"Święcenia kapłańskie należą do najważniejszych wydarzeń w życiu Kościoła diecezjalnego. Takie wydarzenie następuje dzisiaj. Do święceń przystąpi szesnastu kandydatów. Prezbiterium diecezjalne zwiększy się. Nasze możliwości Nowej Ewangelizacji będą powiększone. Liczymy bardzo na tych młodych ludzi, którzy dzisiaj wobec tylu świadków przyjmą święcenia prezbiteratu. Zapraszam wszystkich do czynnego udziału w tych obrzędach. Kapłanów do sprawowania w koncelebrze Mszy św., wiernych, aby swoje kapłaństwo powszechne tutaj wykorzystali, składając duchowe ofiary, przede wszystkim w postaci modlitwy. Niech tym młodym ludziom towarzyszy łaska Boża, nasza pomoc i życzliwość. Mogą na nią liczyć, ponieważ z taką intencją przybyliśmy dzisiaj do katedry zamojskiej".

Te słowa wypowiedziane 9 czerwca br. w katedrze zamojskiej przez ks. bp. Jana Śrutwę, pasterza naszej diecezji, rozpoczęły wielkie wydarzenie, jakim były święcenia kapłańskie. Kapłaństwo to nie zawód, to powołanie. Katechizm Kościoła Katolickiego przypomina, że oprócz kapłaństwa hierarchicznego istnieje także kapłaństwo wspólne wszystkich wiernych. "Kapłaństwo urzędowe, czyli hierarchiczne, biskupów i prezbiterów oraz kapłaństwo wspólne wszystkich wiernych, chociaż ´jedno i drugie ( ...) we właściwy sobie sposób uczestniczy w jedynym kapłaństwie Chrystusowym´, różni się jednak co do istoty, będąc sobie ´wzajemnie podporządkowane´. W jakim sensie? Podczas, gdy kapłaństwo wspólne wiernych urzeczywistnia się prze rozwój łaski chrztu, przez życie wiarą, nadzieją i miłością, przez życie według ducha, to kapłaństwo urzędowe służy kapłaństwu wspólnemu. Przyczynia się ono do rozwoju łaski chrztu wszystkich chrześcijan. Jest ono jednym ze środków, przez które Chrystus nieustannie buduje i prowadzi swój Kościół. Dlatego przekazuje się je prze osobny sakrament, a mianowicie sakrament święceń" (KKK 1447).

Święcenia kapłańskie z rąk ks. bp. Jana Śrutwy przyjęli: Piotr Antonik, Marek Barszczowski, Lesław Białek, Grzegorz Kawarski, Sławomir Kudyba, Mariusz Łoza, Piotr Nogas, Krzysztof Portka, Jarosław Przytuła, Dominik Samulak, Artur Sokół, Robert Strus, Krzysztof Ślepokura, Tomasz Turek, Tomasz Winogrodzki, Marian Wyrwa.

Był to dla nich uroczysty, a jednocześnie trudny dzień. Dzień radości, ale i dzień, w którym rozpoczęli swoje poważne zadanie. Przyjąć święcenia kapłańskie, to pokazać światu i ludziom, że powiedziało się Bogu: "Oto ja, poślij mnie...".

