Nie wiemy, co działo się w sercu Abrahama na zboczu wzgórza Moria. Ale możemy się chyba domyślać, że było ono bardzo rozkołatane. Wiele razy słyszeliśmy, że Abraham jest nazywany ojcem wszystkich wierzących. Oto dzisiaj jesteśmy świadkami wydarzenia, które w najpełniejszy sposób odpowiada na pytanie o przyczyny tak zaszczytnego określenia: „ojciec wierzących”.
Na pewno Abraham zasłużył sobie na to miano, kiedy zaufał Bogu, zostawiając swoje dotychczasowe życie, gdy został wezwany z Ur Chaldejskiego, by pójść w nieznane. Był człowiekiem w podeszłym wieku, a przecież trudno przesadza się stare dęby. Na pewno też Abraham zasłużył na miano ojca wierzących, gdy stał się protoplastą narodu wybranego. Ale w największym chyba stopniu zasłużył sobie na to miano, kiedy pokazał Bogu, do jak wielkiej ofiary jest zdolny. Oto Bóg zażądał od niego ofiary z syna, który miał być podporą jego starości. W nagrodę za taką wiarę Bóg wypowiedział słowa swego niesamowitego błogosławieństwa: „Przysięgam na siebie, mówi Pan, że ponieważ uczyniłeś to i nie szczędziłeś syna twego jedynego, będę ci błogosławił i dam ci potomstwo tak liczne jak gwiazdy na niebie i jak ziarnka piasku na wybrzeżu morza; potomkowie twoi zdobędą warownie twych nieprzyjaciół. Wszystkie ludy ziemi będą sobie życzyć szczęścia na wzór twego potomstwa, dlatego że usłuchałeś mego rozkazu”. Scena z Księgi Rodzaju to moment Przymierza z narodem wybranym, ale też zapowiedź Kościoła. Niektórzy egzegeci w słowach o niezliczonym potomstwie dostrzegają zapowiedź nowego ludu Bożego, który w każdym narodzie będzie chwalił Pana.
Tak więc w Abrahamie mają początek Żydzi, ale też chrześcijanie. Abraham - dzięki miłosierdziu Pana - oszczędził swego syna, ale Pan nie oszczędził Chrystusa, który umarł za nasze grzechy. Wspomina o tym dzisiaj św. Paweł w Liście do Rzymian: „On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale Go za nas wszystkich wydał, jakże miałby nam wraz z Nim i wszystkiego nie darować?”.
Wzgórze Moria staje przed naszymi oczyma w korespondencji z Golgotą. Tam miała miejsce Ofiara ponad wszelkie ofiary. Na Moria Bóg posłużył się niedoskonałym barankiem w zaroślach. Na Golgocie zastąpił go Boży Baranek. W Wielkim Poście nasza refleksja podążać będzie w tym kierunku.

Polecamy niedziela.pl/spis_liturgia.php|„Kalendarz liturgiczny” - liturgię na każdy dzień