Powitanie księdza arcybiskupa

Uroczystości konsekracyjne, które zgromadziły dużą liczbę wiernych, kapłanów z ziemi wieluńskiej pod przewodnictwem dziekana dekanatu Matki Bożej Pocieszenia ks. prał. Mariana Stochniałka, kapłanów gości, kolegów kursowych ks. Mariana Kozłowskiego, siostry zakonne, przedstawicieli władz samorządowych - powiatowych i gminnych - rozpoczęły się przy starym kościele pw. św. Andrzeja Apostoła. Tu Księdza Arcybiskupa w imieniu całej wspólnoty parafialnej powitał proboszcz ks. Marian Kozłowski, prosząc o poświęcenie nowej świątyni. Ksiądz Arcybiskup rozpoczynając uroczystą liturgię, powiedział, że „ta parafia zasługuje przez swoją piękną historię, by być z nią, by się za nią modlić. Ta parafia jest parafią wierności Krzyżowi. Jesteśmy nią zbudowani, kochamy tę parafię. Broniliście krzyża (...). W historii archidiecezji parafia ta jest wielkim znakiem”. Po czym przy śpiewie Idźmy z radością do Świątyni Pana, pięknie wykonywanym przez scholę i chór parafialny pod przewodnictwem Beaty Błońskiej - dyrektor Szkoły Katolickiej SPSK w Kadłubie, wyruszyła procesja do nowego kościoła pw. św. Jadwigi Królowej.

Otwarcie drzwi świątyni, poświęcenie wody i pokropienie

Ksiądz Arcybiskup dokonał obrzędu otwarcia drzwi świątyni, który symbolizuje prawdę, że to Bóg otwiera nam Siebie, abyśmy do Niego przychodzili, a Bramą przez którą przechodzimy, jest Chrystus. Przedstawiciel parafii Henryk Mielczarek, fundator ołtarza i drzwi głównych, wręczył Księdzu Arcybiskupowi klucze do kościoła.
Następnie już w kościele miała miejsce dalsza część Liturgii. Ksiądz Arcybiskup poświęcił wodę przeznaczoną do pokropienia ludu, na pamiątkę chrztu św. i na znak pokuty, a także do poświęcenia ścian i ołtarza nowego kościoła. Po czym nastąpił obrzęd pokropienia.

Liturgia słowa

Na rozpoczęcie obrzędów Liturgii Słowa Dostojny Celebrans ukazał ludowi księgę Pisma Świętego - lekcjonarz, wypowiadając słowa: „Niech w tej świątyni zawsze rozbrzmiewa słowo Boże, aby Wam odsłaniać tajemnicę Chrystusa i przyczyniać się do Waszego zbawienia w Kościele”.
W homilii Celebrans przypomniał, że „każda nowa świątynia to radość dla całego Kościoła, ale szczególna radość dla wspólnoty parafialnej (...). To dzień godny zanotowania w pamięci, sercach, kronikach rodzinnych”. Następnie odniósł się do głębokiej symboliki i treści poświęcenia nowej świątyni. Podkreślił, że największą świętością kościoła jest ołtarz. „Ołtarz to miejsce, które nas dotyka zbawieniem”. Poświęcenie kościoła jest bardzo ważne, bo - jak podkreślił Ksiądz Arcybiskup - „w świątyniach przybliżamy się do Boga, zbawienia, do nadziei zmartwychwstania”. Zwracając się do wiernych, zachęcił do wierności Chrystusowi. „Wolimy Chrystusa Ukrzyżowanego niż inne mądrości. Wolimy świątynię Pana niż namioty «sprzedawców zbawienia», takiego, które nie zbawia (...). Trzeba wierności na nowe czasy, nowy XXI wiek, który po swojemu zdradza Boga. Dlatego wierność Bogu jest konieczna. Tak jak ojcowie walczyli o krzyż, tak my walczymy o Boga (...). Droga Parafio, bądź dalej wierna, tak jak zdałaś egzamin w przeszłości. Każdy niech powie «ślubuję Ci», «przyrzekam», «wierzę» (...). Niech pod imieniem św. Jadwigi Królowej zapatrzonej w krzyż, parafia idzie do wieczności”.