Okolicznościowe kazanie do zgromadzonych w świątyni wygłosił Pasterz diecezji. Przypomniał, że obecne święcenia kapłańskie są dziesiąte z kolei w tej katedrze zamojskiej w ramach istnienia nowej diecezji zamojsko-lubaczowskiej. Łącznie z tymi, którzy w tym dniu otrzymali święcenia kapłańskie, liczba kapłanów wyświęconych od 1992 r. wynosi 140. Ksiądz Biskup wyraził słowa podziękowania naszemu Seminarium Duchownemu z siedzibą w Lublinie za trud, pracę, za nowych kandydatów do kapłaństwa. Szczególne słowa skierował do kandydatów do kapłaństwa. Mówił o poddaństwie i zjednoczeniu z Księdzem Biskupem. Przypomniał teologię kapłaństwa, wskazując na Chrystusa - Najwyższego i Wiecznego Kapłana, który mówił o sobie: "Jak Mnie posłał Ojciec, tak i Ja was posyłam". Chrystus posłany przez Boga Ojca wybiera Apostołów i wytycza im zadanie: "Idźcie i nauczajcie wszystkie narody...". Chrystus dla składania duchowych ofiar ustanowił także powszechne kapłaństwo wszystkich wiernych. Wybrał także specjalnych ludzi do publicznej służby w kapłaństwie. Ta publiczna posługa wymaga święceń i z wieku na wiek jest przekazywana. "Jak będziesz miał choćby zarys takiej teologii biblijnej, katolickiej w sercu i pamięci - mówił Ksiądz Biskup - nie masz żadnych problemów z porządkiem w Kościele. Nie będziesz miał problemów z sobą, bo znasz swoje miejsce w szeregu. To jest wielka sztuka i wielka doskonałość. Żeby sprostać takiej sytuacji Matka - Kościół podpowiada nam zasady postępowania. Trzeba ciągle zgłębiać naukę kościelną określaną w księgach liturgicznych jako prawo Boże". Ksiądz Biskup zachęcał kandydatów do kapłaństwa do ciągłej nauki, do zgłębiania Słowa Bożego, do przygotowywania się do kazań i katechezy. "Masz być przykładem dla wiernych - mówił Kaznodzieja - w zawierzeniu Ewangelii, prostoty życia, pilności, wszelkiej pracy, uczciwości. (...) Zdążaj do świętości, pracuj nad sobą, żebyś był święty według polecenia Pisma Świętego, według Bożego polecenia: "Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty. Mówi Pan". (...) Bądź więc zapracowany także nad sobą. Usuwaj swoje wady przez całe życie. Nie szukaj swego, nie szukaj siebie, zwłaszcza nie szukaj zysku, nazwanego w Nowym Testamencie ´marnym´. (...) Więc prosimy was wszyscy tu zgromadzeni kandydaci do kapłaństwa: Bądźcie radośni radością dobrze pełnionego obowiązku. Bądźcie pokorni, żeby wam się udało to poddaństwo kościelne zrealizować. (...) i bądźcie na tyle rozumni, z wyobraźnią, żeby już dzisiaj widzieć zakończenie tego wszystkiego. Wspaniałe spotkanie z naszym Zbawicielem, który powie: Chodź sługo dobry i wierny, w małych rzeczach byłeś wierny, ale teraz nad wielkimi sprawami cię ustanowię. Wejdź do wesela Twojego Pana w niebie".

Po homilii nastąpił szczególnie uroczysty moment święceń kapłańskich. Najpierw kandydaci do kapłaństwa, odpowiadając na pytania Księdza Biskupa, publicznie wyrazili swoją gotowość do wiernego wypełniania obrzędu kapłańskiego i służenia w ten sposób całemu Kościołowi. Pasterz naszej diecezji pytał każdego z mających przyjąć święcenia kapłańskie: Czy chcesz wiernie pełnić urząd posługiwania kapłańskiego w stopniu prezbitera jako gorliwy współpracownik biskupów w kierowaniu Ludem Bożym pod przewodnictwem Ducha Świętego? Czy chcesz pilnie i mądrze pełnić posługę Słowa, głosząc Ewangelię i wykładając prawdy katolickiej wiary? Czy na chwałę Boga i dla uświęcenia chrześcijańskiego ludu chcesz pobożnie i z wiarą sprawować Misteria Chrystusa, a zawłaszcza Eucharystyczną Ofiarę i sakrament pokuty zgodnie z Tradycją Kościoła? Czy chcesz razem z nami wypraszać Boże miłosierdzie dla powierzonego ci Ludu, modląc się nieustannie według nakazów Chrystusa? Czy chcesz coraz ściślej jednoczyć się z Chrystusem, najwyższym Kapłanem, który z samego siebie złożył Ojcu za nas nieskalaną Ofiarę i razem z Nim poświęcać się Bogu za zbawienie ludzi?

