naszej strony pewnego przeorganizowania. Jawi się konieczność powiększenia naszych róż różańcowych. Do tej pory mieliśmy piętnaście tajemnic, a więc piętnaście osób należało do koła różańcowego. Ojciec Święty dołącza dodatkowych pięć tajemnic i dlatego każda róża dołączy jeszcze pięć osób. Tak samo kolejność rozważania tajemnic różańcowych ulegnie pewnemu przesunięciu. Tak więc czwartki będą poświęcone rozważaniu "tajemnic światła". To są te tajemnice nowe, od Chrztu w Jordanie począwszy, poprzez Kanę Galilejską, głoszenie Ewangelii nawrócenia, Przemienienie na górze Tabor i Wieczernik z ustanowieniem Najświętszego Sakramentu. Tych szczegółowych zaleceń będzie więcej. Księża Proboszczowie otrzymali odpowiednie zalecenia Łomżyńskiej Kurii Diecezjalnej.
Chciałbym tym listem pasterskim, jeszcze w październiku, wejść w program Roku Różańca Świętego; chciałbym zwrócić uwagę na kontemplacyjny wymiar modlitwy różańcowej i przekazać dwie intencje, o których Ojciec Święty mówi w swoim liście apostolskim.
Na zakończenie listu pisze Ojciec Święty: "O, błogosławiony różańcu Maryi, słodki łańcuchu, który łączysz nas z Bogiem" (RVM, 43). "To wszystko, co zostało tu dotąd powiedziane, wyraża obszernie bogactwo tej tradycyjnej modlitwy, która ma prostotę modlitwy ludowej, ale także teologiczną głębię modlitwy odpowiedniej dla tych, którzy odczuwają potrzebę dojrzalszej kontemplacji. Kościół zawsze uznawał szczególną skuteczność tej modlitwy, powierzając jej wspólnemu odmawianiu, stałemu jej praktykowaniu, najtrudniejsze sprawy. W chwilach gdy samo chrześcijaństwo było zagrożone, mocy tej właśnie modlitwy przypisywano ocalenie przed niebezpieczeństwem, a Matkę Bożą Różańcową czczono jako Tę, która wyjednywała wybawienie. Dziś skuteczność tej modlitwy zawierzam - jak o tym wspomniałem na początku - sprawę pokoju w świecie i sprawę rodziny" (RVM, 39).

1. Pokój
Mówi Ojciec Święty: "Trudności, jakie na początku tego nowego tysiąclecia pojawiają się na światowym horyzoncie, skłaniają nas, by uznać, że nadzieję na mniej mroczną przyszłość może w nas wzbudzić jedynie interwencja z Wysoka, zdolna pokierować sercami tych wszystkich, którzy żyją w sytuacjach konfliktowych, i tych, którzy trzymają w swych rękach losy narodów. Różaniec ze swej natury jest modlitwą pokoju z racji samego faktu, że polega na kontemplowaniu Chrystusa, który jest Księciem Pokoju i naszym pokojem (Ef 2, 14)" (RVM, 40).
W szczegółowych rozważaniach Ojciec Święty zwraca uwagę na tragiczne wydarzenia na początku nowego millennium, na szerzącą się w wielu krajach przemoc i zbrodniczą falę ludobójczych konfliktów, zapowiedź nowych wojen. Ta sytuacja skłania nas tym bardziej do modlitwy, ażeby szukać interwencji z Wysoka. Wspomina też o ziemi, na której narodził się Jezus Chrystus, gdzie leży Betlejem, gdzie głoszono orędzie pokoju i gdzie w sposób szczególny ten pokój jest zagrożony (por. RVM, 6).

