Tekst ten w tradycji żydowskiej odnosił się do króla mesjańskiego. Mędrcy ze Wschodu odkryli ową gwiazdę i poszli za nią. Światło jej zgasło dopiero nad Jerozolimą – w miejscu, gdzie budowana była najpotężniejsza i najwspanialsza świątynia. W gwieździe tej należy dostrzec samego Jezusa, który jest drogą, prawdą i życiem: „Ja Jezus, posłałem mojego anioła, by wam zaświadczyć o tym, co dotyczy Kościołów. Jam jest Odrośl i Potomstwo Dawida, Gwiazda świecąca, poranna” (Ap 22,16). Oczekiwany Mesjasz nie objawił się w Jerozolimie. W życiu Heroda i arcykapłanów nie było miejsca dla Mesjasza. Podzielili oni bowiem władzę między siebie i pragnęli ją utrzymać. On natomiast przyszedł na to, by ten ład ustanowiony przez ludzi zburzyć. Jezus Chrystus objawia się tylko ludziom o szczerych sercach, którzy z bojaźnią czczą Jego imię i poszukują Go całym sercem. Prośmy Jezusa, aby dane nam było zrozumieć, co znaczy czcić Go w Duchu i Prawdzie!