Parafianie z sanktuarium św. Antoniego Padewskiego w Tomaszowie Mazowieckim świętowali 160 lat istnienia świątyni. Mszy św. dziękczynnej przewodniczył bp Krzysztof Nykiel, regens Penitencjarii Apostolskiej.

W homilii bp Nykiel nawiązał do liturgii słowa oraz liturgicznego wspomnienia św. Jana Pawła II, który uczył miłości do Chrystusa i Kościoła. – Pan Bóg sam podarował nam to miejsce, które z czasem stało się sanktuarium św. Antoniego w Tomaszowie Mazowieckim. Podarował nam ten dzień, abyśmy mogli jeszcze raz doświadczyć tego, że Jego łaska jest ugruntowana na wieki, że Jego ramię zawsze nas wspiera, że On zawsze jest naszym Ojcem, Bogiem, opoką naszego zbawienia. Dlatego w pierwszym porywie serca chcemy dziękować Mu za Jego miłość, dobroć, bliskość. Tak to jest, że łaski Boga doświadczamy często za pośrednictwem ludzi w konkretnych życiowych okolicznościach, miejscach. Pan sam wybiera miejsce i czas. Do takich Bożych wybranych miejsc bez wątpienia należy właśnie to, w którym się gromadzimy. To prawda o tym, co się w tym kościele pod znakiem św. Antoniego od 160 lat dzieje. To tutaj Bóg z mocą okazał się i ciągle okazuje tym, który opatruje rany serc złamanych, głosi wyzwolenie, Dobrą Nowinę, pociesza zasmuconych, udziela sakramentów świętych – powiedział bp Krzysztof Nykiel.

Regens Penitencjarii Apostolskiej podczas tomaszowskiego świętowania odwołał się także do papieskiej encykliki Redemptor hominis. – Wasza świątynia to skarb, za który każdy powinien poczuć się odpowiedzialny. Nasza wdzięczność poprzednim pokoleniom za ten dom Boży to także zobowiązanie, opieka nad tą świątynią, które nie są tylko zadaniami księdza proboszcza czy jego następców. Troska o porządek, liturgię jest obowiązkiem każdego z nas. Dziś dziękuję za waszą obecność, modlitwę i hojność waszych serc, bo to dowód na to, że czujecie się odpowiedzialni za ten skarb naszej wiary, nasz dom – podsumował homileta.

Kościół św. Antoniego Padewskiego znajduje się w centralnej części Tomaszowa Mazowieckiego. Jak podają źródła, dzieje jego budowy dzielą się na trzy etapy. Pierwszy trwał w latach 1825-62. Drugi etap, czyli wybudowanie niewielkiego i skromnie wyposażonego kościoła, przypadł na lata 1862-64. Ostatni, w latach 1888-92, to czas rozbudowy, która doprowadziła do dwukrotnego powiększenia świątyni, nadając ostateczny kształt, który przetrwał do dziś. Obecnie proboszczem jest ks. Marek Wochna, a posługę wikariuszy pełnią ks. Michał Czarnecki i ks. Maksymilian Pyzik. W parafii jest żywy kult św. Antoniego – we wtorki celebrowana jest Msza św. wotywna o św. Antonim, wierni odmawiają nowennę i modlitwy, a także oddają cześć relikwiom. Działają także różnorodne wspólnoty i grupy parafialne, m.in: Caritas, 30-osobowy Chór Antoniego, Rycerze Kolumba, Liturgiczna Służba Ołtarza, schola dziecięca i Studnia Jakuba.