17 kwietnia, na zakończenie 9-dniowej żałoby po śmierci Papieża Jana Pawła II, jednego z największych Polaków w historii dziejów, młodzież z Gimnazjum nr 1 im. Króla Władysława Jagiełły w Hrubieszowie wystawiła w przykościelnej kaplicy parafii pw. Ducha Świętego montaż słowno-muzyczny. Młodzież pracowała pod kierunkiem nauczycieli: Małgorzaty Greszety, Iwony Kraczkowskiej oraz Elżbiety Pochylczuk. Muzyczną oprawą opatrzył uroczystość chór pod kierunkiem Andrzeja Pachli.
Ponad 26 lat pontyfikatu Jana Pawła II zamkniętych w 45-minutowym montażu słowno-muzycznym. Tak można w skrócie określić wymowę wieczoru poezji poświęconego wspomnieniu Jana Pawła II, którym uczczono pamięć Papieża Polaka. Kanwą dla scenariusza były teksty homilii Jana Pawła II, fragmenty dzieł filozoficznych, a przede wszystkim Jego poezja. Dobór tekstów i wypowiedzi Papieża podporządkowany był tematyce dotyczącej człowieka. Miłość bliźniego, życie z Chrystusem i rozumienie Go, poszukiwanie Boga, dążenie do Niego - to główne motywy przewijające się w recytowanych tekstach.
„Człowieku, do Ciebie mówię...” - wołała młodzież słowami Jana Pawła II do człowieka, tego bliskiego i tego dalekiego. Wołała, by każdy z nas mógł obudzić w sobie tę cząstkę człowieczeństwa, która pozwala być nam człowiekiem, człowiekiem naprawdę. Takim, który czerpie od Boga, ale w zamian daje Mu siebie i całe swoje jestestwo, a przede wszystkim daje siebie drugiemu. Młodzież mówiła o takim człowieku, o jakim zawsze pamiętał Jan Paweł II, o takim, jakim On sam zawsze był.
Niezwykła moc poezji podkreślona została przez niecodzienną scenerię przykościelnej kaplicy, której surowość zyskała nowy kształt dzięki setkom zapalonych świec. Nastrojowy mrok sprzyjał osobistemu przeżywaniu oraz oddaniu się cichej refleksji. Łzy płynęły z oczu słuchaczy, kiedy odtwarzane były fragmenty filmów z pielgrzymek Papieża do Ojczyzny. W niejednym odżyły na nowo wspomnienia osobistych spotkań z Ojcem Świętym, a Jego nauka po raz kolejny docierała do naszych serc i sumień. Słowo mówione połączone z muzyką nie pozostawiło wątpliwości, że sztuka ma siłę wielką, a literatura stworzona przez Jana Pawła II już teraz stanowi ponadczasową wartość, o której nigdy nie wolno zapomnieć.
Nie tylko słuchacze mieli okazję przeżyć niecodzienne wydarzenie. Stosunek do uroczystości samej młodzieży, jej zaangażowanie, wyczucie, skromność, a jednocześnie dostojność i pełna godności postawa świadczyły o tym, że nie była to szkolna recytacja, ale pełne uniesień obcowanie z wielkością poezji Jana Pawła II Wielkiego.
O godzinie 21.37 zgaszono świece. Uroczystość dobiegła końca. Wierni opuścili kaplicę w zadumie i milczeniu.