W Powiatowym Urzędzie Pracy w Łomży jako bezrobotni zarejestrowane są 6843 osoby. 90% z nich to bezrobotni bez prawa do zasiłku. Bezrobotny bez prawa do zasiłku - cóż to znaczy? To znaczy, że wraz z utratą pracy i zasiłku traci prawo do życia. Bo jak można żyć bez pieniędzy? Jak można żyć, nie płacąc za mieszkanie, gaz, wodę elektryczność? Jak można żyć, gdy brak pieniędzy nawet na zakup koniecznych leków? Nikt z ustanawiających dzikie i mordercze prawa nie zastanawiał się nad tym. Bo i po co? Tym, którzy skazują swój własny naród na niezawinioną nędzę, nie grozi bezrobocie, a tym bardziej pozostanie bez środków do życia.
Bezrobotni protestują, manifestują na ulicach miast. Upominają się o swoje prawa, o pracę, o chleb i godne życie. Rozpędzani przez policję, straszeni są więzieniem i srogimi karami. Ale czy można być srożej „ukaranym” niż poprzez brak pracy i zasiłku dla bezrobotnych? Czy może być coś gorszego niż niezawinione bezrobocie? Ono w wielu przypadkach równa się niezawinionej bezdomności i niezawinionej śmierci.
Rządzący, przemykający niepostrzeżenie przez ulice umęczonych miast, nie widzą z okien swych limuzyn głodnych, opuszczonych i żyjących w nędzy ludzi. Nie chcą widzieć. Żyjąc w innym świecie, opływając we wszelkie dostatki i luksusy, gardzą tymi, którym powinni z oddaniem służyć. Przebywając przez pewien czas w dość egzotycznym kraju, zwiedzałam kibuc Sade Boker - Pole Pasterza, w którym mieszkał i pracował twórca niepodległego państwa Izrael Dawid Ben-Gurion. Skromniutkie trzy pokoiki, wąski przedpokój, ciasna kuchnia. To mieszkanie wystarczało mu nie tylko na prywatne życie, ale było też miejscem państwowej pracy. W tym mieszkaniu podejmował często głowy innych państw, pokazując swym przykładem, że w biednym, dążącym dopiero do rozwoju kraju nie powinien nikt, bez względu na stanowisko, żyć w luksusie, gdy społeczeństwo jest w trudnych warunkach.
Cóż, Izrael daleko i czasy nie te... Ale może warto byłoby popatrzeć czasem na tych, którym udało się doprowadzić swój kraj do względnego dobrobytu, nie tworząc drastycznych społecznych podziałów i nie narażając się na nienawiść, ale na miłość i pełną szacunku pamięć.