W piątkowy wieczór, 6 kwietnia br., do Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Legnickiej w Legnicy przybył bp Tadeusz Rybak, aby dokonać konsekracji ołtarza, który - jak mówił ks. rektor Leopold Rzodkiewicz - uświęca całą kaplicę, która jest po generalnym remoncie.

Jest to pomocnicza kaplica, której renowacja właśnie przed kilkoma dniami zakończyła się. Legnickie Seminarium, mieszczące się w jednym budynku z Legnicką Kurią Biskupią, ma dwie kaplice: główną na pierwszym piętrze i małą - pomocniczą - na piętrze czwartym, która od roku była remontowana. Obie kaplice znajdują się w centrum domu (ułożone są w jednym "pionie" - jedna nad drugą).

W homilii Pasterz Legnicki mówił o zbliżającym się Wielkim Tygodniu, który wprowadzał nas w te wielkie wydarzenia związane ze Świętami Paschalnymi: "Pan Jezus objawił ludowi izraelskiemu wielką tajemnicę - że On jest Chrystusem i że On i Ojciec są Jedno. Jednocześnie powiedział, że przychodzi, aby ludzie mogli być przeniknięci bóstwem i poniekąd nazywać się bogami. To wszystko wywołało nieporozumienie i posądzenie Jezusa o bluźnierstwo - zbyt wielka była to Tajemnica i rzeczywistość zbyt wielka, żeby ludzie przyjęli ją bez oporów. Jezus wiedział, że trzeba słowa te wypowiedzieć, bo one ukażą wielkość Jego ofiary krzyża i pomogą zrozumieć dzieło zbawienia. (...) Dziś przypada piątek przed Wielkim Piątkiem równocześnie pierwszy piątek miesiąca. Zarówno Wielki Piątek, jak i pierwszy miesiąca wprowadza nas w Tajemnicę Odkupienia, w Tajemnicę Bożej Miłości, która trwa i uobecnia się wśród nas w sprawowanej Eucharystii (...)".

"Ołtarz - kontynuował kaznodzieja - jest tym miejscem wielkiej ofiary Chrystusa. Kościół poświęca to miejsce, żeby uświadomić nam wszystkim nie tylko świętość tego miejsca, ale przede wszystkim świętość tego, co się na tym miejscu dokonuje. Za chwilę będziemy świadkami uroczystego poświęcenia, konsekracji ołtarza. Jest on namaszczany i otaczany tak wielką czcią, bo - jak ukażą to nam modlitwy konsekracyjne - on jest znakiem Chrystusa, a żywym ołtarzem jest Przenajświętsze Chrystusowe człowieczeństwo, ołtarzem był krzyż, na którym Jezus Chrystus złożył ofiarę. Ołtarz zatem uświadamia nam to, że Chrystus ze swojego człowieczeństwa wzniósł ofiarę uwielbienia, przebłagania i prośby na ołtarzu krzyża. Dlatego ołtarz całujemy, kłaniamy się przed nim, okadzamy go... Nie wolno z ołtarza czynić jakiejś podstawki na rozmaite sprzęty, czy pulpitu do jakiejś gry aktorskiej, która dokonuje się czasami w kościele! To jest miejsce święte i tego powinniśmy uczyć wiernych - zwłaszcza ministrantów. (...) Ten ołtarz jest także stołem - tym stołem z wieczernika, bo - kiedy sprawuje się Eucharystię - to powtarzamy to, co było w Wielki Czwartek. Przy tym właśnie ołtarzu, który jest stołem, gromadzą się z Chrystusem wierni i pożywają w tej Najświętszej Uczcie Ciało i Krew Chrystusa, a On sam obdarza wszystkich przyjmujących Duchem Świętym, aby ich zjednoczyć z Ojcem i między sobą, żeby nieustannie wzrastał Kościół, a dzięki temu pokarmowi wyznawcy Chrystusa mieli siłę i moc do trwania w tej miłości, która uobecnia się na ołtarzu (...)".

"Wszyscy chrześcijanie zjednoczeni są z ołtarzem, ale czyż nie szczególnie zjednoczonymi powinni się czuć ci, którzy przez sakrament kapłaństwa konsekrowani są, aby sprawować najświętsze tajemnice wiary? Czy nie powinni się uczyć głębokiego zjednoczenia z ołtarzem, z ofiarą Chrystusa ci, którzy przygotowują się, by wśród ludu Bożego sprawować Tajemnicę Eucharystii, uobecniać Najświętszą Ofiarę i Ucztę Chrystusa dla ludu wiernego? Czy nie trzeba, abyśmy nieustannie troszczyli się o to, żeby w tych tajemnicach uczestniczyć z należytą czcią, z należytą powagą?" - pytał Ksiądz Biskup.

"Moi drodzy - kontynuował Pasterz Diecezji Legnickiej - ta kaplica, w której się znajdujemy, jest kaplicą pomocniczą w stosunku do kaplicy głównej, która jest dla całej społeczności seminaryjnej miejscem zgromadzenia żywego Kościoła. Ale ta pomocnicza kaplica ma też już swoją historię. Tutaj właśnie Seminarium rozpoczynało się. Tutaj też gromadzić się będą mniejsze wspólnoty i seminaryjne np. kursowe - poszczególne roczniki, i pozaseminaryjne."

"Tutaj patrzymy też na ten piękny krzyż mistyczny i patrzymy na tę figurę Matki Bożej, która nosi na rękach Chrystusa i która stała pod krzyżem (...). Zastanawiając się, jaki nadać tytuł tej kaplicy, pomyślałem, żeby tak kaplica miała tytuł Maryi, Matki Kościoła, który narodził się na krzyżu i nieustannie odnawiany jest Duchem Świętym; Kościoła, którego Maryja jest wypełnieniem i wzorem" - mówił Ksiądz Biskup.

Po dokonaniu obrzędów związanych z konsekracją mensy ołtarzowej, w kaplicy zapalono światła, a ołtarz uroczyście nakryto obrusem i przyozdobiono świecami, by móc na nim sprawować Najświętszą Ofiarę Ciała i Krwi Chrystusa. Ksiądz Biskup przewodniczył Uczcie Eucharystycznej, którą wraz z Pasterzem naszej diecezji koncelebrowali przełożeni seminaryjni. We Mszy św. uczestniczyła cała brać klerycka oraz siostry zakonne pracujące i mieszkające w seminarium.

Na zakończenie głos zabrał Ksiądz Rektor, który - dziękując Księdzu Biskupowi za przybycie i dokonanie konsekracji ołtarza - mówił: "Dziękujemy też za słowo Waszej Ekscelencji, za naukę dotyczącą szacunku do ołtarza. (...) Każdego dnia, gromadząc się w tej kaplicy - jak i w kaplicy głównej czy każdym innym kościele naszej diecezji - każdorazowo będziemy polecać Bogu osobę naszego Księdza Biskupa i diecezji. (...) Wpatrujemy się także i w ten krzyż, który od XIII wieku omadlany jest przez rzesze wiernych".

Ufamy, że kaplica ta będzie szczególnym miejscem w naszym domu, że przez bliższą obecność Chrystusa i częstsze jeszcze spotykanie się z Nim, będziemy mogli należycie przygotować się do służby w Chrystusowym Kościele, a prowadząc ludzi do Boga, zdobędziemy wieniec chwały i cel naszej wiary - zbawienie dusz.