Reklama

Turystyka

Na północy Teneryfy

Garachico, miasto spod lawy, i Roque de Garachico

Wojciech Dudkiewicz

Garachico, miasto spod lawy, i Roque de Garachico

Podczas gdy południowe wybrzeże Teneryfy wybierają plażowicze, północne jest raczej dla aktywnych turystów. Jest mniej dostępne, chłodniejsze i bardziej wilgotne. Ogólnie: ciekawsze.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Teneryfa – najbardziej znana i najczęściej odwiedzana z siedmiu zamieszkanych Wysp Kanaryjskich jest największą z nich. I ma najpewniej najwięcej do zaoferowania. Kanary są regionem autonomicznym Hiszpanii, ale pod względem geograficznym należą do Afryki. Do brzegów Półwyspu Iberyjskiego jest stąd ok. 1 tys. km, podczas gdy do Afryki – tylko ok. 100. Nic dziwnego, że pogoda jest tu murowana przez okrągły rok. Ci, którym zależy na leżeniu plackiem na plaży czy przy hotelowym basenie, wybierają lepiej zagospodarowane południe wyspy. Choć grudzień, styczeń i luty są tutaj najchłodniejszymi miesiącami, średnia dobowa temperatura jest nader przyjemna, bo wynosi – jak latem nad Bałtykiem – 20-21°C. Na północy w tym czasie bywa o kilka stopni chłodniej, średnia dzienna to ok. 18-19°C, czyli jest podobna do temperatury morza. Jedyne, co ryzykujemy, to wystawienie się na tutejszy rzęsisty deszcz (najczęściej pada w lutym); musimy się też nastawić na krótsze dni.

Jak w Tatrach

Chmury często gromadzą się w dolinie Orotavy i nie przechodzą przez sąsiadujące z nimi masywy górskie. Sąsiednie góry Anaga, leżące w najstarszej i najmniej dostępnej części północno-wschodniego wybrzeża Teneryfy, prawie zawsze są pokryte chmurami. Anaga to rzeczywiście przyjemność dla znawców. Krajobraz współtworzą wysokie klify, szczyty stromo schodzące do oceanu, skaliste, wulkaniczne, czarne jak smoła plaże ukryte przed ludzkim wzrokiem, reliktowy las laurowy (wyżej) oraz drzewa smocze i kanaryjskie sosny (niżej). Najwyższą górą jest Cruz de Taborno, wznosi się na 1024 m n.p.m. Ta wysokość nie robi wrażenia, ale wśród wytyczonych tu szlaków są także te trudne, przypominające tatrzańskie percie. Najbardziej znana trasa na Punta de Anaga ma prawie 12 km, zaczyna się i kończy w wiosce Chamorga, wiedzie m.in. obok XIX-wiecznej latarni morskiej (Faro de Anaga).

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

W stylu kolonialnym

Największe miasto północnego wybrzeża – Puerto de la Cruz przyciąga tłumy nie tylko zoologiczno-botanicznym Loro Parkiem i kąpieliskiem Lago de Martianez, ale także atmosferyczną starówką, pamiętającą czasy na długo przed najazdem tłumów turystów na wyspę. Puerto de la Cruz było pierwszym dużym ośrodkiem turystycznym na wyspie. Jej południe było jeszcze wtedy pustkowiem. Dopiero niedawno przerodziło się w turystyczny region z betonowymi miastami, kurortami z hotelami, apartamentami i atrakcjami dla gości. Centralnym punktem miasta jest Plaza del Charco. W jego okolicy znajduje się najwięcej miejsc godnych zobaczenia, a wśród nich: XVIII-wieczny dom Rincón del Puerto, XVII-wieczny kościół św. Franciszka, najstarszy w mieście i najważniejszy dla mieszkańców kościół Matki Bożej z drogocennymi rzeźbami i obrazami.

