Jesienią liturgie pogrzebowe na Starym Cmentarzu w Łodzi (św. Józefa) przy ul. Ogrodowej odbywać się będą w odrestaurowanej kaplicy Heinzlów. Pozostało jeszcze oczyszczenie ścian zewnętrznych, by neorenesansowej kaplicy przywrócić dawny blask. Kierownik cmentarza – Eugeniusz Betlej, nie kryje zadowolenia, że prace udało się tak szybko przeprowadzić. Podkreśla, że kaplica jest perłą łódzkiej nekropolii i wreszcie jej piękno będą mogli podziwiać wszyscy odwiedzający groby swoich bliskich. Ma też nadzieję, że choć pożegnaniom towarzyszą łzy i rozpacz, to Msze święte odprawiane w zabytkowej kaplicy sprawią, że ta ostatnia droga zmarłego będzie godnym i pięknym odejściem do Pana. Remont pod nadzorem konserwatora zabytków prowadzony był na zlecenie łódzkiej kurii.

Prace przy renowacji kaplicy rozpoczęły się w 2006 r. Najpierw wykonano odwodnienie terenu i odtworzono ogrodzenie. Wyremontowano dach, wstawiono nowe okna oraz odrestaurowano schody wejściowe. Wszystko tak, by jak najlepiej oddać pierwotny stan zabytku. W ubiegłym roku konserwatorzy odtworzyli ściany z misternymi rzeźbieniami wewnątrz kaplicy. W kopule znajduje się wizerunek gołębicy. W kaplicy zrekonstruowano przepiękny marmurowy ołtarz i stuletni żyrandol. Nad ołtarzem ma jeszcze zawisnąć drewniany krzyż. W absydzie znajdują się schody prowadzące wprost do krypt, w których uporządkowano trumny i ufundowano nowe tablice dla rodziny Heinzlów. Odnowiono także drewniane masywne drzwi.

To nie jedyne inwestycje wykonane w ostatnich latach na ponad 150-letnim cmentarzu. Odnowiono zabytkową bramę, szykowana jest renowacja muru. Uporządkowano także dokumentację dotycząca pochówków. W tej chwili wszystko jest skomputeryzowane i w ten sposób można odnaleźć i wskazać każdy ze znajdujących się tu kilkunastu tysięcy grobów.

Nagrobna kaplica-mauzoleum rodziny Heinzlów znajdująca się na Starym Cmentarzu św. Józefa wybudowana została w latach 1899 – 1903. Upamiętniała jednego z największych łódzkich fabrykantów Juliusza Heinzla. Wnętrze grobowca wykonano w kremowym piaskowcu szydłowieckim. Autorem neorenesansowego projektu jest berliński architekt Franz Schwechten. Obiekt kształtem nawiązuje do kaplicy Zygmuntowskiej na Wawelu i jest jednym z ostatnich projektów kaplic grobowych w takiej formie na ziemiach polskich. Wejście stanowi dwukolumnowy dorycki portyk z dużymi dwuskrzydłowymi dębowymi drzwiami nabijanymi guzami z brązu. Dodatkowo drzwi ozdobione zostały rozetowymi i groteskowymi płycinami odlanymi również z brązu (po renowacji zdobienia znajdą się w Muzeum Archidiecezjalnym). Nad wejściem umieszczono tympanon z przedstawieniami Chrystusa Miłosiernego i otaczających go aniołów. Zewnętrzne ściany pokryte zostały rustyką przeplataną pseudokolumnami, w części środkowej umieszczono niszowe ślepe okna. Ściany ponad kolumnami wieńczy fryz o ornamencie roślinnym. Kopuła została umieszczona na tamburze. Jego dekorację stanowi dwanaście prostokątnych okien oddzielanych od siebie naturalnej wielkości płaskorzeźbami aniołów. Same figury przyciągają starannym wykonaniem, o doskonale oddanych detalach. Szczyt kopuły wieńczy krzyż.

Wieloletnie prace zostały sfinansowane przez Kurię Metropolitalną oraz Radę Miejską, w imieniu której działał konserwator miejski. Wspólny trud posłuży następnym pokoleniom, aby uczyć je kultury na najwyższym poziomie, ale także wiary w wartości nieprzemijające.