Reklama

Święci i błogosławieni

Patronka od... Decyzji serca

Niedziela Ogólnopolska 39/2015, str. 22-23

Obraz Matki Klary, który zostanie umieszczony w jednej z kaplic sanktuarium
św. Jana Pawła II

Małgorzata Cichoń

Obraz Matki Klary, który zostanie umieszczony w jednej z kaplic sanktuarium św. Jana Pawła II

By zostać siostrą zakonną... uciekła z domu. O bł. Klarze Ludwice Szczęsnej rozmawiamy z m. Agnieszką Renatą Kijowską SSCJ, przełożoną generalną Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

27 września 2015 r. została beatyfikowana czcigodna sługa Boża Klara Ludwika Szczęsna (1863-1916), współzałożycielka, wraz ze św. Józefem Sebastianem Pelczarem, Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego (sióstr sercanek), powstałego w 1894 r. w Krakowie. Była pierwszą członkinią nowego zgromadzenia i pierwszą przełożoną generalną, która wprowadzała w codzienne życie wskazania założycielskie – ukazywała siostrom, co znaczy być sercanką.

MAŁGORZATA CICHOŃ: – Pierwsza sercanka została beatyfikowana w mieście, w którym spędziła ostatnie 23 lata życia. Stało się to także w wyjątkowym czasie, prawda?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

S. AGNIESZKA RENATA KIJOWSKA SSCJ: – Mieliśmy okazję na nowo uświadomić sobie, że Kraków to miasto świętych i błogosławionych. Ludzi, którzy poprzedzili nas w drodze do Boga, a swoje życie przeżyli pięknie i owocnie. Uroczystość beatyfikacji przypadła w Roku Życia Konsekrowanego, była więc okazją do pokazania współczesnemu światu jeszcze jednej wyrosłej na polskiej ziemi „żywej ikony Boga”. Wyniesienie do chwały ołtarzy czcicielki Bożego Serca nastąpiło również w roku, w którym obchodziliśmy 250. rocznicę ustanowienia święta Najświętszego Serca Pana Jezusa w naszej ojczyźnie.

– Na uroczystość przyjechały siostry z wielu stron świata, pielgrzymi.

– Przyjechały przedstawicielki sercańskich wspólnot z Polski i z innych krajów, w których jesteśmy obecne: z Francji, Włoch, Ukrainy oraz siostry z USA i misjonarki z Boliwii i Jamajki. Byli z nami także księża biskupi, dyrektorzy instytucji oraz proboszczowie parafii, w których siostry posługują.

Reklama

– We Mszy św. wziął udział także 26-letni Michał, który jako 11-latek został potrącony przez samochód i doznał poważnego urazu mózgu i paraliżu. Jego ocalenie i uzdrowienie przypisywane jest wstawiennictwu Matki Klary.

– Pan Michał w czasie Mszy św. niósł relikwie bł. Klary po akcie jej beatyfikacji. Towarzyszyła mu mama, która wraz z siostrami uprosiła u Boga łaskę jego ocalenia od śmierci i uzdrowienia ze stanu, w jakim się znajdował po wypadku. Ponadto w procesji szły dwie siostry sercanki: s. Liliana – katechetka Michała, która powiadomiła wspólnotę sióstr w Krakowie o wypadku i stanie chłopca, oraz s. Barbara, ówczesna przełożona wspólnoty, która podjęła decyzję, że o jego życie i uzdrowienie siostry będą się modlić za wstawiennictwem Matki Klary.

– Co fakt beatyfikacji znaczy dla współczesnych sercanek?

– To akt potwierdzenia przez Kościół świętości życia współzałożycielki zgromadzenia, ale także jakby ponowne zatwierdzenie ukazanej przez nią sercańskiej drogi powołania, której hasłem było: „Wszystko dla Serca Jezusowego”. Możemy być przekonane, że idąc tą drogą, dojdziemy do świętości. Z naszej strony potrzebne jest wierne odczytanie stylu życia zakonnego ukazanego nam przez Matkę Klarę i – choć zmieniły się czasy i okoliczności – naśladowanie tego, co tę drogę tworzyło.

