Te słowa wielokrotnie rozbrzmiewały podczas Liturgii eucharystycznej sprawowanej przez Biskupa płockiego w uroczystość Ofiarowania Pańskiego. Jak przypomniał Biskup Stanisław, drugi dzień lutego decyzją Papieża Polaka został ustanowiony jednocześnie Dniem Osób Konsekrowanych. W ten sposób Kościół pragnie szczególnie polecić te osoby opiece Niepokalanej Dziewicy.
Tego dnia katedra zgromadziła licznie przedstawicieli życia zakonnego - zarówno zgromadzeń żeńskich, jak i męskich. Biskup płocki witając zebranych, w nawiązaniu do słów Jezusa: "Wy jesteście solą ziemi, światłem świata" (por. Mt 5, 13) powiedział m.in.: "Życie każdego kapłana, każdej osoby konsekrowanej ma być drogowskazem wskazującym drogę do Boga. Po to zostaliśmy wzięci z naszych rodzin i z naszych środowisk, w których żyliśmy, aby być blisko Boga i aby do Boga prowadzić naszych bliźnich.
Świat zawsze potrzebował, a dziś, błądząc we mgle fałszywych światopoglądów, potrzebuje bardziej niż kiedykolwiek takich przewodników - dobrze widzących, a nie ślepych przewodników na drodze do Boga.
Nie jest więc rzeczą najważniejszą, żeby zakonników i zakonnic było bardzo wiele na świecie. Ważne jest, by byli dobrzy i święci, by mieli w sobie moc światła Bożego, ogrzewającego i rozświetlającego trudne i ponure życie wielu milionów współczesnych ludzi".
Bp Stanisław Wielgus podkreślił również problem odpowiedzialności za świat, która w sposób szczególny spoczywa na osobach żyjących we wspólnotach i zgromadzeniach zakonnych. A jest to odpowiedzialność, jak zaznaczył, nie wobec samego świata, lecz wobec jego Stwórcy. "Od początku swego istnienia - mówił Biskup Stanisław - wszystkie katolickie zakony, zgromadzenia doskonale rozumiały tę odpowiedzialność za czynienie świata lepszym i bliższym Boga.
To dlatego zakonnicy i zakonnice budowali wspaniałą kulturę europejską. To oni tworzyli szkoły, uniwersytety i akademie. To oni tworzyli i uprawiali różne dyscypliny nauki europejskiej. Oni budowali pierwsze szpitale, ochronki, sierocińce, domy starców i hospicja. Oni także rozwijali kulturę materialną; (...) zajmowali się malarstwem, architekturą, literaturą i muzyką.
(...) Do tych zadań Opatrzność dodaje nam dziś nowe, niesłychanie ważne zadania: dawanie bliźnim świadectwa Chrystusa, ubogiego, czystego, pokornego; rozjaśnianie ludziom sensu życia; budzenie w nich męstwa w walce i w wyznawaniu wiary, dawania im przykładów wielkoduszności, pokory; budzenie w bliźnich ufności do Boga, zaangażowanie się w obronę ludzkiej godności, ludzkiego życia i podstawowych praw ludzkiej osoby.
Jednocześnie realizacja zadań powierzonych osobom konsekrowanym powinna odbywać się zarówno na płaszczyźnie horyzontalnej, jak i wertykalnej. Zaangażowanie się w uświęcanie otaczającego nas świata i najbardziej nawet ofiarna posługa człowiekowi - mówił w tym kontekście Biskup płocki - nie może oznaczać naszej ucieczki od świata duchowego, od świata ascezy i modlitwy. (...) My, osoby konsekrowane, musimy ciągle mieć przed oczyma wertykalny wymiar rzeczywistości, skierowany do Boga wymiar naszego działania, każdego naszego zadania, jakie z woli Bożej mamy do wykonania".
Dla świata zaś osoby konsekrowane muszą stanowić znak sprzeciwu. "Całym swoim życiem winniśmy świadczyć o tym, że istnieje wspaniały świat ducha, że istnieje Bóg, który jest miłością, jedynym sensem, jedyną nadzieją ludzkości" - powiedział Biskup Stanisław.
Do słów Symeona, które prorok wypowiedział nad małym Dziecięciem Jezus, przyniesionym do świątyni, nawiązał także w swoim kazaniu ks. kan. dr Stanisław Kulesza, diecezjalny referent ds. życia konsekrowanego. "Wiemy wszyscy, jak wielkim znakiem sprzeciwu dla wielu ówczesnych ludzi stał się Jezus, podczas swej publicznej działalności - mówił. - Życie konsekrowane, życie zakonne było i jest również znakiem sprzeciwu dla dzisiejszego świata i człowieka. Życie konsekrowane jest znakiem sprzeciwu, ponieważ pokazuje, że można żyć inaczej, niż pokazują to wzorce w mass mediach, filmach, reklamach, niż proponuje nam dzisiejszy duch czasu. I że można mu nie ulec.
Jest znakiem sprzeciwu, ponieważ buduje na wartościach zupełnie odmiennych, radykalnie odmiennych niż te, które proponuje nam dzisiejszy świat. Te wartości to rady ewangeliczne: ubóstwo, czystość, posłuszeństwo. Każda osoba konsekrowana mówi swoim wyborem, swoim życiem, że właśnie te wartości są dla niej najważniejsze, najistotniejsze, że one nadają najgłębszy sens jej życiu.
To bycie znakiem sprzeciwu wymaga naprawdę wielkiego ducha, bardzo silnego człowieka wewnętrznego" - dodał Kaznodzieja.
Momentem szczególnym tej Liturgii stało się odnowienie ślubów zakonnych przez wszystkie osoby konsekrowane zgromadzone w katedrze.

Pełny tekst słowa Księdza Biskupa oraz homilii ks. dr. Stanisława Kuleszy opublikujemy w najbliższym numerze.