Jeżeli ktoś uważa, że słowa: „LGBT to nie są ludzie, to jest ideologia”, znaczą to samo, co: „LGBT to nie są ludzie”, a tym bardziej gdy takiego zrównania dokonuje doświadczona dziennikarka, źle świadczy to przede wszystkim o niej. Bo albo wykazuje się ona elementarnym brakiem logicznego myślenia i rzetelnej interpretacji wypowiedzi swojego rozmówcy, albo z wiadomych tylko sobie powodów kreuje się na, łagodnie rzecz ujmując, „mądrą inaczej”, albo dokonuje manipulacji, za „mądrych inaczej” uznając odbiorców mediów.

Pod chwytliwymi hasłami praw człowieka i równości wobec prawa aktywiści ideologii LGBT dążą do definitywnego zburzenia porządku społecznego w świecie, którego filarami są małżeństwo i rodzina. Tylko małżeństwo, czyli związek kobiety i mężczyzny, tylko rodzina jako bardziej lub mniej doskonałe środowisko naturalne wzrastania i rozwoju potomstwa dają szansę, że będziemy trwać z pokolenia na pokolenie.

Ideologowie LGBT proponują rozwiązania destrukcyjne, a wręcz samobójcze dla ludzkości. W żadnym jednopłciowym „związku partnerskim”, choćby nie wiadomo jak zaklinano rzeczywistość, nie urodzi się dziecko. Surogacja czy zapłodnienie in vitro to sprzeczne z elementarną moralnością eksperymenty, nie tylko zresztą w przypadku związków jednopłciowych, o trudnych do przewidzenia konsekwencjach biologicznych i społecznych. Wręcz niedopuszczalne jest również przyznanie związkom jednopłciowym prawa do adopcji dzieci. Usprawiedliwieniem dla rozwiązań proponowanych przez ideologów LGBT nie może być subiektywne poczucie szczęścia czy spełnienia (w jakimkolwiek aspekcie). Tym bardziej że krzewicielom tej ideologii wcale nie o to chodzi.