– Czyli?...

– Głęboka wiara w Opatrzność Bożą, bezgraniczne zaufanie Bogu w każdej chwili życia, poszukiwanie i pełnienie Jego woli, wierność w małych rzeczach, postawa cichości i pokory, wykorzystanie każdej chwili życia na modlitwę lub służenie bliźnim z serdeczną miłością. Charakterystyczna dla Matki Klary była „wyobraźnia miłości” – widziała bliźniego z jego duchowymi i materialnymi potrzebami. Ponadto ważna jest umiejętność ofiarowywania Bogu tego, co trudne i bolesne, w duchu wynagrodzenia Najświętszemu Sercu Jezusowemu za grzechy własne i bliźnich – to charakterystyczny rys duchowości zgromadzenia. Nie jest to więc nic nadzwyczajnego, ale zwykłe chrześcijańskie życie, a jednak wymaga nieraz zaparcia się siebie, przezwyciężenia niechęci i uprzedzeń, wyjścia ze skorupy egoizmu, by żyć dla innych, a nie dla siebie.

– Często patrzymy na świętych z perspektywy ostatniego etapu ich życia, idealizujemy ich, wydają nam się doskonali, a przez to – dalecy. Z jakimi słabościami zmagała się Matka Klara Szczęsna?

– Myślę, że krzyżem dla Matki Klary mogło być jej słabe zdrowie, bo przecież jako przełożona generalna musiała wiele podróżować, odwiedzać siostry w różnych domach na terenie Galicji i poza jej granicami, spotykać się z osobami duchownymi i świeckimi. Do jej zadań należało podejmowanie ważnych decyzji – dobrze, że w tym względzie mogła radzić się założyciela, św. Józefa Sebastiana Pelczara. Przypuszczam, że trudnością mógł być dla niej też brak wykształcenia, jakiego zwykle oczekuje się od osób na tym stanowisku, choć Matka nigdy o tym nie mówiła. Do niej, jako przełożonej, należało również upominanie błądzących sióstr, co zapewne nie zawsze było mile przyjmowane. Dlatego w sytuacjach konfliktowych starała się przeprosić pierwsza, choć wina nie leżała po jej stronie. Wiemy także, że nie wszystkie siostry aprobowały surowość życia, do której je zachęcała i którą sama praktykowała. Uważała jednak, że lepiej byłoby, gdyby zgromadzenie liczyło mniej sióstr, ale za to gorliwych, niż gdyby miało ich być dużo, ale słabych duchem.

– Czyją patronką może być Matka Klara?

– Np. chorych, zwłaszcza na raka, bo sama była słabego zdrowia i zmarła, gdy miała 53 lata. Cierpiała m.in. na chorobę nowotworową, przeszła poważną operację, której skutkiem były skrzepy w nogach, dlatego przez wiele miesięcy musiała leżeć w łóżku i potem na nowo uczyła się chodzić. W cierpieniach była cicha, niewymagająca, wdzięczna za każdą posługę, całkowicie poddana woli Boga. Gdy dowiedziała się, że siostry podejmą modlitwę o jej zdrowie, prosiła, by nie modlić się o to, ale by mogła do końca wypełnić Bożą wolę. Czy nie jest to piękne? Przecież każdy z nas chciałby jak najdłużej żyć w zdrowiu i radości. Matka Klara przyjęła ciężką chorobę i zaordynowane jej uciążliwe leczenie. Pięknie przeżyła ten trudny etap swego życia, ale przyjęła też śmierć, do której dobrze się przygotowała.

– Błogosławiona z pewnością będzie również bliska osobom rozeznającym powołanie. Sama, by je zrealizować, uciekła z domu...

