Pożar jest największym niebezpieczeństwem zagrażającym obiektom sakralnym oraz znajdującym się w nich licznym zabytkom ruchomym. Fakt ten uświadamiają nam również dekrety III Synodu Archidiecezji Łódzkiej, których art. 351 nakazuje: "Obiekty sakralne i kościelne, a przede wszystkim dzieła sztuki i zabytkowe przedmioty kultu znajdujące się w pomieszczeniach kościelnych lub poza nimi powinny być zabezpieczone przed kradzieżą i pożarem".

Obiekty sakralne i zabytkowe to wspólna własność, dorobek i dziedzictwo całego narodu. Od ponad tysiąca lat, kiedy znaleźliśmy się w chrześcijańskim, europejskim kręgu kulturowym, stanowią one znaczną część naszych dóbr kultury i są powodem do dumy, że posiadamy tak cenne świadectwa wspanialej przeszłości.

Wielkim obowiązkiem każdego z nas, a przede wszystkim administratorów obiektów sakralnych, powinno być dążenie do tego, aby odziedziczona spuścizna kulturowa mogła być przekazana w nienaruszonym stanie następnym pokoleniom.

Ogień jest dla nich najniebezpieczniejszym zagrożeniem - niszczy wszystko na swej drodze, pozostawiając jedynie zgliszcza i popioły. W przypadku kradzieży - istnieją jeszcze realne szanse na odzyskanie utraconego dzieła sztuki. W przypadku pożaru straty są nieodwracalne. Nieopanowany żywioł trawi dosłownie wszystko. Wówczas ulega zniszczeniu cząstka nas samych, naszych korzeni, historii tożsamości, dziedzictwa i kultury.

Dlatego zagrożenie pożarowe w tych obiektach powinno zostać poddane szczegółowej i wnikliwej analizie. Należy wiedzieć co robić i jak postępować, jakich zasad przestrzegać, aby zagrożenie pożarowe wyeliminować, a jeśli ono już powstanie to jak wpłynąć na zmniejszenie jego skutków.

Ogromna większość świątyń i muzeów przykościelnych to budowle zabytkowe, drewniane, o konstrukcji łatwopalnej, niezabezpieczonej środkami ognioochronnymi, posiadające bogaty łatwopalny wystrój wnętrz, o przestarzałych lub wadliwie działających instalacjach i infrastrukturze.

Na przestrzeni ostatnich trzydziestu lat doszło w Polsce do kilkudziesięciu groźnych i tragicznych w skutkach pożarów kościołów i obiektów sakralnych. W wielu przypadkach stwierdzono brak lub ograniczone działania w zakresie ochrony przeciwpożarowej wypływające często z pozornej oszczędności, lub nieznajomości i lekceważenia stosownych przepisów przez osoby administrujące tymi obiektami.

Można odnieść wrażenie, że administratorzy obiektów sakralnych odsuwają od siebie myśl o tym, że mogą stać się kolejnymi ofiarami. Brak poczucia zagrożenia jest największym niebezpieczeństwem, bo nie można skutecznie bronić się przed zagrożeniem, którego się nie postrzega.

Nasza wiedza o pożarach i ich przebiegu powinna odpowiadać warunkom współczesnego świata. O potencjalnych zagrożeniach pożarowych i sposobach ich uniknięcia dowiedzieli się wszyscy księża proboszczowie archidiecezji łódzkiej na zebraniu 13 października 2000r. Słowo wprowadzające wygłosił abp Władysław Ziółek, który uczestniczył w spotkaniu wraz z biskupami pomocniczymi.

Zagadnienia bezpieczeństwa ppoż. zreferował naczelnik wydziału kontrolno-rozpoznawczego Komendy Wojewódzkiej Państwowej Straży Pożarnej w Łodzi - bryg. mgr inż. Zbigniew Babiński wraz ze swoimi współpracownikami. Wystąpili też przedstawiciele poszczególnych firm monitorujących sygnalizację ppoż. W Łodzi oraz firmy z Wrocławia propagującej instalacje odgromowe z zastosowaniem piorunochronów z głowicami aktywnymi typu "s".

Wyświetlane na ekranie plansze nadały wystąpieniom formy atrakcyjnego, poglądowego przekazu informacji. Księża proboszczowie otrzymali dla każdej parafii broszurę pt. Instrukcja bezpieczeństwa pożarowego dla obiektu kościoła. Zostali zobowiązani do zapoznania swoich pracowników z jej treścią oraz z zasadami użytkowania podstawowego sprzętu gaśniczego.

W zebraniu uczestniczył Wojewódzki Konserwator Zabytków w Łodzi mgr inż. Ryszard Kaczmarek oraz Komendant Wojewódzki PSP w Łodzi st. Bryg. inż. Andrzej Brandt i jego zastępca bryg. mgr inż. Tadeusz Korcz.

Wyrazy wdzięczności i serdeczne podziękowanie za zaangażowanie w organizację zebrania z księżmi proboszczami kieruję do przedstawicieli Państwowej Straży Pożarnej w Łodzi. Mam nadzieję, że przekazana wiedza, podstawowa i praktyczna, pozwoli dostrzec to co na co dzień, przy licznych obowiązkach duszpasterskich umyka uwadze administratorów. Z pewnością te praktyczne wskazówki ułatwią znalezienie odpowiedzi na pytanie: co robić, by podnieść bezpieczeństwo ppoż. parafialnego kościoła.