Jubileuszową Eucharystię celebrowało ok. 30 kapłanów. Wśród nich był budowniczy kościoła i emerytowany proboszcz ciseckiej parafii ks. prał. Władysław Nowobilski. W uroczystościach udział wzięli licznie mieszkańcy podżywieckiej wsi oraz goście. Obecni byli m.in. przedstawiciele władz państwowych, parlamentarnych, administracyjnych i samorządowych. Liturgię uświetnił chór z Mazańcowic.

Przedstawiciel parafii Jacek Biłko, witając biskupa, przywołał opinię wielu osób odnośnie wydarzeń sprzed półwiecza. – Istnienie tego kościoła, patrząc z różnych punktów widzenia i z perspektywy czasu, jest swoistym cudem, a jednocześnie dyskretnym i oczywistym Bożym działaniem – powiedział. Z kolei proboszcz parafii ks. Adam Bożek powitał budowniczych kościoła i wszystkich, którzy w jakikolwiek sposób przyczynili się do powstania świątyni, pozdrowił tych, którzy ze względu na stan zdrowia nie mogli przybyć na uroczystość.

Wśród darów, jakie parafianie przynieśli w procesji do ołtarza, była m.in. cegła po nieczynnej piekarni, stanowiąca niegdyś budulec ciseckiej świątyni.

Chcieli mieć swój kościół

W homilii biskup nakreślił kościelny i społeczno-polityczny kontekst, w jakim wbrew władzom powstał kościół w Ciścu. Przypomniał, że po wojnie władze komunistyczne zgadzały się na budowę lub rozbudowę kościoła tylko w wyjątkowych sytuacjach. Przywołał liczne przykłady trudności i represji, które spotkały społeczności starające się o budowę świątyni, m.in. w Nowej Hucie, Sierakowie, Chorzowie czy w Stalowej Woli.

W nawiązaniu do historii cisieckiej świątyni pasterz diecezji zauważył, że osobnymi kategoriami świątyń w PRL były takie, które określa się jako wzniesione w 24 godziny, w jedną dobę czy w czasie jednej nocy. – Takie określenia biorą się stąd, że wykorzystano przy budowie zaskoczenie władz i milicji, spiesząc się z budową w nadziei, że raz postawiony kościół, w którym odprawi się Mszę św., trudno będzie zburzyć, zamknąć czy zmusić do jego opuszczenia. Takich kościołów czy kaplic w skali Polski postawiono co najmniej siedem, w tym cisecki, w którym gromadzimy się dziś w 50. rocznicę rozpoczęcia jego budowy – powiedział pasterz diecezji.

Żywa świątynia

– Niech ten jubileusz będzie okazją do przebaczenia i pojednania. Niech będą liczne powołania kapłańskie i zakonne. One znajdują właściwą glebę w dobrych rodzinach i w tych wspólnotach parafialnych, w których szanowany jest każdy kapłan i każda siostra zakonna – życzył bp Roman Pindel, prosząc, by parafianie troszczyli się wzajemnie za siebie. Za św. Pawłem powtórzył, że każdy człowiek może być świątynią Ducha Świętego. – Tym bardziej, gdy jeden Duch mieszka w sercach wielu ochrzczonych, a oni są niepodzieleni, wybaczają sobie, okazują miłosierdzie i żyją w takiej miłości wzajemnej jak najlepsze rodzeństwo – mówił.

Z przeszłości w przyszłość

Na koniec biskup poświęcił drewniane krzyże – pamiątki jubileuszowych uroczystości dla parafian i gości. Ks. Adam Bożek stwierdził, że 50. rocznica wzniesienia świątyni jest okazją, by uświadomić sobie, iż przed przedstawicielami żywego Kościoła stoi zadanie przekazania dziedzictwa wiary młodemu pokoleniu.

Obchodom jubileuszu w Ciścu towarzyszyła wystawa plenerowa przygotowana przez IPN w Katowicach. Ekspozycja przybliża historię budowy kościoła jednej doby i prezentuje archiwalne fotografie ze zbiorów ks. prał. Władysława Nowobilskiego, wójta gminy Węgierska Górka Piotra Tyrlika, oraz archiwum IPN w Warszawie.

Drugą część uroczystości świętowano w szkole im. Jana Pawła II w Ciścu. Wysłuchano okolicznościowych przemówień, złotą Odznaką Honorową „Za Zasługi dla Województwa Śląskiego” został uhonorowany ks. prał. Władysław Nowobilski. Świętowania dopełnił parafialny piknik. Przygotowano wiele atrakcji, m.in. poczęstunek, zabawy dla dzieci, występy artystyczne. Zaprezentowano również galerię archiwalnych zdjęć dokumentujących życie ciseckiej wspólnoty parafialnej w minionym półwieczu.

Jedna doba. Krótka historia

g sierpień 1970 r. – złożono podanie o zgodę na budowę kościoła do stosownych urzędów państwowych i krakowskiej kurii.

g luty 1972 r. – grupa inicjatywna podejmuje decyzję o budowie kościoła. Maria i Władysław Śleziakowie oddają na ten cel budynek nieczynnej piekarni, którą planowano przebudować na obiekt sakralny. Władze powiatowe wydały zgodę na budowę domu dwurodzinnego.

g czerwiec 1972 r. – rozpoczęcie prac budowlanych: przygotowano fundamenty oraz wzniesiono część ściany. Władze stwierdzają brak zgodności z planami i zabraniają wykonywania dalszych prac. Rozpoczyna się nękanie, straszenie i karanie ludzi.

g październik 1972 r. - w Zakopanem ks. Władysław Nowobilski spotyka ks. Mariana Przewrockiego z Milczy, który wraz z parafianami wbrew zakazom wybudował świątynię w ciągu 24 godzin.

g władze powiatowe dowiadują się o przygotowaniach i zamiarze budowy kościoła w Ciścu. Podejmują działania, by mieszkańców nakłonić do rezygnacji z budowy.

g Tajne zebranie w wąskim gronie wtajemniczonych. Wyznaczono datę: 5 listopada, niedziela.

g 5 listopada – wczesnym rankiem rozpoczyna się Msza św. Ks. Nowobilski mobilizuje mieszkańców do budowy świątyni. Po modlitwie ruszają prace. Murarze nadzorujący: Józef Kabacik, Czesław Worek, Władysław Dziedzic.

g 11.00 – na budowie zjawiają się funkcjonariusze SB z Żywca, nakłaniając do przerwania prac.

g Władza wyłącza dostawy prądu. Po zmroku plac budowy oświetlano ogniskiem, pochodniami i światłami samochodów.

g ok. 22.00 – prace są niemal na ukończeniu. Świeże mury zaczynają się rozchodzić, konstrukcja grozi zawaleniem. Ściany podparto i kontynuowano prace.

g 6 listopada, 6.00 na świeżych murach znajdowały się już krokwie, które potem pokryto deskami i papą. /PB