2018-03-07 11:09

Bogdan Kędziora
Niedziela Ogólnopolska 10/2018, str. 12

Od 2 marca br. w polskich kinach można zobaczyć film Dariusza Walusiaka pt. „Gurgacz. Kapelan Wyklętych”. Ten fabularyzowany dokument dotyczy niezwykłej postaci wśród żołnierzy wyklętych, kapłana, jezuity, kapelana Polskiej Podziemnej Armii Niepodległościowej, konspiracyjnej organizacji antykomunistycznej

Decyzja ks. Władysława Gurgacza o towarzyszeniu żołnierzom drugiej konspiracji nie była przypadkowa. Otóż jeszcze w Wielki Piątek 1939 r., kilka miesięcy przed wybuchem II wojny światowej, ks. Gurgacz, wówczas 25-letni kleryk zakonny, u Matki Bożej Królowej Polski na Jasnej Górze prosił o przyjęcie ofiary z jego życia w intencji pokoju i pomyślności swojej ojczyzny. Kiedy po wojnie rozpoczynała się walka z narzuconym przez Sowietów ustrojem, idąc za głosem sumienia oraz by wypełnić swoje śluby, złożone przed kilkoma laty przed obrazem jasnogórskim, zdecydował, że będzie trwać do końca przy młodych żołnierzach, którzy z bronią w ręku przeciwstawili się komunistycznemu reżimowi.

Pod pseudonimem „Sem” rozpoczął pracę duszpasterską wśród żołnierzy – odprawiał dla nich Msze św., spowiadał ich i rozmawiał z nimi o Bogu. Po rozbiciu przez UB podziemnego oddziału nie skorzystał z możliwości ucieczki. Wkrótce został aresztowany. Bezpieka wykorzystała jego osobę do propagandowego ataku na Kościół. W reżimowej prasie mówiono o „procesie bandyty ks. Gurgacza”, który miał „wykorzystywać uczucia religijne członków organizacji, siać nienawiść i podżegać do obalenia ustroju Polski Ludowej”.

W czasie nagłośnionego przez propagandę procesu, świadomy grożącego mu niebezpieczeństwa, miał powiedzieć: „Myśmy walczyli o wolność. Jako kapelan organizacji starałem się wpłynąć na młodych i powstrzymać ich od niepotrzebnego rozlewu krwi”. Przed sądem bronił żołnierzy: „Ci młodzi ludzie, których tutaj sądzicie, to nie bandyci, jak ich oszczerczo nazywacie, ale obrońcy ojczyzny!”. O swojej zaś odpowiedzialności powiedział: „Jako kapłan i jako Polak jestem niewinny. Nie żałuję tego, co czyniłem. Moje czyny były zgodne z tym, co myślą miliony Polaków, tych Polaków, o których obecnym losie zdecydowały bagnety NKWD (...). Zdawałem sobie sprawę z tego, co robię i co mi grozi, skoro mnie schwytacie. Na śmierć pójdę chętnie. Cóż to jest zresztą śmierć?... Wierzę, że każda kropla krwi niewinnie przelanej zrodzi tysiące przeciwników i obróci się wam na zgubę”.

Kiedy skazanego prowadzono na egzekucję wraz z dwoma żołnierzami z oddziału, pozostali więźniowie zaczęli śpiewać pieśń „Pod Twą obronę”. Ks. Gurgacz w ostatnim życzeniu prosił o możliwość wysłuchania tej pieśni do końca. Został zamordowany strzałem w tył głowy na podwórzu więzienia przy ul. Montelupich w Krakowie 14 września 1949 r., w święto Podwyższenia Krzyża Świętego.

Organizacje patriotyczne od dłuższego czasu starają się o wszczęcie procesu beatyfikacyjnego ks. Władysława Gurgacza. Nagrobek kapłana znajduje się na cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Widnieje na nim inskrypcja: „Attritus pro Deo et Patria”, którą można przetłumaczyć: „Rozdeptany (zniszczony) za Boga i Ojczyznę”. Na mogile ks. Gurgacza ustawiono brzozowy krzyż – symbol losu polskich partyzantów. To patron, którego pamięć zasługuje na uhonorowanie kolejnej ulicy, w związku ze zmienianiem właśnie nazw ulic w Polsce.

Tagi:

kapłan kapłan