Na początku Mszy św. odczytano list abp. Marka Jędraszewskiego, w którym metropolita wyraził wdzięczność Bogu za życie i posługę ks. infułata Adama Kubisia. Zmarły pracował jako wikariusz w parafiach w Trzemeśni, Wadowicach i Oświęcimiu. W roku 1962 został prefektem Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Krakowie. W latach 1963-1968 studiował w Rzymie i wrócił na stanowisko prefekta w Arcybiskupim Seminarium Duchownym. Był wykładowcą teologii fundamentalnej na Papieskim Wydziale Teologicznym w Krakowie. W 1982 został prorektorem na Papieskim Wydziale Teologicznym w Krakowie, a w 1992 roku – rektorem. Był kanonikiem Kapituły Metropolitalnej w Krakowie, pełnił funkcję archiwariusza Kapituły Metropolitalnej. Wiele serca i pracy włożył przy tworzeniu Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. „Dziękując za dar życia i kapłaństwa świętej pamięci księdza infułata, powierzam jego duszę miłosiernemu Bogu z głęboką wiarą i nadzieją w powstanie z martwych wszystkich wiernych. Rodzinie, przyjaciołom oraz uczestnikom uroczystości pogrzebowej składam wyrazy współczucia, wypraszam potrzebne łaski i z serca błogosławię” – napisał arcybiskup.

– Z wiarą w zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa i nasze zmartwychwstanie, żegnamy dziś w katedrze wawelskiej śp. ks. infułata Adama Kubisia – powiedział kardynał i przypomniał zasługi zmarłego kapłana dla Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie i Kościoła w Polsce. – Księże Rektorze, w swojej księdze życia zapisałeś piękne karty gorliwej pracy duszpasterskiej oraz kompetentnej działalności naukowej, dydaktycznej i organizacyjnej. Długa jest lista Twoich zasług i tym większa jest nasza wdzięczność za wszystko, co uczyniłeś i za świadectwo wiary oraz służby, jakie nam zostawiłeś. Dziś, księże Adamie, po raz ostatni zostałeś wprowadzony do tej umiłowanej przez ciebie katedry królewskiej, w której przed laty otrzymałeś święcenia kapłańskie i w której wielokrotnie sprawowałeś Eucharystię jako kanonik Kapituły Wawelskiej – mówił kard. Stanisław Dziwisz i zaprosił wszystkich zebranych do modlitwy za duszę śp. ks. infułata Adama Kubisia.

Rektor Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, ks. Robert Tyrała, przypomniał na początku homilii słowa z testamentu śp. ks. infułata Adama Kubisia: „Nigdy nie dotknął mnie kryzys wiary. Dla instytucji Kościoła katolickiego miałem zawsze wielki szacunek i w jego ramach starałem się służyć z całym oddaniem sprawie Bożej i zbawienia ludzi, zwłaszcza formacji teologicznej młodzieży duchownej”. Ks. Robert Tyrała zauważył, że zmarły dawał tego świadectwo w całym swym codziennym, kapłańskim życiu, a szczególnie jako kanonik Kapituły Metropolitalnej.

Rektor przypomniał jego zasługi dla Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II: trzydziestoletnią, ofiarną pracę, podczas której wykształcił wiele pokoleń duchownych i świeckich, wkład w uczczenie 600-lecia istnienia Wydziału Teologicznego w Krakowie, budowanie partnerstwa z wydziałem Teologii Katolickiej w Bochum i starania, by własnością uczelni stała się działka na osiedlu Ruczaj. – Księdza rektora radością serca było kapłaństwo i nasza uczelnia. Wokół tego ogniskowało się jego codzienne życie. Także dbałość o przyszłość papieskiej akademii, rozwój ducha i rozwój nauki – mówił ks. Robert Tyrała.

