2019-06-12 09:02

Magdalena Kamińska
Edycja warszawska 24/2019, str. 5

Na skraju Puszczy Kampinoskiej, w malowniczo położonym Izabelinie – pośród sosen i jeszcze do niedawna piaszczystych ulic – jest parafia św. Franciszka z Asyżu. Tworzył ją zmarły w opinii świętości ks. Aleksander Fedorowicz, niezwykły kapłan

Ks. Aleksander Fedorowicz urodził się dokładnie 105 lat temu, 16 czerwca 1914 r. a od śmierci kapłana w 1965 r. minęło ponad pół wieku. Mimo to, z roku na rok przybywa jego duchowych przyjaciół, którzy opiekują się spuścizną ks. Aleksandra. Popularyzują postać kapłana, który – szczególnie w dzisiejszych czasach – mógłby być wzorem zarówno dla osób konsekrowanych, jak i świeckich.

Ksiądz prostotą i jednocześnie świętością życia zadziwia od ponad pół wieku. Parafianie wierzą, że wspólna modlitwa przyczyni się do rozpoczęcia w niedługim czasie jego procesu beatyfikacyjnego.

Przyjaciele ks. Alego

Fundacja im. ks. Aleksandra Fedorowicza „Przyjaciele Alego” działa w Izabelinie od ponad trzech lat. W miarę możliwości, małymi kroczkami, rozwija dzieła, które niegdyś rozpoczął jej patron. Wszystkie inicjatywy nacechowane są życzliwością ukierunkowaną na drugiego, potrzebującego pomocnej dłoni człowieka. Wśród realizowanych przez wolontariuszy zadań jest m.in. udzielanie bezpłatnych porad psychologicznych i prawnych, a także terapia uzależnień (głównie od alkoholu) oraz wsparcie dla współuzależnionych rodzin osób chorych. Ks. Ali w ciągu swojej duszpasterskiej posługi w Izabelinie pomagał głównie alkoholikom, osobom ubogim zarówno duchowo, jak i materialnie, chorym oraz cierpiącym. Sam zmarł w wieku zaledwie 51 lat, do końca wspierając żegnających go parafian i chorych jak on sam.

Poprzez szerzenie kultu ks. Alego wolontariusze starają się o rozpoczęcie jego rychłej beatyfikacji. Każdego miesiąca odprawiana jest Msza św. w tej intencji, a wierni odmawiają modlitwę napisaną przez opiekuna duchowego fundacji, wikariusza z Izabelina – ks. Jerzego Jastrzębskiego – oraz o. Leona Knabita, który przez rok pracował w Izabelinie z ks. Aleksandrem. – To był prosty, skromny człowiek. Z pięknym, ujmującym uśmiechem. Na fundamencie wiary i głębokiej relacji z Panem Bogiem budował relację z drugim człowiekiem. Ludzie do niego lgnęli, bo czuli, że ich kocha. Po prostu. Wpatrzony w Eucharystię, dostrzegający Jezusa w każdym człowieku. Taki był ks. Ali i taki za nami oręduje u Boga w niebie – mówi p. Hanna pamiętająca jeszcze swojego pierwszego proboszcza.

Piknik Rodzinny AliRun

Przez orędownictwo swojego patrona wolontariusze zawierzają Matce Przenajświętszej i dobremu Bogu wszystkie działania podejmowane w ramach fundacji. Przy niej działa Izabelińska Szkoła Ikony, w której chętni nie tylko uczą się, jak tworzyć piękne obrazy, ale również – pracując w ciszy i skupieniu – odnajdują pokój serca oraz koncentrację. Najnowszy projekt to „Pomocna dłoń”. Dzięki niemu udzielana jest prosta pomoc najstarszym. Wolontariusze przywożą osoby starsze i samotne na Mszę św., ale także ważna jest dla nich rozmowa czy obecność drugiej osoby.

Największym corocznym przedsięwzięciem jest Piknik Rodzinny AliRun – biegnij z ks. Alim. Tegoroczne hasło pikniku brzmi „Miłość jest pierwsza”. Ks. Ali całym swoim życiem pokazywał, czym jest prosta, ewangeliczna miłość – patrząca przede wszystkim na dobro drugiego człowieka. – Miłość to nie jakaś nadzwyczajna miłość, ale miłość, która jest miłością, a nie tylko słowem ludzkim. Ta miłość, która jest dobrym uczynkiem, miłość, która jest wczuciem się w sytuację drugiego człowieka, miłość, która jest bólem na widok czyichś łez, miłość, która jest pomocą. Miłość, która – gdy ktoś przyjdzie – zapuka do drzwi i prosi o kawałek chleba, o nocleg – nie odmawia, miłość, która rozumie potrzebę drugiego człowieka – mówił w jednej z homilii ks. Fedorowicz.

Członkowie fundacji zachęcają do przysłania swoich intencji. Wolontariusze polecają Panu Bogu za przyczyną ks. Aleksandra wszystkie prośby i dziękczynienia, które nadchodzą za pośrednictwem strony internetowej. Ks. Ali kochał ludzi, dostrzegając w nich piękne odbicie samego Boga. – Osoby, które wybierają go za patrona, głęboko wierzą, że pomoc, jaką ofiarował w ciągu życia chorym, ubogim, samotnym, cierpiącym i uzależnionym, wydaje owoce także dzisiaj, a otrzymywane łaski są tego przykładem – przekonują członkowie fundacji.

Tagi:

kapłan kapłan