Ta wierność prawdzie, podkreślił wielki kanclerz uczelni ks. Ángel Fernández Artime SDB, sprawiła, że „koledzy, którzy zadawali mu pytania, mogli poznać, zrozumieć i interpretować rzeczywistość zgodnie z kluczem niekonwencjonalnym i nie opartym na z góry ustalonych schematach”.

Praca księdza Lombardiego, dodał salezjanin, jest delikatna i w niektórych przepadkach wyjątkowo trudna, poddawana jest bowiem nieustannej weryfikacji przez fakty, krytykę i obserwację tych, którzy niekiedy tylko czekają na jego potknięcie, na zdradę ambicji, podyktowanej przez pragnienie służenia zawsze i wyłącznie prawdzie”.

Współbrat zakonny dyrektora watykańskiego Biura Prasowego ks. Antonio Spadaro, naczelny redaktor dwutygodnika włoskich jezuitów „La Civilta Cattolica”, wyraził podziw dla niego, ponieważ „potrafił on dostosować się do diametralnie odmiennych stylów pontyfikatu, dyskrecji i delikatności Benedykta XVI i nieprzewidywalnej spontaniczności komunikacyjnej Franciszka”.