– Kiedy ojciec chciał ją wydać za mąż, nie słuchał jej tłumaczeń, że pragnie swe życie poświęcić Bogu. Znalazł kandydata na męża i wyznaczył datę ślubu. Wtedy 17-letnia Ludwika uciekła z domu i szukała dróg realizacji powołania, co nie było takie łatwe w zaborze rosyjskim, w którym carat dokonywał kasaty klasztorów i życie zakonne musiało się toczyć w konspiracji. Młoda Ludwika weszła w krąg oddziaływania bł. ojca Honorata Koźmińskiego, kapucyna, który wskazał jej nowo założone przez siebie Zgromadzenie Sług Jezusa. Kiedy zapoznaję się z relacjami dotyczącymi początków powołania niektórych sióstr sercanek i obecnie wstępujących do zgromadzenia kandydatek, stwierdzam, że wiele z nas musiało uciec z domów rodzinnych, by móc wstąpić do klasztoru. Dla naszych kochających rodziców taka forma życia wydaje się bez sensu we współczesnym świecie i chcą zrobić wszystko, żeby włożyć nas w ramki swoich pragnień i planów, które są przeciwne powołaniu zakonnemu. Może więc Matka Klara będzie wypraszać łaskę wytrwałości dla tych dziewcząt, które szukają dróg realizacji pragnień zaszczepionych w ich sercach przez Boga, wzywającego je do całkowitego poświęcenia się Mu w życiu konsekrowanym?...

Podziel się:

Oceń:

+15 0
2015-09-22 11:22

[ TEMATY ]

Wybrane dla Ciebie

Kazachstan: beatyfikacja ks. Władysława Bukowińskiego

Ksiądz Władysław Bukowiński

Archiwum Postulacji Procesu Beatyfikacyjnego

Ksiądz Władysław Bukowiński

Beatyfikacja bohaterskiego apostoła Kazachstanu, więźnia sowieckich łagrów, ks. Władysława Bukowińskiego odbędzie się 11 września br. w Karagandzie - mieście, w którym pełnił swą duszpasterską posługę w czasach Związku Radzieckiego i gdzie został pochowany.

Więcej ...

Bratanek Józefa Ulmy o wujku: miał głęboką wiarę, silny moralny kręgosłup i niezależność myśli

2024-03-24 08:43
Wiktoria i Józef Ulmowie

Zbiory krewnych rodziny Ulmów

Wiktoria i Józef Ulmowie

Bratanek błogosławionego Józefa Ulmy, Jerzy Ulma, opisał swojego wujka jako mężczyznę głębokiej wiary, którego cechował mocny kręgosłup moralny i niezależność myśli. O ciotce, Wiktorii Ulmie powiedział, że była kobietą niezwykle energiczną i pełną pasji.

Więcej ...

Kraków: uroczystości pogrzebowe poety Leszka Długosza

2024-03-27 19:12

PAP/Łukasz Gągulski

- Żegnamy człowieka niezwykłego, o którego prawdziwym duchu mówi jego poezja - mówił abp Marek Jędraszewski w czasie uroczystości pogrzebowych śp. Leszka Długosza w kościele Świętego Krzyża w Krakowie. Doczesne szczątki artysty spoczęły na Cmentarzu Rakowickim.

Więcej ...

Reklama

Najpopularniejsze

Zmarł ks. Roman Kneblewski

Kościół

Zmarł ks. Roman Kneblewski

Roxie Węgiel: Wiara w Boga wyznacza mi kierunek życia

Wiara

Roxie Węgiel: Wiara w Boga wyznacza mi kierunek życia

Dlaczego trzeba spowiadać się przed kapłanem?

Wiara

Dlaczego trzeba spowiadać się przed kapłanem?

Postawiono zarzuty ks. Michałowi O.

Kościół

Postawiono zarzuty ks. Michałowi O.

Bratanek Józefa Ulmy o wujku: miał głęboką wiarę,...

Kościół

Bratanek Józefa Ulmy o wujku: miał głęboką wiarę,...

Jak przeżywać Wielki Tydzień?

Wiara

Jak przeżywać Wielki Tydzień?

W internecie pojawiło się nieznane dotąd nagranie...

Kościół

W internecie pojawiło się nieznane dotąd nagranie...

Przewodniczący KEP: rozpoczynamy dziewięcioletnią...

Kościół

Przewodniczący KEP: rozpoczynamy dziewięcioletnią...

Abp Galbas: Mówienie, że diecezja sosnowiecka jest...

Kościół

Abp Galbas: Mówienie, że diecezja sosnowiecka jest...