„Wiele lat, szczególne więzy łączyły mnie z arcybiskupem metropolitą krakowskim, kardynałem Karolem Wojtyłą. Zaufanie, jakim mnie darzył, traktowałem zawsze jako zobowiązanie” – pisał w testamencie ks. infułat Adam Kubiś, wspominając, że dar kapłaństwa i służba w Kościele stanowiły główną treść i zarazem największe szczęście jego życia. Po słowach ks. Kubisia w Kolegiacie św. Anny św. Jan Paweł II dziękował za jego powitanie i za rolę wydziału teologii, który w historii nauki i kultury polskiej spełniał rolę wyjątkową. Wtedy też papież wygłosił jedno z najważniejszych swych przemówień do akademickiego świata.

Ks. Robert Tyrała zauważył, że słowa Ewangelii mówiące o pustym grobie są dziś dane Kościołowi. – Doświadczenie pustego grobu przenika uczniów, tak jak i dzisiaj nas, a wyznanie umiłowanego ucznia Jezusa, że On sam ujrzał i uwierzył, jest dla nas blaskiem nadziei. – Ksiądz rektor Adam, którego mieliśmy wraz z siostrami szczęście odwiedzić po raz ostatni dzień przed śmiercią, wydawało się, że jest już nieprzytomny, ale w pewnym momencie otworzył oczy i patrzył na nas zebranych przy jego łóżku. Sądzę, że sam był już gotowy do przejścia na drugą stronę życia, bo ujrzał i uwierzył. Ale może też chciał i nam przekazać jako swój duchowy testament właśnie to, co dziś słyszymy od Chrystusa, abyśmy ujrzeli i uwierzyli — mówił.

„Nie wiem, kiedy nastąpi, jaki będzie koniec mojego życia. Wierzę, że odejście z tego świata w przyjaźni z Bogiem stanowi największą i najważniejszą łaskę, jakiej człowiek dostępuje. O tę łaskę końcowo modlę się bardzo często. Jezu Chryste, daj mi radość wiecznego obcowania z Tobą i całym Kościołem Niebieskim” – pisał w testamencie ks. infułat Adam Kubiś. – Dziękujemy Ci, Księże Rektorze, za to, że pokazałeś nam etos akademickiego życia na naszej uczelni. Dziękujemy za wszystkie wykłady, rozmowy, pisane prace, naukowe dociekania, za działania dla dobra uczelni i pokazanie drogi poszukiwania prawdy, posługi myślenia. Dziękujemy za materialne dzieła, jakie nam pozostawiłeś. I prosimy, wstawiaj się teraz za nami przed Bogiem, za przyszłość tej twojej umiłowanej uczelni, bo my pozostajemy jeszcze jakiś czas tutaj na ziemi – prosił ks. Robert Tyrała i homilię zakończył słowami modlitwy za duszę ks. infułata Adama Kubisia.

Mszy św. żałobnej za duszę ks. infułata Adama Kubisia przewodniczył kard. Stanisław Dziwisz. Koncelebrowali ją także bp Kazimierz Górny oraz bp Robert Chrząszcz.

Ks. inf. Adam Kubiś urodził się 15 listopada 1928 r. w Bukowie. Święcenia kapłańskie otrzymał w katedrze na Wawelu 28 czerwca 1953 r. z rąk bp. Franciszka Jopa. Posługiwał jako wikariusz w parafiach w Trzemeśni, Wadowicach i Oświęcimiu. Pełnił również funkcję prefekta Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Krakowskiej. W 1967 r. uzyskał stopień naukowy doktora na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. W latach 1968 – 1999 pracował najpierw na Papieskim Wydziale Teologicznym, a następnie Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Przez trzy kadencje pełnił funkcje prorektora tejże uczelni, a w latach 1992 – 1998 był jej rektorem. Przez wiele lat był sekretarzem, a następnie redaktorem naczelnym czasopisma naukowego „Analecta Cracoviensia”. W 1979 r. został kanonikiem gremialnym Kapituły Metropolitalnej w Krakowie. Prowadził procesy beatyfikacyjne św. Urszuli Ledóchowskiej i bł. Jana Beyzyma. Zmarł w sobotę, 21 grudnia 2024 r., w wieku 96 lat.