W kościele parafialnym w Kaszewicach zachowały się piękne stacje Drogi Krzyżowej z końca XIX w. Tradycja odprawiania nabożeństw Drogi Krzyżowej w każdy piątek Wielkiego Postu o godz. 15.00, godzinie śmierci Pana Jezusa na krzyżu, utrzymuje się od dawna. Rozważaniom męki Zbawiciela towarzyszą tradycyjnie rzewne pieśni, np. przy stacji VIII śpiewa się: "Widząc nabożne matrony stojące, cieszy Pan Jezus rzewliwie płaczące. Rozrywa serce smutkiem napełnione, zbyt zakrwawione. Nie jest wylania łez inna przyczyna, tylko jedyna, w nas grzechowa wina, która do kropli krew Pańska wylała, zamordowała".

Siostry Karmelitanki Dzieciątka Jezus, które katechizują w szkole podstawowej, organizują misteria oparte na medytacji krzyża Chrystusowego. W czwarty piątek Wielkiego Postu, dla podkreślenia świadectwa, Droga Krzyżowa ma miejsce na zewnątrz kościoła parafialnego. Procesja z krzyżem zatrzymuje się w czternastu punktach wsi Kaszewice, a rozważania nawiązują do tematu trzeźwości. W Wielki Piątek, w godzinach rannych organizowane jest ostatnie w okresie Wielkiego Postu nabożeństwo Drogi Krzyżowej w wiosce Kurnos II. Mieszkańcy tej wioski są potomkami dawnych osadników austriackich. W czasie wojny nie dali się złamać przez faszystowską nienawiść, pozostali wierni polskości i wierze katolickiej. Na Drogę Krzyżową w Kurnosie wychodzi cała wioska. Pośród mieszkańców tej wioski wyróżnił się na pewno Alfons Brandt, który przed wojną założył i prowadził na wysokim poziomie orkiestrę dętą. Największym wydarzeniem w niedawnej historii wsi były w 1994 r. prymicje o. Sławomira Chudzika, karmelity, który na swą drogę zakonną wybrał motto: "Pomóż mi żyć dla Ciebie, Jezu, który tak wiele wycierpiałeś dla nas". Mieszkańcy wsi Kurnos zasłynęli z wyrobu na krosnach pięknych tkanin dekoracyjnych. Starsze gospodynie tworzą zespół folklorystyczny zachowujący w repertuarze wiele pieśni dawnych, związanych z życiem wsi lub miłością Ojczyzny.