Inną formą leczenia jadem jest jonoforeza, która polega na wprowadzeniu do chorej tkanki naładowanych elektrycznie drobin jadu. W tym celu z jednej strony chorego stawu przykłada się do niego nasyconą roztworem jadu tkaninę i podłącza się tam czynną elektrodę urządzenia, a z drugiej strony stawu – elektrodę bierną. Po obandażowaniu, na 15-30 min włącza się prąd o natężeniu 5-30 mA. W ten sposób jad najkrótszą drogą dociera do chorej tkanki. Zaletą tej metody jest to, że jest ona praktycznie bezbolesna, najbezpieczniejsza i dość skuteczna – doprowadza do wyhamowania autoagresji w narządach ruchu.

Jeszcze inną spośród stosowanych technik podawania jadu do leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów jest fonoforeza. Przy stosowaniu tej metody wykorzystuje się maść jadową i ultradźwięki o częstotliwości ok. 1000 kHz. Maścią jadową pokrywa się chore miejsce, a drgania wprowadzają w głąb leczonej tkanki leczące składniki. Zabieg trwa zwykle krócej niż jonoforeza, bo od 3 do 10 min, i jest stosowany najczęściej ok. 10 razy.

Jeśli chcemy stosować którąkolwiek z tych metod, należy się upewnić, że potencjalny pacjent nie jest uczulony na jad pszczeli. Ocenia się, że uczulenie to dotyczy mniej więcej dwóch osób na tysiąc.