Szanowna Pani Aleksandro!

Nadal usiłuję współtworzyć wspólnotę pracowitych osób – prostych, ale mądrych i dobrych, bez granic zwłaszcza językowych (może esperanto?). Mam na myśli na początek osoby niezniewolone finansowo lub nałogowo, sprawne stosownie do wieku kalendarzowego i niewymagające z mojej strony bezpośredniej opieki czy wspierania materialnego. Zachęcam i zapraszam osoby inteligentne do uzupełniania się i wzajemnej osobistej pomocy w zaspokajaniu godziwych potrzeb. Na mój anons nr 4014 „Antoni z Północy” otrzymałem niegdyś wiele odpowiedzi, ale większość z podtekstem matrymonialnym, mimo że prosiłem o kontakt z „osobami”, a nie z „osobą”, co według mnie znaczyło, że nie szukam matrymonium... Od mojego anonsu minęło już wiele lat, może warto się przypomnieć.

Antoni

Pan Antoni pisze do mnie od czasu do czasu, wciąż wierny swojej idei stworzenia jakiegoś środowiska wzajemnej pomocy (?), a może raczej wsparcia, zrozumienia i wspólnych celów życiowych. Pisze na papierze, na którym jest odbitka jego domku na działce, który zamierza na ten cel przeznaczyć. Domek jest sympatyczny, otoczony drzewami, położony w Borach Tucholskich na południowych Kaszubach.

Nie bardzo umiem sobie wyobrazić, co by to miało być, ale przecież nie jestem Panem Antonim lub jego ewentualnymi Korespondentami, a ludzie mają ciekawe pomysły.

Dlatego pozostawiam tę ofertę jako otwartą – może ktoś napisze do Autora listu.

Aleksandra