Reklama

Plaża... ogrodowa

Na zachód od starówki, w stronę Loro Parku – godnego odwiedzenia ogrodu botanicznego, który połączony jest z wielkim zoo, warto zwrócić uwagę na zamek św. Filipa, XVII-wieczną twierdzę wzniesioną w stylu kolonialnym nad brzegiem oceanu. Budowę zamku, który miał chronić miasto i port przed piratami, zakończono w 1604 r. Miał pięcioboczny obwód, był wyposażony w pięć armat, posiadał most zwodzony i początkowo był otoczony fosą. W swoich dziejach bastion był też szpitalem, ambulatorium, cytadelą, magazynem i restauracją. Pod koniec XX wieku przeprowadzono gruntowną przebudowę zamku; ta przystosowała go do nowej roli, którą odgrywa do dziś: miejskiego centrum kultury, miejsca wystaw artystycznych oraz sceny spektakli i koncertów muzycznych. W pobliżu zamku znajduje się Playa Jardín. Półtora kilometra ciemnego piasku nie wszystkim musi kojarzyć się z plażą, ale skoro otacza ją zieleń (stąd nazwa Playa Jardín – plaża ogrodowa), można ją polubić.

Prawdziwa wyspa

Północne wybrzeże wyspy to – jak uważają jej mieszkańcy – „prawdziwa Teneryfa”. To tu, jak nigdzie indziej, da się doświadczyć prawdziwego klimatu wyspy, a także posmakować prawdziwie miejscowej kuchni, wina robionego na zapleczu restauracji i bananów smakujących... bananami.

Reklama

Wino, banany, a wcześniej cukier trzcinowy przyniosły mieszkańcom rejonu względną zamożność. Dziś głównym źródłem dochodu jest turystyka, lecz im dalej w głąb wyspy, tym ciszej, mniej turystów, gwaru – czas biegnie jakby wolniej. Do pewnego stopnia jest tak w Orotavie, jednym z najstarszych miast Teneryfy, bo bliskość Puerto de la Cruz zapewnia tu stałą obecność żądnych wrażeń przyjezdnych. Miasto usytuowane w urodzajnej dolinie, jest otoczone przez rozległe plantacje bananów. Można stąd podziwiać niesamowite krajobrazy. Najpiękniejsze i najrozleglejsze z punktu widokowego jest Mirador de Humboldt, położone kilka kilometrów za miastem w stronę Puerto de la Cruz. Na widok doliny wielki przyrodnik Alexander von Humboldt miał paść na kolana i dziękować Stwórcy za tak wspaniałe dzieło.

Miasto balkonów

Przed konkwistą w miejscu La Orotava istniała osada Guanczów o pochodzeniu berberyjskim – pierwszych znanych mieszkańców archipelagu, pierwsza, którą założyli na wyspie. Podczas hiszpańskich podbojów wysp Guanczowie z okolic Orotavy poddali się jako ostatni na Teneryfie. Orotava może się poszczycić świetnie zachowanym historycznym centrum. To starówka sprawia, że wielu uważa ją za najpiękniejsze miasto Teneryfy; decydenci wpisali ją na listę europejskiego dziedzictwa kulturowego. Warto obejrzeć, a przynajmniej wyobrazić sobie eleganckie rezydencje, kamienice, kościoły i klasztory stojące przy stromych uliczkach. Zabytkowymi budowlami otoczony jest plac Centralny; najciekawszy jest kościół św. Augustyna

Casas de los Balcones (balkonowe domy) – tak nazwano zespół miejskich rezydencji wzniesionych na przełomie XVI i XVII wieku. Ma to związek z charakterystycznymi dla tradycyjnej architektury kanaryjskiej balkonami. Nigdy nie były przebudowywane – zachowały swój dawny charakter.

Reklama

Spod lawy

Droga z Orotavy i Puerto de la Cruz na zachód wiedzie przez urokliwe, spokojne, pięknie położone blisko brzegu Atlantyku miasta i miasteczka, takie jak Icod de los Vinos. Najciekawsze jest jednak Garachico. Nieprawdopodobne wydaje się to, że spokojne miasto było kiedyś prężnie rozwijającym się portem. Wypływały stąd statki wypełnione m.in. cukrem, winem i innymi lokalnymi produktami. W XVI wieku było już jednym z najlepiej prosperujących ośrodków na wyspie. Niestety, w maju 1706 r. doszło do prawdziwej katastrofy, która zakończyła złoty okres w historii Garachico. Trwająca kilkanaście tygodni erupcja wulkanu Trevejo, zwanego też Montana Negra (Czarna Góra), zniszczyła niemal całe miasto i port, pokrywając wszystko warstwą wulkanitu. Przez to, że się rozlała szeroko, utworzyła nowy ląd, który nazwano Isla Baja. Mieszkańcy mieli czas, by się ewakuować – nikt nie zginął. Z tragedii ocalało kilka budynków, które są dziś ostatnimi świadkami tamtych wydarzeń.

