Dekanat: Wolin
Siedziba parafii: Kołczewo, ul. Zwycięstwa 22 B
Liczba wiernych: 1 350
Proboszcz: ks. Andrzej Iwaniuk SDS
Inni księża: ks. Artur Kochmański SDS (katecheta), brat Ryszard Kasprzak SDS (zakrystianin, gospodarz domu)
Kaplice: Sierosław, Łuskowo, Domysłów
Wspólnoty: Żywy Różaniec (1 róża), Rada Parafialna, scholka, grupa młodzieżowa, Ruch Młodzieży Salwatoriańskiej, Zespół Synodalny, Parafialny Zespół Caritas, ministranci (20)
Czasopisma: „Salwator”, „Niedziela” (5 egzemplarzy)

Wieś Kołczewo położona jest 13 km na północ od Wolina, na północno-wschodnim brzegu jeziora Kołczewo. Prowadzi przez nią droga wiodąca ze Świnoujścia do Kołobrzegu.
Trwałe osadnictwo sięga tu kultury łużyckiej z epoki brązu. Później, w IX-XII wieku zasiedlali teren Wolinianie. Na bazie tego wczesnośredniowiecznego osadnictwa powstała wieś, pierwszy raz wymieniona w źródłach w 1311 r. Zapisana jest pod nazwą „Koltzowe” i „Coltzow”. W 1492 r. wspomniany jest proboszcz Detlevus Goerz. Wieś mająca charakter rybacko-chłopski od średniowiecza do 1939 r. należała do miasta Wolin.
W opracowaniu Brüggemana z 1779 r. czytamy: „Kołczewo (...) ma jednego kaznodzieję (...) posiada ponadto kościelnego, wdowi dom kaznodziei, jednego parobka kaznodziei (...) kościół macierzysty należący do synodu wolińskiego (...). Tutejsi chłopi oddają do kapituły katedralnej w Kamieniu dziesięciny w zbożu”.
W XV wieku na wzgórzu w południowej części wsi wybudowano murowany kościół. Był on używany do 1857 r. W 1859 r. zabezpieczony został jako trwała ruina. Tak przetrwał do lat 60. XX wieku, kiedy to został rozebrany.
Od 1835 r. społeczność wsi podejmowała starania o nowy kościół. Problemem było pozyskanie działki pod budowę. Nabyto ją, znacznie przepłacając, za kwotę 600 talarów. W 1887 r. ruszyła budowa świątyni. 28 sierpnia 1858 r. poświęcono krzyż na skończonej wieży. Pastorem był wówczas Emil, Herman, Teofil, Teodor, Fryderich Harnisz. W tym też roku za 929 talarów sprawiono organy zamówione w firmie B. Grünberga w Szczecinie. Fakty z historii budowy kościoła zawdzięczamy dokumentacji znalezionej w wieży podczas jej remontu.
Kościół stoi w południowej części wsi, przy skrzyżowaniu dróg. Był otoczony cmentarzem, który zlikwidowano w 1972 r. Budynek plebanii, zbudowany w 1972 r., zlokalizowany jest po stronie południowej kościoła. Po północno-wschodniej stoi „Kalikstówka” - Dom Rekolekcyjny Salwatoriańskiego Ośrodka Powołań. Po północnej stronie stoi na postumencie oszklona i oświetlona figura Matki Bożej.
Kościół jest orientowany, usytuowany na wzgórzu. Wzniesiony został z cegły, na kamiennym fundamencie. Założony został na planie prostokąta mającego długość 24,8 m. Prezbiterium jest jednoprzęsłowe, zamknięte trójbocznie, o długości 8,8 m. Kwadratowa wieża o bokach 4,4 m wznosi się od zachodu. Po obu stronach prezbiterium znajdują się dwa prostokątne w rzucie pomieszczenia - w południowym znajduje się zakrystia. W środku ściany północnej jest prostokątna kruchta. Bryła korpusu zwarta, opięta dwuskokowymi skarpami, przykryta jest dachem dwuspadowym (od wschodniej i zachodniej - zamknięta jest schodkowymi szczytami). Prezbiterium, niższe od korpusu, przykryte jest dachem wielospadowym, przybudówki przy prezbiterium przykrywają osobne daszki dwuspadowe. Wieża jest trzykondygnacyjna, zwieńczona stożkowym hełmem.
Wnętrze jest jednoprzestrzenne. Prezbiterium przykrywa sklepienie krzyżowo-żebrowe, do korpusu otwiera się ono szeroką, ostrołukową arkadą. Nawa główna przykryta jest stropem drewnianym. Przy ścianie zachodniej umieszczona jest empora organowa. Wprowadza na nią dwoje schodów.
