„Jakże przedziwna jest miłość ojcowska, która nigdy nie zostaje odwołana, pomimo wszystkich naszych niewierności. Uczmy się każdego dnia miłosiernego wzroku Bożej Opatrzności” – mówił bp Adam Bałabuch. Ostatni z trzech zaplanowanych w Wielkim Poście dni skupienia dla duchowieństwa diecezji świdnickiej odbył się 18 marca w klasztorze franciszkanów w Kłodzku.

Ostatni dzień skupienia rozpoczął się adoracją Najświętszego Sakramentu i okazją do spowiedzi. Następnie księża wysłuchali konferencji o. Bogdana Waliczka, paulina ze Świdnicy, który w trakcie wystąpienia poruszał temat nawrócenia przez pryzmat ‘komory celnej’ Mateusza, jako miejsca przemiany. „’Komora celna’, niech będzie dla każdego kapłana przykładem nawrócenia, i odkrycia na nowo Chrystusa, który wchodzi w ciemne zaułki serca i je przemienia miłosierną miłością. Niech tą ‘komorą celną’, będzie częsta spowiedź, i korzystanie z daru Bożego miłosierdzia” – podkreślał o. Waliczek.

Uroczystą Mszę świętą pod przewodnictwem bp. Adama Bałabucha koncelebrowali księża z dekanatów: Kłodzko, Polnica-Zdrój, Bystrzyca Zdrój, Kudowa-Zdrój, Międzylesie, Lądek-Zdrój, Nowa Ruda, Nowa Ruda-Słupiec

W czasie homilii bp Bałabuch nawiązując do Liturgii Słowa zauważył, że Bóg nigdy nie przestaje nas kochać, tęsknić za mieszkaniem w naszym sercu. „Kiedy odchodzimy od Boga przez grzech, On nie pozostawia nas samych, ale natychmiast ‘wyrusza’ nam na spotkanie. Bóg szuka nas tak, jak matka szuka dziecko, które zginęło, jak dobry pasterz szuka zagubionej owcy” – tłumaczył bp Bałabuch.

Następnie kaznodzieja tłumaczył, czym jest miłość Boga Ojca do każdego człowieka. „Nie jesteśmy w stanie zniszczyć w sercu Bożej miłości do nas. Ta właśnie miłość sprawia, że Ojciec szuka, każdego, wychodzi naprzeciw, stoi i kołacze u drzwi ludzkiego serca” – mówił celebrans, dopowiadając: „On wiąże nas ze sobą więzami miłości, która nigdy nie zniewala, ale zawsze szanuje wolność”.

Na zakończenie biskup pomocniczy zachęcał księży do wytrwałej posługi w konfesjonale, gdyż na to czeka wspólnota Kościoła oraz do przyjęcia daru Bożej miłości, aby on mocno zakorzeniła się w sercu, i wydała jak najlepsze owoce duszpasterskiej posługi. „Niech wszyscy duszpasterze dają przykład wiernego sprawowania sakramentów świętych, a także głoszenia miłosierdzia Ojca, i dzielenia się tą miłością, którą obdarzył nas Bóg”.