VI Liceum Ogólnokształcące im. Hugona Kołłątaja w Lublinie świętowało jubileusz 70-lecia powstania. Obchody rozpoczęła uroczysta Msza św. pod przewodnictwem bp. Józefa Wróbla. Następnie obok budynku szkoły został odsłonięty pomnik zasłużonych dla lotnictwa braci Bronisława i Janusza Żurakowskich, mieszkańców dzielnicy Dziesiąta.

Msza św. w intencji zmarłych nauczycieli, dyrektorów, wychowawców i absolwentów szkoły została odprawiona w kościele parafialnym pw. Najświętszego Serca Jezusa. Koncelebrowali ją ks. Waldemar Sądecki, proboszcz miejsca, ks. prał. Janusz Bogdański, poprzedni proboszcz, katecheta ks. Rafał Furtak, ks. Krzysztof Gałan - dyrektor Wydziału ds. Wychowania Kurii metropolitalnej oraz księża - absolwenci VI LO. Liturgię uświetniła gra i hejnały orkiestry wojskowej z Dęblina. Obok pocztów sztandarowych liceum i zaproszonych szkół, dla uhonorowania braci Żurawskich obecny był poczet sztandarowy 4 Skrzydła Lotnictwa Szkolnego z Dęblina. Uczniowie VI LO włączyli się czynnie w liturgię poprzez przygotowanie Liturgii Słowa.

W homilii bp Józef Wróbel nawiązał do patrona dnia, św. Andrzeja, pierwszego Apostoła. Wskazał na „dwa wymiary posłannictwa Jezusa Chrystusa jako prawdziwego Mistrza”, które rozpoznali Apostołowie: - „Tego, który uczy prawdy. Tego, który wskazuje drogę życia. Ten, który głosi Ewangelię, słowo życia. A z drugiej strony jak ten, który przyszedł, aby dać świadectwo o prawdzie poprzez akt swojej miłości, większej niż nasza ludzka miłość”. Ta perspektywa uczy spojrzenia „nie tylko na nasze życie, ale również na szczególne posłannictwo szkoły”, gdyż „w niej chcemy dostrzec tę szczególną misję, to szczególne powołanie przez Boga w Jego mądrości i zamyśle, aby człowiek mógł się kształcić, aby człowiek mógł wzrastać w swoim intelekcie”. Bp Wróbel podkreślał, że prawda stanowi pierwszy fundament godności osoby człowieka i zobowiązuje do tego, by dać jej świadectwo. - W prawdzie znajdujemy sens i radość życia poprzez miłość, poprzez uczenie się jak można służyć najbliższym, społeczeństwu, ojczyźnie - podkreślał Pasterz

Po Liturgii zgromadzeni uczniowie, dyrekcja, nauczyciele i pracownicy szkoły oraz goście przeszli do budynku szkoły. Tam z udziałem rodziny lotników odbyło się odsłonięcie pomnika braci Żurakowskich. W uroczystości udział wzięli także prezesi Klubów Seniora Lotnictwa z Krakowa, Warszawy, Świdnika na czele z Ryszardem Witkowskim, honorowym prezesem Rady Seniorów Lotnictwa i honorowego prezesa Klubu Pilotów Doświadczalnych, jednego z 5 pierwszych pilotów śmigłowcowych, wieloletnim współpracownikiem Bronisława Żurakowskiego. Najprawdopodobniej jest to pierwszy pomnik upamiętniający braci Żurakowskich, których młodość związana była z dzielnicą Dziesiąta i gdzie do tej pory mieszkają ich krewni. Za obecność i inicjatywę podziękowała przedstawicielka rodziny, Małgorzata Żurakowska

Rodzina Żurakowskich sprowadziła się do Polski w 1921 r.; w Lublinie zamieszkała 5 lat później w dzielnicy Dziesiąta, kiedy ojciec Adam został wojewódzkim inspektorem zdrowia. Syn Bronisław, który od młodości fascynował się lotnictwem, był wybitnym inżynierem i konstruktorem lotniczym; wada wzroku uniemożliwiła mu zostanie pilotem. Skończył studia na Wydziale Mechaniki Politechniki Warszawskiej i został konstruktorem w Zakładach Lotniczych znanych samolotów RWD. Zasłynął jako konstruktor śmigłowców, których budowa jest bardzo skomplikowana (BŻ-1, BŻ-4). Prace nad polskimi helikopterami wstrzymał zakup rosyjskich licencji. Bronisław Żurakowski był ostatnim przedwojennym konstruktorem lotniczym. Zmarł 9 października 2009 r. w wieku 98 lat.

Janusz Żurakowski zasłynął jako pilot myśliwski w czasie II wojny światowej. Bral udział w kampanii wrześniowej 1939. Przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie latał w RAF. W 1942 r. dowodził 316 Dywizjonem Myśliwskim „Warszawskim”, a potem był jednym z najbardziej znanych pilotów doświadczalnych oraz akrobatów na świecie. Otrzymał wiele odznaczeń bojowych w misjach na terenie Niemiec oraz w bitwie o Wielką Brytanię. Opracował i wykonał dwie nowe figury akrobatyczne Zurabatic Cartwheel i Falling Leaf, uważane za niemożliwe do wykonania. Od 1952 zamieszkał w Kanadzie, gdzie pracował dla Avro Canada jako pilot doświadczalny. Testował najlepszego w tamtych czasach myśliwca ponaddźwiękowego CF-105 Arrow, którego produkcję nagle wstrzymano. Po tym zdarzeniu przeszedł na emeryturę. W 2000 r. w Los Angeles jako jedyny Polak i Kanadyjczyk został honorowym członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Pilotów Doświadczalnych, stając obok najwybitniejszych lotników wszechczasów. Zmarł 9 lutego 2004 r.