We Włoszech ukazała się właśnie książka prof. Borghesiego pod tytułem: „Jorge Mario Bergoglio. Biografia intelektualna”. To podczas pracy nad nią autor mógł się dowiedzieć bezpośrednio od papieża, z czego czerpie swoją inspirację. Istotnym wydarzeniem na drodze jego intelektualnego rozwoju była lektura książki ks. Fessarda SJ „Dialektyka Ćwiczeń Duchownych św. Ignacego Loyoli” („La Dialectique des Exercices spirituels de S. Ignace de Loyola »).

„Ks. Fessard interpretował Ćwiczenia i duchowość ignacjańską jako napięcie, jako myśl, która krąży między przeciwnościami, między łaską a wolnością, między tym, co nieskończenie wielkie, a tym, co niepokaźne" - powiedział Radiu Watykańskiemu prof. M. Borghesi. Wyjaśnił, że oznacza to, iż "życie chrześcijańskie nie jest harmonijne, lecz stanowi ciągłą oscylację między przeciwnościami, jednoczącymi się w syntezie, której dokonuje jednak nie myśl, jak u Hegla, ale tajemnica, czyli Boże działanie".

"A zatem między Bogiem nieskończenie wielkim a człowiekiem w jego ludzkiej kondycji istnieje napięcie, polaryzacja. Jorge Bergolio odbierał to jako klucz duchowości ignacjańskiej, a potem w latach 70. i 80. zastosował ten klucz do całego społeczeństwa, Kościoła, świata podzielonego, co było charakterystyczne dla Argentyny w tym dramatycznym dla tego kraju okresie. Dlatego Kościół miał się stać pojednaniem przeciwieństw, syntezą, podobnie jak i jezuita jest syntezą dwóch przeciwnych biegunów” – stwierdził autor książki o intelektualnych inspiracjach Ojca Świętego.