2. Rodzina
"Jako modlitwa o pokój, różaniec był też zawsze modlitwą rodziny i za rodzinę. Niegdyś modlitwa ta była szczególnie droga rodzinom chrześcijańskim i niewątpliwie sprzyjała ich jedności. Należy zadbać, by nie roztrwonić tego cennego dziedzictwa. Trzeba powrócić do modlitwy w rodzinie i do modlitwy za rodziny, wykorzystując nadal tę formę modlitwy" (RVM, 41).
Prosi Ojciec Święty, aby razem z Liturgią Godzin łączyć pośród parafialnych grup i różnych wspólnot chrześcijańskich modlitwę różańcową. Są to dwie drogi kontemplacji chrześcijańskiej, które się wzajemnie uzupełniają. "Proszę zatem tych wszystkich, którzy zajmują się duszpasterstwem rodzin, by z przekonaniem zachęcali do odmawiania różańca. Rodzina, która modli się zjednoczona, zjednoczona pozostaje. Różaniec święty zgodnie z dawną tradycją jest modlitwą, która szczególnie sprzyja gromadzeniu się rodziny. Kierując wzrok na Jezusa, poszczególni jej członkowie odzyskują na nowo również zdolność patrzenia sobie w oczy, by porozumiewać się, okazywać solidarność, wzajemnie sobie przebaczać, by żyć z przymierzem miłości odnowionym przez Ducha Bożego" (RVM, 41).
Jan Paweł II poleca szczególną modlitwę za dzieci: "Czymś pięknym i owocnym jest także powierzenie tej modlitwie drogi wzrastania dzieci. Czyż różaniec nie jest drogą życia Chrystusa od poczęcia do śmierci, aż do zmartwychwstania i wejścia do chwały? Coraz trudniej jest dziś rodzicom nadążyć za dziećmi na różnych etapach ich życia. W społeczeństwie rozwiniętej technologii, środków masowego przekazu i globalizacji wszystko stało się tak szybkie, a różnice kulturowe między pokoleniami coraz bardziej się zwiększają. Najróżniejsze przesłania i doświadczenia najmniej dające się przewidzieć prędko wkraczają w życie dzieci i młodzieży, a rodzice przeżywają nieraz udrękę, stając wobec grożących im niebezpieczeństw. Nierzadko doznają bolesnych rozczarowań, obserwując niepowodzenia swych dzieci ulegających ułudzie narkotyków, powabom rozpasanego hedonizmu, pokusom przemocy, najprzeróżniejszym przejawom bezsensu i rozpaczy. Modlitwa różańcowa za dzieci, a bardziej jeszcze z dziećmi, która wychowuje je już od najmłodszych lat do tego codziennego momentu modlitewnej przerwy całej rodziny, z pewnością nie jest rozwiązaniem wszelkich problemów, ale stanowi pomoc duchową, której nie należy lekceważyć" (RVM, 42).
To tylko niektóre fragmenty tego listu, które dzisiaj rozważamy na wspólnej modlitwie. Jest on pisany także jako świadectwo własnej drogi, od lat dziecięcych, którą przeszedł Ojciec Święty z różańcem w ręku (por. RVM, 2). Równocześnie list ten pisany jest nie tylko w zaciszu kaplicy papieskiej czy prywatnej biblioteki; można powiedzieć, że jest on pisany na najbardziej uczęszczanych, zagęszczonych ogromnymi problemami gościńcach świata. Oczami kontemplacji, głęboko zjednoczony z Bogiem i oddany Matce Najświętszej Następca św. Piotra, Jezusowy Wikariusz tu, ze Wzgórza Watykańskiego, widzi wszystkie problemy świata, tak jakby chodził wśród najbardziej rozkrzyczanej młodzieży, jakby stał przy najbardziej zrozpaczonych rodzicach i jakby uczestniczył w tajnych spotkaniach, na których wielcy tego świata rozdzielają między sobą terytoria i wyznaczają strefy wpływu, powodując ogromne zniszczenia i coraz to nowe przestrzenie nędzy.
Pośrodku współczesnego świata, zanurzona w kontemplacji dusza Apostoła Pokoju i Proroka Ewangelii zaprasza nas od nowa do modlitwy różańcowej. Zaproszenie to podejmujemy dzisiaj i podejmować będziemy szczególnie przez cały Rok Różańcowy. Niech nas prowadzi Matka Najświętsza, Królowa Różańca Świętego.
Drogim Braciom i Siostrom Kościoła łomżyńskiego przekazuję z wielką radością apostolskie błogosławieństwo Ojca Świętego, o które dzisiaj w czasie audiencji generalnej pokornie prosiłem.

Z Rzymu, 16 października 2002 roku, w 24. rocznicę wyboru na Stolicę Piotrową Ojca Świętego Jana Pawła II