Ks. Edward Gajewski urodził się 31 stycznia 1900 r. w Urzędowie jako syn Władysława i Wiktorii Ambroszkiewicz. Ukończył 6 klas gimnazjum w Janowie Lubelskim. W latach
1921-1926 odbywał studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Lublinie. 27 czerwca 1926 r. został wyświęcony na kapłana. Od 1926 r. pracował jako wikariusz
i prefekt szkoły powszechnej w parafii Kamionka. W 1927 r. był wikariuszem przy kościele św. Michała na Bronowicach w Lublinie, w 1928 r.
- w parafii Potok Wielki, a od 1930 r. w parafii Krzczonów.
3 września 1931 r. ks. Gajewski został administratorem parafii Chodywańce. Praca w tej parafii była bardzo trudna, m.in. z powodu rodzących się tam konfliktów pomiędzy prawosławnymi
Rusinami a polską ludnością katolicką. Nieporozumienia te przybrały na sile ok. 1930 r., kiedy to katolicy przejęli w użytkowanie cerkiew prawosławną (kościół katolicki spłonął
w 1911 r.). W maju 1932 r. nieznani sprawcy spalili parafialne zabudowania gospodarcze i dokonali profanacji cmentarza katolickiego. Ks. Gajewski zachowywał
się w tych trudnych chwilach bardzo spokojnie i starał się za wszelką cenę łagodzić narastające konflikty. W 1938 r. wybudował obok plebanii, z drzewa
pozyskanego po częściowej rozbiórce cerkwi prawosławnej, prowizoryczną kaplicę publiczną pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Do jej poświęcenia kuria biskupia wydelegowała na 21 lipca tegoż roku
ks. kan. Władysława Bargieła, dziekana tomaszowskiego.
Pierwsze miesiące II wojny światowej ks. Gajewski spędził w Chodywańcach. Jednakże w czerwcu 1940 r. został przez Niemców aresztowany i osadzony na Rotundzie
zamojskiej, a następnie na Zamku Lubelskim. Od 1 lipca 1940 r. był więziony w obozie koncentracyjnym w Sachsenchausen, a od 14 grudnia tegoż roku w Dachau,
gdzie miał numer obozowy 22400. Tam też został zamęczony 6 stycznia 1943 r.
Pomóż w rozwoju naszego portalu