Dobiega końca pierwszy rok działalności stacjonarnej Szkoły Wiary i Nowej Ewangelizacji Maryi i Józefa, prowadzonej przez Siostry Uczennice Krzyża. Szkoła ta postawiła przed sobą trzy podstawowe cele:

1. Formacja młodzieży (19-30 lat) do pełni człowieczeństwa oraz umacnianie jej w wierze i w autentycznym życiu chrześcijańskim.

2. Pomoc w rozeznawaniu swojego powołania i miejsca zaangażowania w Kościele.

3. Formacja nowych ewangelizatorów, którzy podejmą dzieło głoszenia Ewangelii.

Dziś, jako uczestnicy tej Szkoły, chcielibyśmy powiedzieć, czym był dla nas ten rok formacji w szkole Jezusa. Każdy z nas, będąc w jakimś konkretnym momencie swego życia - po maturze, studiach czy w czasie pracy zawodowej - zdecydował się zostawić to wszystko, aby ten czas podarować całkowicie Bogu, aby On sam mógł w nas działać i kształtować tak, jak sam chce.

Nasze życie w szkole oparte zostało na czterech filarach: modlitwie, formacji, życiu wspólnym i ewangelizacji.

Codziennie więc "kosztowaliśmy, jak dobry jest Pan" (Ps 34, 9) podczas Eucharystii i rozważania Słowa Bożego. Rozważanie Słowa umacniało naszą wiarę, pomagało nam poznawać prawdę o sobie i przynosiło uzdrowienie. Mobilizowało nas również do modlitwy za naszych bliskich, za Kościół, za świat. Nasza modlitwa w Szkole była różnorodna: od liturgii Kościoła przez radosną modlitwę uwielbienia do ciszy i adoracji Najświętszego Sakramentu.

Pogłębialiśmy również naszą wiarę poprzez cykl wykładów z filozofii i teologii oraz przez indywidualne studium dokumentów Kościoła. Wykłady dotyczyły m.in. takich zagadnień, jak: metafizyka, antropologia, liturgika, Biblia, dogmatyka, życie duchowe, teologia moralna, katolicka nauka społeczna, historia Kościoła, życie wspólnotowe i ewangelizacja.

Był to również czas naszego mieszkania razem. Staraliśmy się budować naszą wspólnotę poprzez pracę, modlitwę, odpoczynek i świętowanie. We wzajemnych relacjach poznawaliśmy siebie samych. Uczyliśmy się przede wszystkim przyjmowania siebie nawzajem z tym, co w nas jest mocne, ale i z tym, co słabe. Tu najważniejsze było wzajemne przepraszanie się i przebaczanie sobie nawzajem, szczere wyjaśnianie nieporozumień. Nieraz było to trudne, wymagało wewnętrznej walki: "Dlaczego znowu ja mam przepraszać?!". Bóg jednak przez modlitwę i przez swoje Słowo pokazywał nam, że On jest większy od naszych słabości i uzdalniał nas do wzajemnej miłości i przebaczenia. Przychodziliśmy więc do Niego, a potem do drugiej osoby i mówiliśmy: "przepraszam" . Jednocześnie widzieliśmy, jak nasze serce uwalnia się od ciężaru, od złości, jak jest na nowo zdolne do życzliwości wobec drugiego. Wspólnota stała się też dla nas doskonałym miejscem poznawania samych siebie.

Nie przyszliśmy jednak do Szkoły po to, aby całe dobro, jakie otrzymamy, zatrzymać dla siebie. Chcieliśmy przecież nauczyć się odważnie świadczyć o Jezusie, o Tym, którego spotykaliśmy na modlitwie, w braciach, których też poznawaliśmy podczas wykładów. Przygotowaliśmy się więc i podejmowaliśmy ewangelizację, w różnych jej formach. Byliśmy najpierw, przez prawie dwa tygodnie, w szczecińskim Hospicjum. Tam uczyliśmy się po prostu być przy człowieku cierpiącym, słuchać go, odpowiadać na miarę swoich możliwości na jego potrzeby, pomodlić się z nim. W okresie Wielkiego Postu prowadziliśmy rekolekcje dla młodzieży w trzech szkołach - w Szczecinie i Łobzie. Tam głosiliśmy Dobrą Nowinę o Jezusie przez nauczanie, świadectwo działania Boga w naszym życiu, a także poprzez pantomimę. Staraliśmy się prowadzić te rekolekcje w taki sposób, aby nie tylko mówić o Bogu, ale i zaangażować młodzież, pozwolić jej na wyrażenie własnego zdania, zmobilizować do dania odpowiedzi Bogu na Jego propozycje miłości. Byliśmy też w Ośrodku Szkolno-Wychowawczym dla dziewcząt, tam również w podobnej formie daliśmy świadectwo o miłości Boga Ojca.

Teraz przyszedł czas, kiedy po rocznej formacji wracamy już do naszych środowisk, aby żyć w nich z Jezusem na co dzień, aby świadczyć o Nim nie tylko postawą i konkretnym czynem, lecz także słowem. Niektórzy z nas odczytali jako swoje powołanie drogę życia konsekrowanego, inni chcą służyć Bogu i budować Kościół we wspólnocie małżeńskiej i rodzinnej, poprzez zaangażowanie w pracę zawodową i życie społeczne. Chcemy według słów adhortacji Christifideles Laici ściślej łącząc się z Chrystusem włączyć się żywo, świadomie i odpowiedzialnie w misję Kościoła (ChL 2; 3).

Mamy nadzieję, że ten rok spędzony w Szkole przyniesie obfite owoce miłe Bogu, w naszym życiu, a także w życiu tych, którzy tak jak my zdecydują się podjąć formację w Szkole Wiary i Nowej Ewangelizacji Maryi i Józefa. Serdecznie zapraszamy!