Kandydaci do kapłaństwa podchodzili kolejno do Księdza Biskupa i wkładali swoje złożone dłonie w dłonie Pasterza diecezji, by wyrazić przez ten gest wolę posłuszeństwa swojemu Biskupowi. Potwierdzeniem tego gestu było słowo "przyrzekam".

Następnie upadli na twarz, w skupieniu i modlitwie łącząc się z Chrystusem bolejącym w Ogrójcu. Postawa leżenia krzyżem nawiązuje bowiem do modlitwy Jezusa przed śmiercią. W tym czasie wszyscy zgromadzeni wokół stołu Pańskiego, modlili się Litanią do Wszystkich Świętych, prosząc ich o wstawiennictwo.

Po odśpiewanej Litanii nastąpił najistotniejszy moment święceń prezbiteratu. Przyjmujący święcenia kolejno podchodzili do Księdza Biskupa, który w milczeniu wkładał na nich ręce, przekazując im Ducha Świętego, w mocy którego od dzisiaj będą sprawować sakramenty: pokuty i pojednania, Eucharystii i namaszczenia chorych. Następnie w modlitwie konsekracyjnej Pasterz diecezji prosił Boga Ojca, aby uczynił tych braci jego pomocnikami w posługiwaniu pasterskim. Dla podkreślenia jedności kapłaństwa wszyscy księża koncelebrujący także dokonali gestu włożenia rąk na nowo święconych, po czym nastąpił moment nałożenia szat liturgicznych: ornatu i stuły. Następnie Ksiądz Biskup, namaszczając dłonie neoprezbiterów krzyżmem św., prosił Chrystusa o opiekę nad nimi w ich dziele uświęcania ludu chrześcijańskiego i składania ofiar Bogu. Kolejnym ważnym momentem było przekazanie nowo wyświęconym kapłanom pateny z chlebem i kielicha z winem oraz przekazanie pocałunku pokoju. Od tego momentu neoprezbiterzy sprawowali swoją pierwszą w życiu Liturgię Eucharystyczną.

Na zakończenie uroczystej Mszy św. nowo wyświęceni kapłani wyrazili swoją wdzięczność tym wszystkim, dzięki którym mogli dzisiaj stanąć u stóp Matki Bożej Łaskawej w szeregu wybranych i powołanych do służby Chrystusowej. Przede wszystkim dziękowali Bogu w Trójcy Jedynemu za wielki dar Ducha Świętego, którego otrzymali w sakramencie święceń kapłańskich. Nie zabrakło także słów wdzięczności wobec Pasterza diecezji - ks. bp. Jana Śrutwy oraz ks. bp. Mariusza Leszczyńskiego. Szczególne słowa podziękowania skierowali do swoich rodziców za dar życia i wychowania. Dziękowali także rodzicom chrzestnym i rodzeństwu. Nie byłoby ich kapłaństwa, gdyby nie formacja w Seminarium Duchownym, dlatego też wdzięczni byli wszystkim kapłanom wychowawcom, Księdzu Rektorowi, Księdzu Wiecerektorowi, Księżom Prefektom, Ojcom Duchownym za ukazanie właściwej drogi prowadzącej do kapłaństwa Chrystusowego. Swoją wdzięczność wyrazili także wobec swoich wychowawców i nauczycieli ze Szkoły Podstawowej i Średniej. Dziękowali koleżankom i kolegom ze szkolnych ławek oraz braciom alumnom za wspólnie spędzone chwile na modlitwie i na boisku.

Kończąc uroczystości, ks. bp Jan Śrutwa zachęcił wszystkich obecnych, a szczególnie rodziców neoprezbiterów do modlitwy w ich intencji: "Niech mama, niech ojciec modli się za swego syna księdza, to wtedy wszystko nam się uda, więcej aniżeli sobie wyobrażamy".