Wyposażenie kościoła w większości jest z XIX wieku (ambona, chrzcielnica, 3 świeczniki wiszące - są bardzo rozbudowane, wieloramienne, oraz lichtarze). Wyjątek stanowi późnobarokowy krucyfiks z końca XVIII wieku zawieszony w przejściu wieży. W latach 1991-97 kościół otrzymał nowe witraże. Ich wykonawcą był Krzysztof Mazurkiewicz. Te w prezbiterium przedstawiają Chrystusa Dobrego Pasterza. Malowidła w prezbiterium w czterech wnękach przedstawiają sceny z życia patronki kościoła - św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Wykonał je artysta malarz Kołodziejczyk. On też jest twórcą ołtarza głównego, w którego centrum, wśród elementów metaloplastyki, znajduje się obraz Matki Bożej. Ołtarz soborowy wykonał Jan Naumuk z Sierosławic. Witraże w głównych oknach przedstawiają symbole 7 sakramentów. Na chórze w 4 oknach przedstawione są parami następujące postaci: bł. Karolina Kózkówna i św. s. Faustyna Kowalska, św. Otton z Bambergu i św. Wojciech, Franciszek Maria Jordan, założyciel Salwatorianów, i Papież Jan Paweł II, św. Maksymilian Kolbe i św. Albert Chmielowski. W przedsionku wieży umieszczono postać św. Katarzyny, w ścianach bocznych - święci: Hubert i Izydor.
Kościół poświęcono 5 maja 1946 r. „Kołczewo po II wojnie światowej było filią Międzyzdrojów” - odnotowano w kronice parafialnej. „Z Międzyzdrojów dojeżdżał ks. Jaworski, autochton berlińczyk, po nim ks. Hanusewicz, wilnianin, za jego kadencji zbudowano ołtarz główny. Po nim jeden rok był ks. Troneczek, ks. Wiktor Skóra, ks. Majewski (usunął z kościoła balkony)”. Od 1959 r. bp Wilhelm Pluta powierzył Kołczewo Towarzystwu Boskiego Zbawiciela, czyli Księżom Salwatorianom. „Pracowali tu dalej księża: Zajda, Kosek, Gwalbert Musiolik, najdłużej Henryk Kapnik, w 1968 r. ks. Kalikst Duńko”.
Parafię erygowano 25 kwietnia 1973 r. Proboszczami w kolejności byli następujący księża salwatorianie: Kalikst Podlesicki (1973-78), Józef Zmełty (1978-81), Stanisław Diakow (1981-84), Józef Kobos (1984-89), Jan Karwath (1989-99), Zdzisław Tokarski (1999-2002).
Od 1 lipca 2002 r. proboszczem jest ks. Andrzej Iwaniuk. Ksiądz Proboszcz pochodzi z Dolnego Śląska, spod Gliwic. W 1987 r. wstąpił do nowicjatu Księży Salwatorianów. Po ukończeniu studiów w 1994 r. został wyświecony w Trzebini przez kard. Franciszka Macharskiego. Pracował jako wikariusz w Dobroszycach k. Oleśnicy (1994-98) oraz w Warszawie na Mokotowie, w parafii pw. Najświętszej Maryi Panny Matki Zbawiciela.
„Utworzona w 1973 r. parafia uległa w dalszych latach terytorialnemu zmniejszeniu - opowiada Ksiadz Proboszcz. - Samodzielne parafie utworzono w Międzywodziu w 1987 r. oraz w Wisełce w 1992 r. Dziś parafia Kołczewo obejmuje 11 miejscowości.
Niedzielną Eucharystię sprawujemy w kościele parafialnym o godz.: 9.00, 11.00 i 18.00 (19.00 w sezonie letnim). W kaplicach Msza św. sprawowana jest: w Sierosławiu o godz. 9.00, w Łuskowie o godz. 10.00 i w Domysłowie o godz. 12.00. W dni powszednie Mszę św. odprawia się tylko w kościele parafialnym. Raz w miesiącu, w pierwszy piątek, Msza św. odprawiana jest w Sierosławiu o godz. 17.00.
W Kołczewie istnieje Szkoła Podstawowa im. Bolesława Chrobrego (186 uczniów). Do gimnazjum mieszczącego się w Sierosławiu uczęszcza 100 uczniów. Prowadzę katechezę w klasach 0 - V (18 godz.), ks. Artur w klasie VI (4 godz.) oraz w gimnazjum (12 godz.).
W «Kalikstówce» latem odbywają się 3 turnusy salwatoriańskich rekolekcji powołaniowych dla chłopców, sprofilowanych (szkoły podstawowe, gimnazja, licea, studia). W czerwcu jeździmy do Lednicy k. Gniezna na Spotkania Młodych. W swojej pracy duszpasterskiej ciągle szukam sposobu dotarcia do moich parafian, pogłębienia ich pobożności, zachęcenia do większej gorliwości w wypełnianiu praktyk religijnych. Ufam, że z czasem przyniesie to upragnione owoce” - wyznaje Ksiądz Proboszcz.