2017-02-01 13:32

Dr Leszek Kędzierski
Edycja legnicka 6/2017, str. 8

Dzisiejszy świat jest w dużym stopniu przeniknięty konsumpcjonizmem, pogonią za zyskiem, wygodnym życiem. Obok niego znajduje się świat wartości duchowych, etycznych. W wielu przypadkach ludzie bogaci żyją w swoim zamkniętym świecie przepychu i zapominają o potrzebach ludzi biednych. A ludzi cierpiących niedostatek jest na świecie bardzo dużo, często umierają z głodu, stąd pomoc biednym jest niezwykle istotna. Uwzględniając wielką wagę problemu biedy i pomocy ludziom potrzebującym, opartej na fundamentach religijnych – głębokiej wierze w Boga, przedstawiamy cykl rozważań dotyczących Chiary Lubich, przybliżających jej życie i dzieło. Dzisiejsza część obrazuje życie Sługi Bożej poświęcone Bogu i ludziom

Czynnikiem decydującym o pełnym zaangażowaniu człowieka w realizację pomocy na rzecz innych ludzi może być głęboka wiara w Boga. Niewątpliwie człowiekiem wielce aktywnym w dziele pomocy ludziom biednym i będącym w potrzebie była Chiara Lubich. Jej działalność, przepojona miłością do Boga, zmierzała do realizacji systemu wartości ukierunkowanego na dobro człowieka, pomoc człowiekowi i jego rozwój.

Chiara (Silvia) Lubich urodziła się 22 stycznia 1920 r. w Trydencie we Włoszech. Na chrzcie otrzymała imię Silvia, a imię Chiara przyjęła później. W 1938 r. otrzymała dyplom nauczania początkowego. Pracowała jako nauczycieka w Castello i Livo, a także w Trydencie. Rozpoczęła studia filozoficzne na Uniwersytecie w Wenecji. Jednakże wojna uniemożliwiła ich kontynuowanie. W 1939 r. odkryła swoje powołanie – bycia narzędziem otwarcia w Kościele katolickim „czwartej drogi”. Stało się to w czasie odwiedzin sanktuarium maryjnego, które nastąpiły podczas jej uczestnictwa w Loreto w spotkaniu dla młodzieży z Akcji Katolickiej.

W latach 1940-43 podjęła się nauczania osieroconych i ubogich dzieci u Ojców Kapucynów w Opera Serafica w Cognola di Trento. Z kolei w latach 1942-43 kierowała Trzecim Zakonem Franciszkańskim i przyjęła imię św. Klary z Asyżu – Chiara.

7 grudnia 1943 r. Lubich składa ślub czystości i ta data jest traktowana jako moment narodzin Ruchu Focolari.

Natomiast każdego lata, w okresie 1949-59, Lubich oraz jej znajomi udawali się w góry, znajdujące się w regionie trydenckim. Dołączali do nich inni ludzie. W ten sposób powstało Mariapoli (Miasto Maryi). W 1959 r. do Fiera di Primiero przyjechało ponad 10 tys. osób pochodzących z 27 krajów. W 1963 r. Lubich otwiera pierwsze Centrum Mariapoli w Rocca di Papa dla formacji członków Ruchu Focolari. W następnym roku daje początek pierwszemu miasteczku – świadectwu o Ruchu Focolari w miejscowości Loppiano.

W 1984 r. odwiedził Międzynarodowe Centrum Ruchu w Rocca di Papa Ojciec Święty Jan Paweł II. Z kolei w 1990 r. Lubich we współpracy z bp. Klausem Hemmerle powołała w Centrum Ruchu Szkołę Abba. Ponadto Lubich zaproponowała projekt ekonomii komunii, co nastąpiło w 1991 r.

Lubich odbyła w swoim niezwykle pracowitym życiu wiele podróży, spotkań, uczestniczyła w rozmaitych przedsięwzięciach. Jej działalność była doceniana w różnych krajach. Tego wyrazem były uzyskane liczne doktoraty honoris causa, a także odznaczenia i nagrody. Była też autorką wielu prac – w swoim obfitym dorobku publikacyjnym miała szereg książek.

Zmarła 14 marca 2008 r. Jednakże jej dzieła – Ruch Focolari i ekonomia komunii są kontynuowane. Proces beatyfikacyjny Chiary Lubich rozpoczęto 27 stycznia 2015 r.

Tagi:

Chiara Lubich