Czternasta wyspa

Mieszkańcy odbudowali miasteczko, wykorzystując do tego zastygłą na wybrzeżu lawę. Niestety, już nigdy nie odzyskało ono dawnego znaczenia. Prężny port przepadł, kupcy przenieśli się do Puerto de la Cruz. Ocalał klasztor św. Franciszka z Asyżu z przylegającym do niego kościołem. Pochodzi z 1524 r. i jest najstarszą oryginalną budowlą w mieście. Obecnie w części klasztoru mieszczą się dom kultury i muzeum. Ocalał też zamek św. Michała. Wzniesiony na rozkaz króla Hiszpanii Filipa II w 1577 r. miał chronić port, wybrzeże i jego mieszkańców przed atakami piratów.

Przy brzegu oceanu znajduje się Roque de Garachico – mała wyspa o powierzchni 3 ha. Wyłania się stromo z morza, miejscami z pionowymi skałami, i osiąga ponad 120 m wysokości. Przesądni mieszkańcy Kanarów uznają ją za czternastą wyspę archipelagu.

Podziel się:

Oceń:

+3 0
2023-01-23 17:34

[ TEMATY ]

Wybrane dla Ciebie

Kresowe ogrody snu i pamięci

Niedziela Ogólnopolska 43/2019, str. 46-47

Halina Nicieja

Nekropolia na lwowskim Łyczakowie – „dzielnicy za Styksem” – należy do naszych najsłynniejszych cmentarzy będących dziś poza granicami Polski. Nie ma dnia, aby na tutejszy parking nie wjeżdżało kilka autokarów z rodakami. Nic w tym dziwnego, zważywszy, że na 40 ha tej nekropolii spoczywa kilkaset tysięcy Polaków, a wśród nich takie sławy, jak Konopnicka, Zapolska czy Grottger...

Więcej ...

Abp Galbas do kapłanów: biskup nie jest dozorcą księdza, ani jego strażnikiem

2024-03-28 13:23

Episkopat News/Facebook

Biskup nie jest dozorcą księdza, ani jego strażnikiem. Jeśli ksiądz prowadzi podwójne życie, jakąkolwiek postać miałoby ono mieć, powinien to jak najszybciej przerwać - powiedział abp Adrian Galbas do kapłanów. Metropolita katowicki przewodniczył Mszy św. Krzyżma w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach. Podczas liturgii błogosławił oleje chorych i katechumenów oraz poświęca krzyżmo.

Więcej ...

W Wielki Czwartek pamiętają o pacjentach

2024-03-28 21:21

ks. Paweł Greń

W liturgii Wielkiego Czwartku wybrzmiewa tajemnica miłości, którą Chrystus okazał swoim uczniom. W ten dzień księża kanonicy laterańscy z Drezdenka odwiedzili małych pacjentów miejscowego szpitala.

Więcej ...

Reklama

Najpopularniejsze

Triduum Paschalne - trzy najważniejsze dni w roku

Triduum Paschalne - trzy najważniejsze dni w roku

Przerażające dane: 1937 osób między 15. a 17. rokiem...

Wiadomości

Przerażające dane: 1937 osób między 15. a 17. rokiem...

Tajemnica Wielkiego Czwartku wciąga nas w przepastną...

Wiara

Tajemnica Wielkiego Czwartku wciąga nas w przepastną...

Tak, proszę, Jezu Chryste, obmyj mnie

Wiara

Tak, proszę, Jezu Chryste, obmyj mnie

Bratanek Józefa Ulmy o wujku: miał głęboką wiarę,...

Kościół

Bratanek Józefa Ulmy o wujku: miał głęboką wiarę,...

Jak przeżywać Wielki Tydzień?

Wiara

Jak przeżywać Wielki Tydzień?

Abp Galbas: Mówienie, że diecezja sosnowiecka jest...

Kościół

Abp Galbas: Mówienie, że diecezja sosnowiecka jest...

Przewodniczący KEP: rozpoczynamy dziewięcioletnią...

Kościół

Przewodniczący KEP: rozpoczynamy dziewięcioletnią...

Świadectwo Abby Johnson: to, że zobaczyłam aborcję na...

Wiara

Świadectwo Abby Johnson: to, że zobaczyłam aborcję na...