W sercu Portugalii leży niewielkie miasteczko Santarem, nazywane stolicą portugalskiego gotyku. Z czasów późnego średniowiecza zachowało się tu dużo zabytków architektury gotyckiej, które nadają miastu swoisty charakter. Wąskie uliczki wyłożone białym kamieniem wspinają się aż do ogrodów Portas do Sol, urządzonych na miejscu dawnego zamku arabskiego. Otaczają je średniowieczne mury obronne, a widok na rzekę, jaki z nich się roztacza, zapiera dech w piersiach. Jednak nie dla widoku rzeki Tag przyjeżdża się do Santarem. Na historię miasta miało wpływ pewne wydarzenie związane z małżeństwem, które przeżywało kryzys, i cud, którego doświadczyli. A wszystko wydarzyło się w 1247 r. Opowiada się, że pewna kobieta udała się do wróżki z prośbą o „lekarstwo” na niewierność męża. Jako zapłaty za pomoc wróżbitka zażądała poświęconej Hostii. Zdesperowana kobieta poszła do pobliskiego kościoła, a podaną jej Hostię schowała pod chustę na głowie. Gdy wyszła z kościoła, ukryta Hostia zaczęła krwawić. W domu przerażona kobieta włożyła Hostię do skrzyni z ubraniami i poszła spać. W nocy małżonków obudziło dziwne światło wydobywające się ze skrzyni, cudowny zapach i anielska muzyka. Kobieta opowiedziała mężowi całą historię, a on doznał gwałtownej przemiany serca. Rano wezwali kapłana, który w uroczystej procesji przeniósł Hostię do kościoła. Hostia krwawiła nieustannie przez trzy dni, potem proboszcz zalał ją woskiem z poświęconej świecy, aby zachować w nienaruszonym stanie. W 1266 r. po rozcięciu kuli okazało się, że wosk wokół Hostii uległ krystalizacji, tworząc małą, przezroczystą ampułkę. Wewnątrz gruszkowatego naczynka tkwiła Hostia ze śladami świeżej krwi. Kościół otrzymał wezwanie Świętego Cudu, a cudowne relikwie umieszczono w złoto-srebrnej monstrancji. Do dziś podtrzymywana jest tradycja: sanktuarium opiekują się miejscowi małżonkowie, wybierani spośród mieszkańców. „ODTĄD BOWIEM PIĘCIORO BĘDZIE PODZIELONYCH W JEDNYM DOMU” (Łk 12, 52) - mówił Chrystus. A jednak w Jego obecności zawsze dokonują się cuda.