KS. TOMASZ NOWAK: – Nie wiem, jak określić wyjazd Księdza Biskupa do Ameryki Południowej i Środkowej: Pielgrzymka? Wycieczka? Wizytacja?
BP JAN WĄTROBA: – Wszystkiego było po trochu. I modlitwa, i zwiedzanie, ale przede wszystkim spotkanie z księżmi, którzy pracują w Ekwadorze i Gwatemali.
– W Ekwadorze i Gwatemali pracuje ośmiu księży z diecezji rzeszowskiej.
– W Ekwadorze pracują księża: Krzysztof Kudławiec, Dariusz Miąsik, Stanisław Mularz i Szymon Piękoś. W stolicy Ekawdoru Quito uczestniczyliśmy w corocznym spotkaniu wszystkich misjonarzy z Polski pracujących w Ekwadorze. To w sumie około czterdziestu osób: księża diecezjalni, zakonni, siostry zakonne i świeccy. (…) W Gwatemali pracują księża: Józef Gąbiński, Dariusz Drozd, Tomasz Godlewski i Sławomir Ziobro. W parafii w Tiquisate przeżywaliśmy jubileusz 25-lecia pracy księży z diecezji rzeszowskiej w Gwatemali. Choć w 1990 r. nie było jeszcze diecezji rzeszowskiej, to księża, którzy wtedy przyjechali do Gwatemali, dwa lata później należeli już do nowej diecezji. Na jubileusz przyjechało dwunastu księży, którzy kiedyś tam pracowali, a dzisiaj są już na innych placówkach. Parafianie bardzo cieszyli się ich obecnością. Przygotowali dla nich wspaniałe przyjęcie, śpiewy i liturgię. W czasie Mszy św. zaśpiewali „Pescador de Hombres”. To znana w Polsce „Barka”. To jest piosenka o korzeniach hiszpańskich. Słowa zbliżone są do naszych. Tytuł brzmi „Rybak ludzi”. Trzeba było widzieć wzruszenie naszych misjonarzy, gdy słuchali tego wspaniałego śpiewu… Piękne przeżycie.
Reklama
– Podczas pobytu w Ameryce Południowej i Środkowej zobaczył Ksiądz Biskup trochę inny rodzaj pracy duszpasterskiej. Czy można coś przenieść do naszych polskich warunków?
– Z pewnością ogromne zaangażowanie świeckich. Księża zgodnie twierdzą, że bez świeckich, zwłaszcza bez katechistów, niewiele by zrobili. Ich praca ma ogromne znaczenie także z powodu niesamowitej aktywności Kościołów protestanckich i sekt. Wiele razy widzieliśmy ewangelizujących świadków Jehowy. W jednej niewielkiej miejscowości widzieliśmy trzy różne zbory protestanckie. Powstają też zupełnie nowe Kościoły i ruchy. Zamęt jest ogromny, także z tego powodu, że wiedza religijna jest bardzo powierzchowna. Wciąż potrzeba wielkiej pracy, aby pogłębiać świadomość religijną. Katechiści są nieocenioną pomocą. To są ludzie mający autorytet w swoich środowiskach. Zresztą szacunek środowiska jest podstawowym kryterium przy ich wyborze. To oni organizują spotkania i katechizują w salkach czy w kaplicach. W Ekwadorze i Gwatemali nie ma religii w szkołach. Wszystko odbywa się przy parafiach. Katechiści są także łącznikami pomiędzy duszpasterzami a porozrzucanymi w dżungli plemionami Indian.
Byłem pod wrażeniem sytuacji w El Naranjo, gdzie pracują księża Sławomir Ziobro i Tomasz Godlewski. Kiedy przybyli do parafii, biskup zaproponował im, żeby zbudowali jakiś dom dla siebie – plebanię, gdzie mogliby zamieszkać. Oni jednak zdecydowali, że najpierw wybudują dom formacyjny dla katechistów, a sami zamieszkali w wieży przy kościele w bardzo skromnych warunkach. Wspomnę tylko, że łóżko znajduje się pod schodami. To wypływało ze zrozumienia potrzeby formacji świeckich, bo to oni organizują życie liturgiczne i katechizują. Na miejscu miałem okazję pobłogosławić kamień węgielny pod ten dom formacyjny. Na moich oczach kopano fundamenty i ten poświęcony kamień został wrzucony jako pietra angolare – kamień węgła. Odbywa się to trochę inaczej niż u nas, gdzie wmurowanie ma charakter symboliczny. Tam jest mniej abstrakcji, a więcej dosłowności.
– Czy doświadczenia z wyjazdu do Ameryki wpłyną na pracę Księdza Biskupa w diecezji rzeszowskiej?
– Utwierdziłem się w przeświadczeniu, że musimy być bardziej otwarci na potrzeby innych Kościołów. To jest stała pamięć o misyjnym wymiarze każdego Kościoła lokalnego. Ta pamięć musi być znacząca i widoczna. Cieszę się, że nasze seminarium duchowne jest na to uwrażliwione. Rektor seminarium – ks. Paweł Pietrusiak, który ma za sobą pracę misyjną w Afryce, wśród priorytetów stawia otwarcie na inne Kościoły. Wiemy, że każdy ksiądz jest potrzebny w diecezji i jest dla niego praca, ale wobec ogromnych potrzeb w krajach misyjnych nie możemy zwolnić tempa formowania przyszłych misjonarzy. To mnie utwierdziło w przekonaniu o konieczności formacji misyjnej w seminarium i apelowania do księży, zwłaszcza młodych, aby wsłuchiwali się w głos powołania i nie bali się opuścić Polski. Mówię o młodych księżach, gdyż praca misyjna wymaga sił i dobrego zdrowia.
– Oraz znajomości języków…
– Zarówno w Ekwadorze, jak i Gwatemali wystarczy znajomość hiszpańskiego. Chociaż w El Naranjo dowiedzieliśmy się, że wielu Indian, zwłaszcza kobiety, nie zna języka kastylijskiego (tak nazywają język hiszpański). Dlatego Indianie kochają ks. Tomasza Godlewskiego, który mówi w ich narzeczu. Są zachwyceni, gdy czyta Ewangelię w ich języku.
Fragmenty rozmowy ze strony www.diecezja.rzeszow.pl
