KS. MARCIN GOŁĘBIEWSKI: – Księże Dziekanie, już za chwilę będziemy obchodzili uroczystość Wszystkich Świętych, a następnie Dzień Zaduszny. Z tej okazji nawiedzamy groby naszych bliskich. Zabytkowe pomniki czy kaplice cmentarne są przykładem wspaniałej sztuki sakralnej. Na terenie cmentarza parafialnego, którego Ksiądz jest gospodarzem, znajduje się piękna kaplica. Niedawno została wpisana w rejestr zabytków. Proszę nam opowiedzieć pokrótce historię tej budowli. W czym tkwi jej piękno i wyjątkowość?

KS. LESZEK GARDZIŃSKI: – Cmentarz rzymskokatolicki w Węgrowie został założony w 1797 r. W jego centralnym punkcie znajduje się kaplica pw. Przemienienia Pańskiego i Matki Bożej Szkaplerznej. Wzniesiona została przez Stanisława Łubieńskiego jako kaplica grobowa rodziny Łubieńskich w 1893 r., z zastosowaniem wzorów zaczerpniętych z architektury romańskiej. Projekt wykonał architekt Kazimierz Zajączkowski, główny budowniczy powiatu węgrowskiego w latach 1881 – 1904, projektant wielu kościołów w powiecie węgrowskim i dekanacie węgrowskim, m.in. kościoła w Miedznie, Grębkowie i Stoczku.
Kaplica grobowa ostatnich właścicieli Węgrowa – rodziny Łubieńskich pełni obecnie także funkcję kaplicy cmentarnej. Murowana z cegły, nietynkowana, jednoprzestrzenna, dwukondygnacyjna kaplica, przykryta dachem dwuspadowym. Wąskofrontowa fasada kaplicy zwieńczona została ośmioboczną wieżą. Wzory zaczerpnięte z architektury romańskiej i neogotyckie podziały architektoniczne stanowią o jej znacznych wartościach architektonicznych i artystycznych. Wartość historyczna związana jest z dziejami rodziny Łubieńskich, parafii oraz z historią Węgrowa i najbliższej okolicy.
Na powierzchni ponad czterech hektarów cmentarza można znaleźć nagrobki z drugiej połowy XIX wieku, przez wielu uważane za dzieła sztuki, a które przy współpracy z Towarzystwem Miłośników Ziemi Węgrowskiej są sukcesywnie każdego roku odnawiane.

– Uroczystość Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny w kalendarzu liturgicznym następują zaraz po sobie i wspaniale się uzupełniają. Jednakże istnieje między nimi różnica znaczeniowa. Proszę nam wyjaśnić, na czym ona polega, abyśmy mogli lepiej przeżyć te dni.

– Uroczystość Wszystkich Świętych jest dniem, w którym oddajemy cześć świętym ogłoszonym przez Kościół, ale przede wszystkim całej rzeszy świętych, którzy po śmierci poszli do nieba i są świętymi – błogosławionymi. Pośród nich są także nasi bliscy, którzy przeszli przez ziemię, żyjąc w przyjaźni z Bogiem, i zasłużyli na niebo. Jest to naprawdę ogromna rzesza świętych, o których mówi Apokalipsa św. Jana, „że nikt nie zdoła ich policzyć, z każdego pokolenia, języka i narodu...”.
Natomiast w Dzień Zaduszny wspominamy Wszystkich Wiernych Zmarłych, którzy są w czyśćcu, oczyszczają się przed pełnym zjednoczeniem z Bogiem. Oni będą w niebie, ale muszą w czyśćcu jeszcze odpokutować za swoje grzechy i winy, jeśli nie zdążyli tego zrobić za życia. Dlatego im jest bardzo potrzebna nasza pomoc modlitewna.

– W tych dniach w sposób szczególny otaczamy modlitwą naszych zmarłych. Kościół daje nam możliwość ofiarowania im łaski odpustu zupełnego. Na czym on polega i w jaki sposób możemy go uzyskać?

– Odpust jest to darowanie wobec Boga kary doczesnej za grzechy, zgładzone już co do winy w sakramencie pokuty. Dostępuje go chrześcijanin odpowiednio usposobiony i pod pewnymi warunkami za pośrednictwem Kościoła, który jako szafarz owoców odkupienia rozdaje i prawomocnie przydziela zadośćuczynienia ze skarbca zasług Chrystusa i świętych.
Odpusty mogą być ofiarowane za siebie lub za zmarłych na sposób wstawiennictwa. Osobę, która uzyskała odpust zupełny, można porównać z dorosłym, który co dopiero otrzymał chrzest. Dlatego, gdyby ktoś bezpośrednio po uzyskaniu odpustu zupełnego zmarł, wierzymy, iż bez czyśćca dostałby się do nieba, a nasz bliski zmarły, który przebywa w czyśćcu po uzyskaniu przez nas dla niego odpustu zupełnego – wierzymy, że z czyśćca przechodzi do nieba. To jest ogromne dobrodziejstwo dla naszych zmarłych.
Kościół daje nam sposobność, byśmy przez osiem dni od 1 listopada do 8 listopada uzyskiwali odpust zupełny za naszych bliskich zmarłych. Warunki uzyskania tego odpustu to: nawiedzenie cmentarza z krótką modlitwą za zmarłych, bycie w stanie łaski uświęcającej, przyjęcie Komunii św., wyrzeczenie się przywiązania do wszelkiego grzechu, nawet lekkiego, i pomodlenie się w intencjach Ojca Świętego. Odpust zupełny możemy uzyskać tylko jeden raz w ciągu dnia.