Polityka nie jest zabawą dla idealistów, a punkt widzenia zależy od punktu siedzenia – próbują nas przekonać autorzy polskiej komedii „Na układy nie ma rady”. Tyle że to przekonywanie dawno przekonanych, bo przecież gdy ktoś zostaje ministrem, tak jak główny bohater, i chce być uczciwy, pomylił adres. Szybko poczuje, że nie jest właściwym człowiekiem na właściwym miejscu.
Bo choć nagle przypominają sobie o nim dawni znajomi, przyjaciele i koledzy, to gdy nie da im tego, czego chcą, szybko o nim zapomną albo staną się zawziętymi wrogami... Poza tym jest na „musiku”: skoro cała Polska tak robi, to czemu on miałby inaczej. Film mówi o polityce, ale tak, żeby elit politycznych nie urazić. W konsekwencji film, którego reżyserem jest Christoph Rurka, to nie debiut roku, a przesądzają o tym nieśmieszne dowcipy, słaba gra aktorska, zły scenariusz i wyłącznie męski punkt widzenia. To nie jest film do oglądania 8 marca: kobiety są tu głupie i chciwe, a mężczyźni to cyniczni gracze albo ciepłe kluchy.
Pomóż w rozwoju naszego portalu