Mówiąc o znakach działania Boga w świecie, papież wskazał, że objawia się On, „wyzwalając i uzdrawiając człowieka, z bezinteresowną miłością, która zbawia”. I za to „Jezus wysławia Ojca, ponieważ Jego wielkość polega na miłości i nigdy nie działa poza miłością”.

Jednak „tej wielkości w miłości nie rozumieją ci, którzy będąc zarozumiałymi myślą, że są wielkimi i wytwarzają sobie bożków na własne podobieństwo”, którzy „nie potrafią przyjąć Boga jako Ojca, pełnych siebie, pysznych, zatroskanych jedynie o własne interesy, przekonanych, że nikogo nie potrzebują”.

Natomiast potrafią je przyjąć „prostaczkowie”, którzy „mają serca wolne od zarozumiałości i miłości własnej”. „Maluczkimi są ci, którzy jak dzieci czują się potrzebującymi i nie są samowystarczalni, są otwarci na Boga i dają się zadziwić Jego dziełami. Potrafią odczytywać Jego znaki, podziwiać cuda Jego miłości!” – wyjaśnił Franciszek.

Podkreślił, że „nasze życie, jeśli się nad nim zastanowimy, jest pełne cudów”, pełne „gestów miłości, znaków Bożej dobroci”. Za właściwą postawę wobec dzieł Bożych uznał „fotografowanie” ich w umyśle, aby wywarły wrażenie w sercu, a następnie rozwijanie ich w życiu, „poprzez wiele czynów dobra, tak aby «fotografia» Bożej miłości stawała się coraz bardziej wyrazista w nas i poprzez nas”.

Na zakończenie Ojciec Święty zachęcił do zadania sobie pytania: „czy w zalewie wiadomości, które nas przytłaczają, potrafię, jak pokazuje nam dzisiaj Jezus, zatrzymać się na wielkich rzeczach, których dokonuje Bóg? Czy daję się zadziwiać jak dziecko dobrem, które po cichu zmienia świat? I czy błogosławię Ojca każdego dnia za Jego dzieła?”.