Dokument podkreśla, że ten dział działalności ludzkiej jest „podstawowym motorem rozwoju gospodarczego ze względu na ważny wkład, jaki wnosi do światowego produktu globalnego (3-5 proc. w wymiarach światowych), do zatrudnienia (daje 7-8 proc. miejsc pracy) i eksportu (30 proc. światowego eksportu usług). W dzisiejszych czasach zróżnicowania celów podróży „każde miejsce na naszej planecie staje się potencjalnym celem” dla turystyki – stwierdza przesłanie Rady. Toteż, jeśli będzie to wspierane w prawidłowy sposób, turystyka może stać się ważnym narzędziem postępu, może dać jeszcze więcej miejsc pracy, przyczyniać się do rozbudowy infrastruktury i wzrostu gospodarczego.

Zasadnicze znaczenie ma to, aby z turystyki czerpała korzyści nie tylko stosunkowo nieliczna grupa inwestorów, ale aby miało w tym udział całe społeczeństwo kraju przyjmującego gości – głosi watykański dokument. Przypomina, że rozwój turystyki powinien wpływać na poprawę życiowej sytuacji najbiedniejszych grup ludności w tych krajach, m.in. przez wzrost liczby miejsc pracy, a zarazem wiąże się to z warunkami pracy godnymi człowieka.

Stolica Apostolska podkreśla, że właściwa polityka turystyczna powinna nie tylko rozwijać godne człowieka warunki pracy, ale także przyczyniać się do wzajemnego wzbogacania się w wymiarze kulturalnym, zarówno gości jak i gospodarzy, sprzyjać tolerancji i wzajemnemu szacunkowi. Stanie się to możliwe jedynie wówczas, gdy będą uwzględniane kultura, tradycje i sposób życia społeczeństw, odwiedzanych przez turystów. W krajach tych turystyka musi spoczywać w rękach miejscowych ludzi, wspieranych przez rządy i partnerów społecznych.

Dokument papieski odwołuje się również do podstaw wiary katolickich i wartości chrześcijańskich. Podkreśla, że tak jak wspólnota lokalna winna czuć się powołana do strzeżenia swego dziedzictwa naturalnego i kulturowego, poznając je i odczuwając z niego dumę, podobnie chrześcijanie mają ukazywać odwiedzającym swą sztukę, tradycje, historię oraz wartości moralne i duchowe, a zwłaszcza to, że wiara jest u początków tego wszystkiego i nadaje im sens.

„Na tej drodze do rozwoju całościowego i wspólnotowego Kościół – ekspert w zakresie człowieczeństwa – chce wnosić swój wkład, ofiarowując własną chrześcijańską wizję rozwoju i proponując «to, co ma na własne: globalną wizję człowieka i człowieczeństwa»” – głosi orędzie Rady, cytując fragment encykliki Pawła VI „Populorum progressio” z 1967.

Na zakończenie dokument zapewnia, że Kościół, świadom, że pierwszym jego posłannictwem jest ewangelizacja, „chce zaproponować swą często pokorną współpracę, aby odpowiedzieć na konkretne sytuacje narodów, zwłaszcza tych najbardziej potrzebujących. Czyni to ze świadomością, że ewangelizujemy także wtedy, gdy próbujemy stawiać czoła różnym wyzwaniom, jakie mogą się pojawiać”.

Światowy Dzień Turystyki został ustanowiony przez Światową Organizację Turystyki (UNWTO) w 1979, wyznaczając jego datę na 27 września (po raz pierwszy obchodzony go w następnym roku). Dzień ten nawiązuje do ratyfikacji statutów UNWTO w 1970 i ma zwracać uwagę na znaczenie turystyki dla świata oraz uwrażliwiać na wymóg zasad etycznych w tej branży. Pragnie również podnosić poziom świadomości nt. roli turystyki w wymiarach międzynarodowych oraz pokazywać, jak wpływa ona na życie i wartości społeczne, kulturowe, polityczne i gospodarcze na całym świecie.

Każdy Dzień przebiega pod hasłem, co roku innym, mającym zwracać uwagę na pewien szczególny wymiar turystyki – w tym roku są to słowa „Turystyka a rozwój wspólnotowy”.

Na XII sesji UNWTO w Stambule w październiku 1997 zgromadzenie ogólne tej organizacji postanowiło wyznaczyć kraj podejmujący co roku główne obchody Światowego Dnia Turystyki. W tym roku jest to Meksyk.