Modlitwa poświęcenia i namaszczenia

W dalszej części uroczystej celebracji wezwano wstawiennictwa Świętych w śpiewie Litanii do Wszystkich Świętych. Następnie Ksiądz Arcybiskup umieścił w ołtarzu relikwie św. Jozafata Kuncewicza, biskupa i męczennika.
Po złożeniu relikwii Ksiądz Arcybiskup odśpiewał najważniejszą Modlitwę Poświęcenia, modlitwę konsekracyjną. Następnie dokonał namaszczenia świętym olejem ołtarza i ścian kościoła. Po tym obrzędzie rozpalił kadzidło do uroczystego okadzenia ołtarza, kościoła i ludu.
W dalszej części liturgii bardzo wymownym znakiem była iluminacja kościoła, oznaczająca światło Chrystusa, które ma jaśnieć w Kościele. Zapalone zostały świece umieszczone na ścianach świątyni, tzw. „zacheuszki”, świece na ołtarzu i światła w kościele.
Po uroczystej iluminacji kościoła rozpoczęła się Liturgia eucharystyczna. Mszę św. wraz z Księdzem Arcybiskupem koncelebrowali proboszcz ks. Marian Kozłowski, ks. Gabriel Biskup - proboszcz parafii św. Urszuli Ledóchowskiej w Częstochowie, który prowadził rekolekcje przygotowujące parafię w Kadłubie do uroczystej konsekracji kościoła, przybliżając tajemnicę Kościoła „jako źródła chrześcijańskiego życia całej wspólnoty parafialnej”, ks. Janusz Kasza, salezjanin. Po Komunii św. i modlitwie Ksiądz Arcybiskup przeniósł w sposób uroczysty Najświętszy Sakrament do tabernakulum, następnie erygował Drogę Krzyżową.
Na zakończenie uroczytsości Ksiądz Proboszcz podziękował Księdzu Arcybiskupowi za akt konsekracji kościoła. Uczynili to również przedstawiciele parafii, którzy podziękowali także rekolekcjoniście ks. Gabrielowi Biskupowi, proboszczowi ks. Marianowi Kozłowskiemu. Przed błogosławieństwem kończącym uroczystości Ksiądz Arcybiskup życzył, aby parafia „przez tę świątynię szła do Boga”.

Dzieje parafii

Dzieje parafii w Kadłubie sięgają wieku XIV. Pierwszą, pewną wzmiankę o parafii można znaleźć w Liber beneficiorum J. Łaskiego z 1401 r. Od 1555 r. pieczę nad parafią sprawowała kapituła gnieźnieńska, do 1556 r., gdy parafia została powierzona kolegium wikariuszy w kolegiacie wieluńskiej (w 1636 r. wikariusze wieluńscy zrzekli się parafii). Ok. roku 1648 w miejscu wcześniejszego pierwotnego kościoła został zbudowany drewniany, modrzewiowy kościół pw. św. Andrzeja Apostoła. W 1720 r. dokonano jego remontu (przebudowa wnętrza w stylu barokowym). Prawdopodobnie wtedy dokonał konsekracji kościoła sufragan gnieźnieński bp Franciszek Kraszkowski. W 1863 r. parafia w Kadłubie została przyłączona do parafii w Krzyworzece. Wiek XX przyniósł istotne zmiany w dziejach parafii, ponownie erygował ją bp Stanisław Zdzitowiecki.
Proboszczowie parafii: ks. Roman Drojewski (1925-1935), ks. Stanisław Dąbrowski (1935-1937), ks. Stanisław Bartyzel (1945-1949), ks. Józef Feruga (1949-1969), ks. Stefan Kucała (1969-1978), ks. Ryszard Frysiak (1978-1997), a od 1997 r. ks. Marian Kozłowski.
Już za obecnego proboszcza ks. Mariana Kozłowskiego rozpoczęto w 1997 r. wznoszenie murów nowej świątyni w pw. św. Jadwigi Królowej, według projektu mgr inż. arch. Grzegorza Krysztofińskiego. Wnętrze kościoła projektowała także s. Maristella ze Zgromadzenia Sióstr Pobożnych Uczennic Boskiego Mistrza. 4 czerwca 1997 r. Ojciec Święty Jan Paweł II podczas nawiedzenia sanktuarium jasnogórskiego poświęcił kamień węgielny. 15 czerwca 1997 r. bp Antoni Długosz dokonał jego wmurowania. Gdy w 1998 r. parafia przeżywała misje ewangelizacyjne, abp Stanisław Nowak, metropolita częstochowski, 8 czerwca dokonał poświęcenia murów kościoła i plebanii, a także krzyża umieszczonego na szczycie frontonu kościoła.