Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata wieńczy rok kościelny i wskazuje na uwielbionego Syna Bożego, w którym wszystko znajduje ostateczny sens i swoje wypełnienie. Jest to zarazem święto patronalne Akcji Katolickiej i Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży.
Akcja Katolicka szukając swych początków odwołuje się do postaci Piusa X i Piusa XI, którzy przewodzili Kościołowi na początku XX wieku, ale pewne idee są jeszcze starsze. Zorganizowany apostolat ludzi świeckich, który można uznać za zapowiedź Akcji Katolickiej, był odpowiedzią na programową walkę z tym, co chrześcijańskie, jaka nastąpiła w wielu krajach po wybuchu Rewolucji Francuskiej.
Podobnie jak wtedy, tak i dziś nie brak prądów myślowych, które za swój cel przyjmują wyśmianie tego, co katolickie. Nie brakuje też inicjatyw, które chcą zetrzeć z oblicza Europy jej chrześcijańskie rysy. Przykładem może być fakt, że najwyższe instancje prawnicze Europy, w imię tolerancji i równości, nakazują zdjęcie krzyża z sali szkolnej. Takie działania domagają się pokornej, ale zdecydowanej reakcji ludzi wierzących.
Musimy coraz aktywniej włączać się w życie Kościoła i promować we współczesnym świecie to, co dobre i prawe. Nade wszystko zadaniem naszym jest ukazać światu prawdziwe oblicze Boga, który jest miłością. Pomocą w takim dawaniu świadectwa Chrystusowi jest motto programu duszpasterskiego Kościoła w Polsce na rok 2010, które brzmi: „Bądźmy świadkami Miłości”. To zawołanie Akcja Katolicka czyni swoim i chce być mu wierna.
Świadkiem Boga, który jest miłością, może być przede wszystkim ten, kto tej miłości doświadczył. Pierwszym więc naszym zadaniem jest otwarcie się na miłość Boga. Zbyt często pytamy się wyłącznie o to, co robimy, a nie o to, kim jesteśmy. Zatem w naszej działalności nie może zabraknąć solidnej formacji, modlitwy, adoracji oraz życia sakramentalnego. Nie można oceniać działalności stowarzyszeń katolickich jedynie przez pryzmat skuteczności i wielości podejmowanych akcji. Skuteczność zależy w pierwszym rzędzie od miłości do Boga i człowieka. To z niej ma wypływać aktywność. Zatem zarysowują się przed nami trzy zakresy działań: formacja własna, prowadząca do ożywienia miłości ku Bogu i ludziom; aktywność ewangelizacyjna, która za cel stawia sobie dawanie świadectwa wiary we współczesnym świecie oraz promowanie solidarności społecznej. Niech to będzie nasza ewangeliczna odpowiedź na niewiarę naszych czasów.