Elitarna ciężka jazda Rzeczypospolitej Obojga Narodów była jedną z najskuteczniejszych formacji kawaleryjskich w historii. To w Rzeczypospolitej przekształciła się z jazdy lekkiej w ciężkozbrojną konnicę – postrach wrogów na polach bitew. Złotym wiekiem husarii było XVII stulecie, a szczególnie jego pierwsza połowa, i to warszawskie triumfy otwierają i kończą książkę. Triumfy te – z 1611 r. hołd carów Szujskich wobec króla Zygmunta III Wazy, i z 1661 r., kiedy to złożono ponad 300 zdobycznych moskiewskich i kozackich sztandarów pod nogi króla Jana Kazimierza – sam autor nazywa klamrami chwały. Husaria, której zadaniem było wbicie się w ugrupowanie nieprzyjaciela i złamanie jego szyków, była formacją, która do triumfów w bitwach pod Kircholmem, pod Kłuszynem, pod Chocimiem i pod Wiedniem walnie się przyczyniła.