Aktywność misyjną Kościoła w Polsce kojarzymy – i słusznie – z okresem po Soborze Watykańskim II. Nie znaczy to jednak, że wcześniej nie wysyłaliśmy w świat misjonarzy.
Pierwszym misjonarzem, który wyszedł z Polski, był św. Wojciech. Choć był on Czechem, został patronem Polski, bo działał z mandatu księcia polskiego. Po męczeńskiej śmierci biskupa w Prusach Bolesław Chrobry sprowadził jego szczątki do Gniezna.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Kościół polski wysyłał misjonarzy nawet wtedy, kiedy Polski nie było na mapach. Kilku z nich zyskało opinię wybitnych.
Reklama
Jezuita o. Maksymilian Ryłło (1802-48), nazwany „drugim Pawłem” – w odniesieniu do Apostoła Narodów, najpierw kształcił misjonarzy w Rzymie, a potem zakładał misje katolickie na Bliskim Wschodzie. Już w XIX wieku nieobca mu była inkulturacja; przez szacunek dla miejscowej kultury ubierał się w stylu orientalnym.
Inną wielką postacią, również zapomnianą, jest apostoł Indii, patriarcha Władysław Zaleski (1852 – 1925). Najpierw działał w Kongregacji Rozkrzewiania Wiary w Rzymie, a potem został delegatem apostolskim w Indiach. Obszar jego działalności misyjnej był ogromny: od Afganistanu po wyspy na Oceanie Indyjskim. Abp Zaleski w ciagu blisko 30 lat pobytu w Azji założył 8 metropolii i 27 biskupstw. U schyłku życia został mianowany patriarchą Antiochii.
