Wydarzenie zorganizowane w Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie stało się okazją, by ponownie zainspirować się postacią ks. Chowańca, ukazać jego wkład w życie Kościoła, przybliżyć założenia oraz ideę dzieł, które prowadził. – Ks. prał. Franciszek Chowaniec zapisał się w historii Ruchu Światło-Życie i Liturgicznej Służby Ołtarza nie tylko w naszej archidiecezji, ale także, powiem z całą odpowiedzialnością, w całej Polsce. Chcielibyśmy przez te kilka wykładów uczcić jego postać i wkład w życie Kościoła – mówił ks. Maciej Ostrowski, prowadzący sympozjum.
Jak działał?
Podczas Mszy św. rozpoczynającej spotkanie abp Stanisław Nowak przyznał, iż sekret życia ks. Chowańca polegał na fascynacji i zakochaniu się w drodze, jaką wskazał sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki. Hierarcha podkreślał, że założyciel „Oazy” był związany z człowiekiem, rodziną, wychowaniem do życia rodzinnego. Oparł się na świeckich, co było jego oryginalnością. Akcentował też rolę parafii. – Ks. Chowaniec zafascynował się przede wszystkim jego metodą docierania do serc młodych – wyjaśniał abp Nowak.
O pracy i zaangażowaniu Kapłana mówili także jego współpracownicy. – Człowieka poznajemy po dziele, czynach, a więc chcąc o nim mówić, trzeba powiedzieć, jak działał i jakie były tego owoce. U ks. Franciszka było zrozumienie wagi słowa pisanego. Dlatego starał się, żeby z różnych okazji wydać albo jakąś książeczkę, albo przynajmniej ulotkę, gdzie był rozpracowany dany temat wiążący się z pracą systematyczną lub z różnymi nadzwyczajnymi sytuacjami, które działy się w Kościele, jak np. Dzień Młodzieży – mówił ks. Tomasz Jelonek, wieloletni współpracownik ks. Chowańca. Prelegent podkreślał także: – Posiadał duże wyczucie na aktualne potrzeby. Był to człowiek wielki, który potrafił zainspirować wielu do różnych konkretnych zadań, a wszystko zmierzało ku temu, żeby dać ludziom materiał do ręki. Materiał, który będzie mówił o Bogu i o drodze człowieka – wyjaśniał.
Reklama
Jakim był duszpasterzem?
Sympozjum oprócz wymiaru naukowego, miało także charakter formacyjny. Jak przekonują organizatorzy, spotkanie było okazją, by pomóc zarówno młodym ludziom, jak i księżom w codziennej pracy duszpasterskiej poprzez wskazanie postaw i sposobów współpracy z młodzieżą, proponowanych przez ks. Chowańca. – Był prosty, skromny, pokorny, nie potrzebował otoczki czy pewnych „fajerwerków”, żeby przyciągnąć młodych. On potrafił słuchać i być z tymi ludźmi, a niestety tego współcześnie brakuje – mówił Dawid Czaicki z komitetu organizacyjnego sympozjum. I podkreślał: – Trzeba pamiętać, że ks. Chowaniec gromadził ludzi wokół siebie, ale nie wokół swojej osoby. Gromadził ich dla Chrystusa i Kościoła.
Podejmowane przez prelegentów zagadnienia koncentrowały się wokół „dziesięciu drogowskazów nowego człowieka” i miały za zadanie pomóc oazowiczom oraz uczestnikom spotkania lepiej zrozumieć ideę Ruchu Światło-Życie i założeń, które ks. Franciszek Blachnicki wskazywał, choćby w metodzie pracy i rekolekcjach. Wygłoszono referaty m. in. na temat życia w Duchu na wzór Niepokalanej, Różańca jako modlitwy ewangelicznej, modlitewnego czytania Pisma Świętego, a także o założeniach programowych Ruchu Światło-Życie oraz o Roku liturgicznym w rekolekcjach oazowych.
Archiwalne zdjęcie pochodzi z książki pt. „Na wspólnej drodze z ks. prałatem Franciszkiem Chowańcem”, red. Dawid Czaicki
***
Całodniowe sympozjum zakończyło się wspólną modlitwą podczas Nieszporów prowadzonych przez o. Tomasza Dąbka OSB. Podczas sympozjum referaty i wspomnienia o ks. Chowańcu wygłosili: Danuta Piekarz, ks. Tomasz Jelonek, ks. Maciej Ostrowski, ks. Maciej Głowacki, Anna Maria Wajda, ks. Stanisław Wronka, o. Tomasz M. Dąbek, ks. Jerzy Serwin, Jolanta Pitek, Tomasz Grabowski i Dawid Czaicki. Organizatorami sympozjum, przygotowanego w drugą rocznicę śmierci Księdza Prałata, byli: Katedra Teologii Praktycznej Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie oraz Duszpasterstwo Służby Liturgicznej i Ruchu Światło-Życie Archidiecezji Krakowskiej.
